Ανορεξία: Ένα πρόγραμμα διατροφής με υψηλότερες θερμίδες δεν είναι πιο οδυνηρό για τους νοσηλευόμενους εφήβους και νέους ενήλικες με ανορεξία από ένα πρόγραμμα με χαμηλότερες θερμίδες.
Ένα πρόγραμμα διατροφής με υψηλότερες θερμίδες δεν είναι πιο οδυνηρό για τους νοσηλευόμενους εφήβους και νέους ενήλικες με ανορεξία από ένα πρόγραμμα με χαμηλότερες θερμίδες, σύμφωνα με μια νέα μελέτη με επικεφαλής τους ερευνητές του UC San Francisco. Τα νέα ευρήματα υποστηρίζουν μια μελέτη του 2021 από τους ίδιους ερευνητές που έδειξε ότι ένα πρόγραμμα με υψηλότερες θερμίδες ήταν ασφαλές και μειωμένο χρόνο νοσηλείας. Ωστόσο, πολλοί κλινικοί γιατροί έχουν αντισταθεί στην υιοθέτηση του προγράμματος υψηλότερων θερμίδων από την ανησυχία ότι μπορεί να προκαλέσει ψυχολογική βλάβη στους ασθενείς, δήλωσε η Erin Accurso, Ph.D., πρώτη συγγραφέας της μελέτης και του UCSF.
«Αισθάνομαι αισιόδοξη ότι αυτά τα δεδομένα θα καθησυχάσουν την κοινότητα ότι η επανασίτιση με υψηλότερες θερμίδες είναι αποδεκτή και διαχειρίσιμη για τους ασθενείς και τους κλινικούς ιατρούς, εκτός από το ότι είναι ανώτερη από τα σχήματα με χαμηλότερες θερμίδες όσον αφορά τα κλινικά αποτελέσματα», δήλωσε η Accurso. «Οι ασθενείς και οι κλινικοί γιατροί θα επωφεληθούν από τους μικρότερους χρόνους νοσηλείας που βλέπουμε με αυτό το σχήμα με υψηλότερες θερμίδες».
Τα ευρήματα εμφανίζονται στο International Journal of Eating Disorders στις 15 Μαρτίου 2023. Αρκετές επαγγελματικές εταιρείες, συμπεριλαμβανομένης της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και της Εταιρείας για την Υγεία και την Ιατρική Εφήβων, υποστηρίζουν το σχήμα υψηλότερων θερμίδων, σημείωσε ο Andrea K. Garber, Ph.D., καθηγητής παιδιατρικής στο UCSF. «Γνωρίζουμε, ωστόσο, μιλώντας με συναδέλφους ότι ορισμένα από τα προγράμματα που εφαρμόζουν ως «σχήματα υψηλών θερμίδων» ξεκινούν με λιγότερες θερμίδες από τις συνιστώμενες, λόγω της επίμονης ανησυχίας για τις ψυχολογικές επιπτώσεις», είπε ο Garber.
Συντομότερη παραμονή στο νοσοκομείο
Η μελέτη περιελάμβανε 111 ασθενείς ηλικίας 12 έως 24 ετών με νευρική ανορεξία ή άτυπη νευρική ανορεξία—αυτοί που έχουν συμπτώματα ανορεξίας αλλά δεν είναι λιποβαρείς—από δύο τοποθεσίες στην περιοχή του Σαν Φρανσίσκο. Η μέση ηλικία ήταν 16 και το 90% των ασθενών ήταν γυναίκες. Οι ασθενείς ανατέθηκαν τυχαία σε προγράμματα διατροφής με υψηλότερες θερμίδες (2.000 kcal ημερησίως, αυξημένες κατά 200 kcal κάθε μέρα έως ότου επιτευχθούν οι στόχοι θερμίδων) ή προγράμματα διατροφής με χαμηλότερες θερμίδες (1.400 kcal την ημέρα, αυξημένα κατά 200 kcal κάθε δεύτερη μέρα μέχρι να επιτευχθούν οι στόχοι θερμίδων).
Οι ερευνητές ζήτησαν από ένα υποσύνολο 45 ασθενών να αξιολογήσουν την αγωνία τους πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τα γεύματα, καθώς και την καθημερινή τους διάθεση κατά τη διάρκεια της νοσηλείας. μέτρησαν επίσης πόση τροφή άφησαν οι ασθενείς στους δίσκους γευμάτων τους. Πριν από την τυχαιοποίηση, οι ερευνητές ρώτησαν όλους τους ασθενείς εάν προτιμούσαν ένα πρόγραμμα διατροφής με υψηλότερες ή χαμηλότερες θερμίδες και μετά τη θεραπεία ρώτησαν ποιο πρόγραμμα πίστευαν ότι είχαν λάβει οι ασθενείς, για να δουν εάν οι αντιλήψεις και οι προτιμήσεις τους επηρέαζαν την εμπειρία θεραπείας.
Και οι δύο ομάδες αρνήθηκαν την ίδια ποσότητα φαγητού και είχαν παρόμοια επίπεδα δυσφορίας την ώρα του φαγητού και γενικά αρνητική διάθεση κατά τη διάρκεια της νοσηλείας. Οι ασθενείς στην ομάδα με τις υψηλότερες θερμίδες σταθεροποιήθηκαν πιο γρήγορα. Κατά μέσο όρο, πέρασαν τέσσερις λιγότερες ημέρες στο νοσοκομείο, κατά μέσο όρο οκτώ ημέρες σε σύγκριση με 12 ημέρες για τους ασθενείς στην ομάδα με χαμηλότερες θερμίδες. Τα αποτελέσματα ήταν τα ίδια για ασθενείς με ανορεξία και άτυπη νευρική ανορεξία.
Κατά το εξιτήριο, οι περισσότεροι ασθενείς πίστευαν ότι ήταν στην ομάδα με τις υψηλότερες θερμίδες, ανεξάρτητα από την ομάδα στην οποία ανήκαν. Η πλειοψηφία δήλωσε πριν από τη θεραπεία ότι προτιμούσε να ανήκει στην ομάδα με χαμηλότερες θερμίδες. “Αυτό δείχνει ότι οι ασθενείς με ανορεξία και άτυπη ανορεξία θα αγχωθούν για το φαγητό κατά τη διάρκεια της νοσηλείας, αλλά δεν θα αγχωθούν περισσότερο εάν ακολουθήσουν μια δίαιτα με υψηλότερες θερμίδες”, δήλωσε η Accurso.
«Το άγχος της ώρας του φαγητού ήταν μέτριο – στην πραγματικότητα χαμηλότερο από ό,τι θα περιμέναμε – και μέρος της θεραπείας βοηθάει τους ασθενείς να μάθουν να ανέχονται το άγχος τους, ώστε να μπορούν να συνεχίσουν να σημειώνουν πρόοδο μετά το εξιτήριο». Και στις δύο ομάδες, οι ασθενείς που έλαβαν περισσότερες kcal ανά γεύμα σε σχέση με το σωματικό τους βάρος είχαν ελαφρώς μεγαλύτερη δυσφορία με τη θεραπεία. Οι ερευνητές επιδιώκουν αυτό το εύρημα σε μια νέα μελέτη που στοχεύει να προσαρμόσει διατροφικά σχέδια με βάση το ατομικό βάρος και άλλους παράγοντες.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
