Αναστολή ανάπτυξης όγκων στον πνεύμονα;

Εντοπισμός υποκατηγορίας του ανθρώπινου αδενοκαρκινώματος, δίνει ελπίδες, για νέα αντιμετώπιση στους όγκους του καρκίνου του πνεύμονα.

 Τα αδενοκαρκινώματα, ένας μη μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα (ΜΜΚΠ), αντιπροσωπεύουν περίπου το 40% των διαγνώσεων καρκίνου, αλλά δυστυχώς λίγες θεραπείες είναι πλήρως αποτελεσματικές για την ασθένεια. Μια ομάδα ερευνητών με επικεφαλή την ElenaLevantini, PhD, επιστημονική συνεργάτη στο τμήμα Αιματολογίας-Ογκολογίας του BethIsraelDeaconessMedicalCenter (BIDMC), καθηγήτρια ιατρικής στο HarvardMedicalSchool και μέλος του Ινστιτούτου Βλαστικών Κυττάρων του Χάρβαρντ, έχει εντοπίσει μια υποκατηγορία του ανθρώπινου αδενοκαρκινώματος.

Η έρευνα, θα μπορούσε να βοηθήσει στον καθορισμό των ατόμων, που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης όγκων του πνεύμονα και έτσι αυτοί να υπόκεινται σε μια νέα θεραπεία, που θα αναστείλει την εξέλιξη τους. Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν χθες στο περιοδικό ScienceTranslationalMedicine, σε συνεργασία με το Επιστημονικό Ινστιτούτο Καρκίνου του Εθνικού Πανεπιστήμιου της Σιγκαπούρης (NUSCSI).

«Οι εξελίξεις στη θεραπεία του καρκίνου του πνεύμονα απαιτούν μια μεγαλύτερη κατανόηση της μοριακής προέλευσης αυτής της θανάσιμης ασθένειας», δήλωσε η Levantini, που είναι επίσης ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Τεχνολογιών, στο Ιταλικό Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας (ITB-CNR). Συνέχισε τονίζοντας ότι, «η κατανόηση των διαφορών, μεταξύ των καρκίνων του πνεύμονα, θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε καινοτομίες, όσον αφορά στην στρατηγική που θα ακολουθηθεί για μια θεραπεία και θα μας επιτρέψει να ξεπεράσουμε την αντίσταση στα φάρμακα, την υποτροπή και την εξέλιξη της νόσου». 

Σε μια σειρά από πειράματα, οι ερευνητές απέδειξαν ότι η C/EBPα, μια πρωτεΐνη που ρυθμίζει την έκφραση γονιδίων και τον κυτταρικό πολλαπλασιασμό σε ιστούς των πνευμόνων, λειτουργεί πράγματι ως κατασταλτικό όγκου, περιορίζοντας την έκφραση ενός άλλου μορίου, που είναι γνωστό ότι παίζει ρόλο στην πυροδότηση και στη διατήρηση της ανάπτυξης του όγκου. Αυτό το μόριο, που ονομάζεται BMI1, είναι μία ογκογόνος πρωτεΐνη, που έχει ενοχοποιηθεί για καρκίνο του παχέος εντέρου, μια μορφή λευχαιμίας, καρκίνο του μαστού και τέλος του γαστρικού καρκίνου.

Για να προσδιοριστεί η σχέση μεταξύ του πιθανού ογκοκατασταλτικού (C/EBPα) και της ογκογόνου πρωτεΐνης (BMI1), οι ερευνητές αλλοίωσαν μια γραμμή ανθρώπινων κυττάρων αδενοκαρκινώματος, έτσι ώστε να υπερεκφράζουν την C/EBPα. Αυτό οδήγησε σε σημαντική μείωση της έκφρασης της BMI1. «Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι ο υπότυπος του καρκίνου του πνεύμονα, που ορίζεται από την απώλεια έκφρασης της C/EBPα μπορεί συγκεκριμένα να επωφεληθεί από τις θεραπείες που αναστέλλουν την BMI1», έγραψαν οι επιστήμονες.

Η ερευνητική ομάδα ήταν επίσης σε θέση να επικυρώσει τα πορίσματά της σε ποντίκια. Σε μία σειρά πειραμάτων με τροποποιημένα ποντίκια, ώστε να μην εκφράζουν την  C/EBPα, οι επιστήμονες βρήκαν μια αντίστροφη σχέση μεταξύ του παράγοντα μεταγραφής και BMI1, που ήταν σχεδόν ταυτόσημη με τα δεδομένα, από το ανθρώπινο αδενοκαρκίνωμα. Με το χειρισμό της έκφρασης της πρωτεΐνης BMI1, οι ερευνητές ήταν σε θέση να επιβεβαιώσουν ότι η μείωση της έκφρασης της πρωτεΐνης ογκογονιδίου ήταν αρκετή για να αναστείλει πλήρως τον σχηματισμό όγκων και ακόμη να καταστείλει σημαντικά την ανάπτυξη υπάρχοντος όγκου.

Εξελίξεις και προοπτικές στην αντιμετώπιση του καρκίνου του προστάτη

Novartis : "Φιλοδοξία είναι να βελτιώσουμε την επιβίωση των ασθενών με καρκίνο"