Κατάθλιψη οικογένεια: Η κατάθλιψη και τα προβλήματα συμπεριφοράς των εφήβων αυξάνονται και η πατρική κατάθλιψη μπορεί να συμβάλλει σε αυτήν την αύξηση, ανεξάρτητα από το αν ο πατέρας και τα παιδιά συνδέονται γενετικά, σύμφωνα με νέα έρευνα από το Penn State και το Michigan State.
Η κατάθλιψη και τα προβλήματα συμπεριφοράς των εφήβων αυξάνονται και η πατρική κατάθλιψη μπορεί να συμβάλλει σε αυτήν την αύξηση, ανεξάρτητα από το αν ο πατέρας και τα παιδιά συνδέονται γενετικά, σύμφωνα με νέα έρευνα από το Penn State και το Michigan State. “Πολλές έρευνες επικεντρώνονται στην κατάθλιψη σε οικογένειες που σχετίζονται βιολογικά“, δήλωσε η Jenae Neiderhiser, συγχρηματοδοτούμενο μέλος του Ινστιτούτου Κοινωνικών Επιστημών και διακεκριμένη καθηγήτρια ψυχολογίας και ανθρώπινης ανάπτυξης και οικογενειακών μελετών στο Penn State. “Τώρα γίνονται διαθέσιμες περισσότερες πληροφορίες για τις θετές οικογένειες και τις μικτές οικογένειες.”
Οι ερευνητές εξέτασαν φυσικές παραλλαγές στη γενετική συγγένεια μεταξύ των γονέων και των εφήβων παιδιών τους στις 720 οικογένειες που συμμετείχαν στη μελέτη Nonshared Environment in Adolescent Development (NEAD), με περισσότερες από τις μισές από αυτές τις οικογένειες να περιέχουν θετό γονέα που ανατρέφει τα παιδιά. Μητέρες, πατέρες και παιδιά απάντησαν σε ερωτήσεις για να μετρήσουν τα συμπτώματα της κατάθλιψης, τις συμπεριφορές και τη σύγκρουση γονέα-παιδιού. Στη συνέχεια, οι ερευνητές εξέτασαν τη συσχέτιση μεταξύ των συμπτωμάτων της πατρικής κατάθλιψης και των συμπτωμάτων της παιδικής συμπεριφοράς σε μια σειρά μοντέλων. Ο Neiderhiser και ο Alex Burt, καθηγητής κλινικής επιστήμης στο Michigan State, μαζί με τους συναδέλφους τους βρήκαν ότι η πατρική κατάθλιψη σχετιζόταν με την εφηβική κατάθλιψη και τα προβλήματα συμπεριφοράς των εφήβων, ανεξάρτητα από το αν οι πατέρες και τα παιδιά τους είχαν γενετική σχέση.
“Τα αποτελέσματα έδειξαν ξεκάθαρα την περιβαλλοντική μετάδοση της κατάθλιψης και των συμπεριφορών μεταξύ πατέρων και παιδιών”, είπε ο Burt, ο οποίος συνεργάζεται σε έργα με τη Neiderhiser από τις αρχές της δεκαετίας του 2000.“Οικογένειες στις οποίες ο πατέρας ήταν βιολογικά συγγενής με το ένα συμμετέχον παιδί αλλά όχι με το άλλο, κάτι που ήταν μια σημαντική επιβεβαίωση των αποτελεσμάτων μας. Διαπιστώσαμε επίσης ότι μεγάλο μέρος αυτής της επίδρασης φαινόταν να είναι συνάρτηση της σύγκρουσης γονέα-παιδιού. Αυτού του είδους τα ευρήματα προσθέστε τα στα στοιχεία ότι η σύγκρουση γονέα-παιδιού παίζει ρόλο ως περιβαλλοντικός παράγοντας πρόβλεψης των συμπεριφορών των εφήβων”.
Σύμφωνα με τον Neiderhiser, ενώ τα αποτελέσματα ήταν αναμενόμενα, θεώρησαν επίσης ότι οι επιπτώσεις στη συμπεριφορά των παιδιών και στην κατάθλιψη θα ήταν μεγαλύτερες σε ζευγάρια γονέων-παιδιών που είχαν γενετική σχέση. “Θα ήταν υπέροχο να κάνουμε περισσότερες μελέτες για τις οικογένειες με βηματισμό και μεικτές οικογένειες”, είπε. “Τείνουν να είναι ένα υποχρησιμοποιημένο φυσικό πείραμα από το οποίο θα μπορούσαμε να μάθουμε περισσότερα για να μας βοηθήσουν να ξεμπερδέψουμε τις επιπτώσεις των περιβαλλοντικών παραγόντων και της γενετικής στις οικογένειες”. Η εργασία δημοσιεύεται στο περιοδικό Development and Psychopathology.
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
