Η μπαμπεσίωση ή πιροπλάσμωση είναι μια σπάνια – αλλά όλο και περισσότερο συχνή – ασθένεια που μεταδίδεται από κρότωνες (τσιμπούρια). Μετά από ένα τσίμπημα από ένα μολυσμένο κρότωνα, τα μικροσκοπικά – προσομοιάζοντα με της ελονοσίας – παράσιτα μεταδίδονται στον ξενιστή, όπου μπορούν να μολύνουν και να καταστρέψει τα ερυθρά αιμοσφαίρια, προκαλώντας αιμολυτική αναιμία.
Η θεραπεία με αντιμικροβιακά συνήθως καθαρίζει το παράσιτο και αναστρέφει την αναιμία. Ωστόσο, σποραδικές περιπτώσεις αυτοάνοσης αιμολυτικής αναιμίας (WAHA) έχουν παρατηρηθεί σε ασθενείς μετά από θεραπεία για πιροπλάσμωση. Αυτή η αυτοάνοση μορφή αναιμίας συμβαίνει όταν το σώμα επιτίθεται στα δικά του ερυθρά αιμοσφαίρια, και τα εξαλείφει από την κυκλοφορία. Για την καλύτερη κατανόηση αυτής της επιπλοκής, ερευνητές με επικεφαλής τους Ann Wolley, MD, και Francisco Marty, MD, του Τμήματος Λοιμωδών Νοσημάτων στο νοσοκομείο Brigham & Womens, Βοστώνη, (BWH) πραγματοποίησαν μια αναδρομική ανάλυση ασθενών που είχαν αντιμετωπισθεί στο BWH από τον Ιανουάριο του 2009 έως τον Ιούνιο του 2016. Από τους 86 ασθενείς που διαγνώσθηκαν με μπαμπεσίωση κατά τη διάρκεια αυτού του χρονικού διαστήματος, έξι ανέπτυξαν WAHA δύο έως τέσσερις εβδομάδες αργότερα, μετά την ύφεση της παρασιτικής μόλυνσης. Αυτές οι έξι περιπτώσεις παρουσιάζονται σε άρθρο που δημοσιεύεται στο έγκριτο New England Journal of Medicine.
Σε γενικές γραμμές, τα άτομα που έχουν εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα και εκείνα που έχουν υποβληθεί σε σπληνεκτομή διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για σοβαρές και υποτροπιάζουσες μπαμπεσιώσεις, αλλά WAHA κατόπιν μπαμπεσίωσης σε ασθενείς χωρίς ιστορικό αυτοάνοσων νοσημάτων δεν είχαν περιγραφεί προηγουμένως. Και οι έξι ασθενείς με μπαμπεσίωση και WAHA είχαν υποβληθεί σε σπληνεκτομή. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η WAHA ήταν πολύ πιο συχνή μεταξύ των ασπληνικών ασθενών με μπαμπεσίωση, επηρεάζοντας έναν στους τρεις από αυτούς τους ασθενείς. Πολλοί από αυτούς τους ασθενείς χρειάστηκαν να λάβουν ανοσοκατασταλτική θεραπεία για την αντιμετώπιση της WAHA.
Η ερευνητική ομάδα παραθέτει δύο κλινικές παρατηρήσεις σχετικά με τους έξι ασθενείς που μελετήθηκαν, καθώς και εύλογους μηχανισμούς που μπορεί να εξηγούν την μετα-μπαμπεσίωση WAHA σε ασπληνικούς ασθενείς. Συστήνουν επίσης ότι οι ασθενείς με επιδείνωση ή υποτροπιάζουσα αναιμία μετά τη θεραπεία θα πρέπει να ελέγχονται για WAHA, ειδικά οι ασθενείς οι οποίοι είναι ασπληνικοί. «Η κατανόηση της ενεργοποίησης της ανοσοαπόκρισης προς την μπαμπεσίωση μπορεί να διαλευκάνει τους μηχανισμούς και σε άλλες αιτίες αυτοάνοσων αιμολυτικών αναιμιών».
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
