Οι επιστήμονες στο Ινστιτούτο Wistar έχουν δείξει ότι αντιδιαβητική αγωγή μπορεί να αναστέλλει την ανάπτυξη του μελανώματος σε ηλικιωμένους ασθενείς με ενεργοποίηση ενός γονιδίου αντι-γήρανσης που με τη σειρά του αναστέλλει μία πρωτεΐνη που εμπλέκεται στην μεταστατική εξέλιξη και αντοχή σε στοχευμένες θεραπείες για την ασθένεια. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Clinical Cancer Research .
Συγκριτικά με άλλους τύπους καρκίνου, το μελάνωμα είναι μια νόσος της γήρανσης, με ηλικιωμένους ασθενείς να διαγιγνώσκονται συχνότερα με την ασθένεια και να έχουν χειρότερη πρόγνωση. Στοχευμένες θεραπείες έχουν αποφέρει οφέλη όσον αφορά στη συνολική επιβίωση σε σύγκριση με τη χημειοθεραπεία, αλλά περιορίζονται από την εγγενή ή επίκτητη αντοχή. Στο ινστιτούτο Wistar οι επιστήμονες έχουν δείξει στο παρελθόν ότι αλλαγές στο μικροπεριβάλλον του όγκου που σχετίζονται με την ηλικία, μπορεί να οδηγήσουν το μελάνωμα σε ανάπτυξη και να καταλήξουν και σε αντοχή της νεοπλασίας στη θεραπεία.
Έχουν επίσης ανακαλύψει ότι μια πρωτεΐνη που ονομάζεται Wnt5A προάγει τη μεταστατική εξέλιξη καθώς και την αντοχή στη θεραπεία και προσδίδει χειρότερη πρόγνωση. Επιπρόσθετα ένας από τους τρόπους με τους οποίους ρυθμίζεται η Wnt5A είναι με τη δράση της αντιγηραντικής πρωτεΐνης Klotho. Η τρέχουσα μελέτη δείχνει ότι η θεραπεία ποντικών με ένα παράγοντα που προάγει την έκφραση της Klotho μειώνει τα επίπεδα της Wnt5A και ελαττώνει την ανάπτυξη ανθεκτικών στη θεραπεία μελανωμάτων σε ηλικιωμένα ποντίκια, αλλά, όχι σε νεαρά ποντίκια.
«Έχουμε ήδη δείξει ότι οι σχετιζόμενες με την ηλικία αλλαγές στο μικροπεριβάλλον του όγκου είναι υπεύθυνες για το υψηλότερο μεταστατικό δυναμικό του μελανώματος σε ηλικιωμένους ασθενείς», δήλωσε η Ashani Weeraratna, Ph.D., επικεφαλής του προγράμματος μικροπεριβάλλοντος όγκωμ και μετάστασης στο Wistar και επικεφαλής συγγραφέας του άρθρου. «Η νέα έρευνά μας δείχνει ότι μία διαφορετική θεραπευτική προσέγγιση μπορεί να είναι επωφελής για τους ηλικιωμένους ασθενείς με μελάνωμα και προτείνει ότι θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η ηλικία για το σχεδιασμό καλύτερων θεραπειών για ορισμένες ομάδες ασθενών.»
Η ομάδα της Weeraratna χρησιμοποίησε ένα τεχνητό μοντέλο ανακατασκευής του δέρματος για να αναδημιουργήσει τις αλληλεπιδράσεις των κυττάρων του μελανώματος είτε με νεαρό ή ηλικιωμένο μικροπεριβάλλον όγκου. Παρατήρησαν μία περίπλοκη αμοιβαία ρύθμιση μεταξύ Κλωθώ, Wnt5A, των κυττάρων του μελανώματος, και του μικροπεριβάλλοντος του όγκου. Επίσης έδειξε ότι θα μπορούσαν να χειριστούν την έκφραση της Klotho χρησιμοποιώντας ροσιγλιταζόνη, η οποία οδήγησε σε μειωμένα επίπεδα Wnt5A. Είναι σημαντικό, ότι η χρήση της τελευταίας σε συνδυασμό με στοχευμένη θεραπεία μείωσε την ανάπτυξη του όγκου προ-κλινικά μοντέλα τόσο σε νέους όσο και ηλικιωμένους, ενώ μόνη της η ροσιγλιτζόνη επιτάχυνε την ανάπτυξη των όγκων σε νεαρά πειραματόζωα, ενώ ανέστειλε την ανάπτυξη σε ηλικιωμένα πειραματόζωα. Βέβαια, περισσότερες μελέτες θα χρειαστούν για να επιβεβαιώσουν τα οφέλη στον άνθρωπο., και μάλιστα σε ηλικιωμένους.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
