Επιστήμονες από τον Καναδά βρήκαν τρόπο να ενεργοποιούν και να διαγράφουν τις τραυματικές αναμνήσεις από τον εγκέφαλο, θεραπεύοντας ομάδα ζώων από τον εθισμό στην κοκαΐνη. Ωστόσο προειδοποιούν ότι το επίτευγμά τους εγείρει «τεράστια ηθικά διλήμματα» και τονίζουν πως για να εφαρμοστεί σε ανθρώπους πρέπει να τεθούν αυστηροί κανόνες.
Η μέθοδος θα μπορούσε να έχει πρακτική εφαρμογή στη θεραπεία της διαταραχής μετατραυματικού στρες η οποία εκδηλώνεται, λ.χ. σε στρατιώτες που επιστρέφουν από πολέμους, σε θύματα κακοποίησης, σε άτομα που επιζούν από φυσικές καταστροφές ή σοβαρά ατυχήματα κ.λπ.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την δρα Σίνα Τζόσλιν, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Φυσιολογίας του Πανεπιστημίου του Τορόντο, ανακάλυψαν ότι από τα εκατομμύρια των νευρικών κυττάρων που υπάρχουν στον εγκέφαλο, μόνο ορισμένα είναι απαραίτητα για να δημιουργηθεί μία ανάμνηση που σχετίζεται με τον φόβο ή μια απειλητική κατάσταση.
Στη συνέχεια, βρήκαν τρόπο να «σημαδεύουν» αυτά τα κύτταρα, διεγείροντας την παραγωγή μιας πρωτεΐνης στον εγκέφαλο, και τελικά κατόρθωσαν να τα αφαιρούν με τη βοήθεια γενετικών τεχνικών, δίχως να επηρεάσουν τις υπόλοιπες αναμνήσεις. Σε πειράματα σε ποντίκια ανακάλυψαν ότι μπορούσαν να θεραπεύσουν τον εθισμό στην κοκαΐνη, αφαιρώντας τις συναισθηματικές αναμνήσεις που σχετίζονται με τη λήψη του ναρκωτικού.
Αν και πολλές ερευνητικές ομάδες έχουν αναφέρει σημαντικά βήματα προόδου στην αδρανοποίηση και ενεργοποίηση αναμνήσεων, η παρούσα έρευνα πιστεύεται ότι είναι η πρώτη στην οποία η διαγραφή των αναμνήσεων δρα θεραπευτικά. «Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι μια μέρα θα μπορούμε να θεραπεύουμε τη διαταραχή του μετατραυματικού στρες, διαγράφοντας τις επώδυνες αναμνήσεις», δήλωσε η δρ Τζόσλιν.
«Στους ασθενείς αυτούς, οι τραυματικές αναμνήσεις είναι τόσο έντονες ώστε διαταράσσουν την καθημερινότητα και τον ψυχισμό τους, επομένως έχουν ανάγκη να ξεχάσουν για να συνεχίσουν τη ζωή τους. »Ωστόσο η μέθοδός μας θα μπορούσε να έχει σοβαρές συνέπειες, ιδίως εάν εφαρμοζόταν σε υγιή άτομα τα οποία όμως θα ήθελαν να απαλλαγούν από μια κακή ανάμνηση, όπως ένας άσχημος χωρισμός. “Οι άνθρωποι μαθαίνουν από τα λάθη τους, επομένως αν διαγράψουμε την ανάμνηση των σφαλμάτων μας, τί θα μας εμποδίσει να τα επαναλάβουμε;». Η δρ Τζόσλιν πρόσθεσε ότι «εγείρονται τεράστια ηθικά διλήμματα όσον αφορά τη διαγραφή των αναμνήσεων», τονίζοντας πως «μόνο και μόνο επειδή κάτι είναι εφικτό, δεν σημαίνει ότι πρέπει και να γίνει».