Σε μια εποχή, όπου κυριαρχεί σύμφωνα, με την ψυχολόγο Καλλιόπη Μουλά, το άγχος της επιβίωσης, η αύξηση της βίας, η καταστροφή του περιβάλλοντος και άλλων δεινών είναι πολύ δύσκολο οι γονείς να αντλήσουν ικανοποίηση και να νιώσουν χαρά για τη ζωή, ώστε να αποτελούν πρότυπα χαράς και για τα παιδιά τους.
Έτσι πολλές φορές θεωρούν ότι είναι προτιμότερο να υποκριθούν για να μην στεναχωρήσουν τα παιδιά τους.
Τα παιδιά όμως, επειδή λειτουργούν με το συναίσθημα και όχι με την λογική, καταλαβαίνουν πάντα το αληθινό από το μη αληθινό. Νοιώθουν γρήγορα ότι στην ατμόσφαιρα της οικογένειας επικρατούν μυστικά και ψέματα με αποτέλεσμα να καλλιεργείται ο φόβος και η μη εμπιστοσύνη απέναντι στους γονείς.
Είναι λοιπόν προτιμότερο οι γονείς να εκφράζουν τους φόβους τους, τις αγωνίες τους και τις αδυναμίες τους, έτσι ώστε τα παιδιά να μάθουν να εκφράζουν κι εκείνα τις δικές τους αδυναμίες, θεωρώντας το έτσι ως ένα φυσικό κι ανθρώπινο κομμάτι τους.
Άλλωστε αυτό που οφείλει να γνωρίζει κάθε γονιός είναι ότι τα παιδιά μαθαίνουν απ’ αυτό που είναι οι γονείς τους και όχι απ’ αυτά που λένε.
Μια άλλη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι γονείς σε σχέση με το μεγάλωμα των παιδιών τους είναι τα όρια, τα οποία συχνά είναι ασαφή, έτσι ώστε τα παιδιά να μπερδεύονται, να μην τους είναι ξεκάθαρο τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται, έτσι ώστε να αισθάνονται τα ίδια μπερδεμένα, αδύναμα να πράξουν σωστά, νιώθοντας συχνά ότι δεν τα καταφέρνουν και τότε οι άλλοι τους απορρίπτουν.
Είναι σημαντικό οι γονείς να μην είναι ούτε πολύ άκαμπτοι και ασταθείς ούτε όμως και πολύ χαλαροί.
Όσο πιο σαφές είναι το πλαίσιο στο οποίο επιτρέπεται να κινούνται τα παιδιά και σαφή τα όρια, τόσο πιο ασφάλεια αισθάνονται. Όσο πιο ασφάλεια αισθάνεται το παιδί τόσο περισσότερο αναπτύσσεται μέσα του η αυτοεκτίμηση του, έχοντας έτσι τη δυνατότητα να αναπτύξει αντιστάσεις για να μπορεί να αντιμετωπίσει και τις δυσκολίες έξω από την οικογένεια και αργότερα στην ενήλικη ζωή του τις δυσκολίες της ζωής.
Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι, σαφή όρια, ασφαλές παιδί, ασαφή όρια ανασφαλές παιδί.
Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι όταν οι γονείς ικανοποιούν κάθε επιθυμία του παιδιού τους, το παιδί συνηθίζει να του παρέχονται όλα χωρίς να ματαιώνεται και τότε αυτό οδηγεί στην αντίληψη ότι όλα είναι εύκολα και εφικτά αδυνατώντας να αναπτύξει τις απαραίτητες δικές του αντιστάσεις, όπως π.χ. να λέει ΟΧΙ σε πράγματα και καταστάσεις που δεν επιθυμεί.
Τα παιδιά χρειάζεται να νιώθουν την εμπιστοσύνη και τη βοήθεια των γονιών τους στη δοκιμή νέων εμπειριών (πάντα ανάλογα με την ηλικία τους), και συμπεριφορών μέσα στις οποίες θα δοκιμάζουν τα όρια του εαυτού τους πετυχαίνοντας εναλλακτικές λύσεις εναρμονισμένες στην προσωπικότητα τους.
Αυτό θα δώσει νόημα στη ζωή τους, χωρίς να χρειάζονται ψεύτικα υποκατάστατα ουσιών και εξαρτήσεων προκειμένου να νιώσουν αληθινοί, ζωντανοί και χρήσιμοι.
