"Στο Κεμπέκ, πιστεύουμε ότι η ιατρική βοήθεια στο θάνατο πρέπει να είναι μια θεραπεία που χορηγείται στον ασθενή και ότι οι άνθρωποι που το ζητούν πρέπει να λαμβάνουν υποστήριξη μέχρι το τέλος".
Καναδάς: Υπάρχουν διεπιστημονικές ομάδες υποστήριξης (ISGs) για να βοηθήσουν τις ομάδες υγειονομικής περίθαλψης που προσφέρουν ιατρική βοήθεια στο θάνατο (MAiD). Αλλά παρόλο που οι διεπιστημονικές ομάδες υποστήριξης ISGs εισήχθησαν στο Κεμπέκ το 2016, οι εντολές και οι υπηρεσίες τους εξακολουθούν να μην είναι γνωστές. Και οι ασυνέπειες στον τρόπο άσκησης των ομάδων αποτελούν πρόβλημα σε ολόκληρη την επαρχία. Αυτά είναι μερικά από τα ζητήματα που εντόπισε η ηθικολόγος Catherine Perron, στο διδακτορικό της έργο στην κλινική ηθική για το πρόγραμμα βιοϊατρικών επιστημών στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μοντρεάλ. Το ερευνητικό της έργο, που ολοκληρώθηκε υπό την καθοδήγηση των καθηγητών Marie-Eve Bouthillier και Eric Racine, ανταποκρίνεται σε μια προσέγγιση που ξεκίνησε το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικών Υπηρεσιών του Κεμπέκ (MSSS). Πάνω από πέντε χρόνια μετά τη θέση σε ισχύ του νόμου που αφορά τη φροντίδα στο τέλος της ζωής, το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικών Υπηρεσιών του Κεμπέκ MSSS αναζήτησε μια αντικειμενική άποψη σχετικά με την εφαρμογή και τις πρακτικές της διεπιστημονικής ομάδας υποστήριξης ISG σε όλο το Κεμπέκ. Εκτός από τη δημοσίευση των αρχικών ευρημάτων της στο Φόρουμ για τη Διαχείριση της Υγειονομικής Περίθαλψης (Healthcare Management Forum), η Perron ετοίμασε μια έκθεση για το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικών Υπηρεσιών του Κεμπέκ MSSS με συστάσεις που θα μελετηθούν κατά τη διάρκεια του επερχόμενου συμποσίου της Κοινότητας Πρακτικής της διεπιστημονικής ομάδας υποστήριξης ISG τον Ιούνιο. Στόχος της Perron ήταν να εντοπίσει και να αναλύσει τις βέλτιστες πρακτικές, ώστε να μπορέσει να προσφέρει συστάσεις σχετικά με το αν θα πρέπει να εφαρμοστούν στις περίπου 30 διεπιστημονικές ομάδες υποστήριξης ISGs στο Κεμπέκ. Για να το επιτύχει αυτό, διεξήγαγε μια μελέτη μεικτής μεθόδου που χωρίζεται σε τρεις φάσεις.
245 άτομα συμμετείχαν στην έρευνα
Στην πρώτη φάση, διεξήγαγε έρευνα σε 245 άτομα διαφόρων ειδικοτήτων που προσφέρουν ιατρική βοήθεια στο θάνατο. Το δείγμα περιλάμβανε γιατρούς, νοσηλευτές, φαρμακοποιούς, κοινωνικούς λειτουργούς, κλινικούς ηθικολόγους, ψυχολόγους, λειτουργούς πνευματικής φροντίδας και οικογενειακούς συντρόφους, “Η έρευνα έδειξε ότι αυτοί οι επαγγελματίες συχνά δεν γνώριζαν ότι υπάρχουν οι διεπιστημονικές ομάδες υποστήριξης ΔΥΑ και ότι δεν υπάρχει πλατφόρμα για να ενημερωθεί το κοινό γι’ αυτές”, δήλωσε η Perron. Πολλοί ερωτηθέντες, ακόμη και εκείνοι που ήταν μέλη των διεπιστημονικών ομάδων υποστήριξης ISG, δεν ήξεραν πού να απευθυνθούν για ακριβείς πληροφορίες που εγκρίνονται από ρυθμιστικές αρχές όπως το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικών Υπηρεσιών του Κεμπέκ MSSS, το Κολέγιο Ιατρών του Κεμπέκ και η Επιτροπή για τη φροντίδα στο τέλος της ζωής: “Οι ενδείξεις που παρέχονται από τις τρεις ρυθμιστικές αρχές είναι συχνά ασυνεπείς και μερικές φορές αντιφατικές”, πρόσθεσε.
Επιπλέον, ορισμένοι φροντιστές εντός της “κοινότητας πρακτικής” της διεπιστημονικής ομάδας υποστήριξης ISG διστάζουν να μοιραστούν τις γνώσεις και τις μεθόδους τους από φόβο για κριτική. Η έρευνα έδειξε επίσης ότι ορισμένοι γιατροί είναι επιφυλακτικοί σχετικά με το κατά πόσον οι διεπιστημονικές ομάδες υποστήριξης ISGs προσθέτουν πραγματικά αξία. Αυτοί οι γιατροί είναι ιδιαίτερα υπέρ της MAiD και συνδέονται με μια άλλη κοινότητα πρακτικής, αποκλειστικά για γιατρούς που προσφέρουν MAiD, η οποία είναι ανεξάρτητη και δεν υποστηρίζεται από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικών Υπηρεσιών του Κεμπέκ MSSS.
Δεκάδες συνεντεύξεις και συζητήσεις
Στη δεύτερη φάση, η Perron πραγματοποίησε ημιδομημένες συνεντεύξεις με 59 άτομα που συντονίζουν τη δική τους διεπιστημονική ομάδα υποστήριξης ISG.
Και στην τρίτη φάση διηύθυνε επτά ομάδες συζήτησης με 35 συντονιστές διεπιστημονικών ομάδων υποστήριξης ISG και εκπροσώπους σπιτιών παρηγορητικής φροντίδας. Οι στόχοι ήταν να εξεταστούν προσεκτικότερα τα ζητήματα που προέκυψαν σε διάφορες ομάδες υποστήριξης και να επιβεβαιώσουν οι συμμετέχοντες ποιες πρακτικές θα πρέπει να προωθηθούν ευρύτερα. “Μία από τις κύριες ανησυχίες τους ήταν το πόσο δύσκολο είναι να πάρει κανείς πληροφορίες σχετικά με τα κριτήρια επιλεξιμότητας του MAiD”, δήλωσε η Perron. “Ορισμένοι φροντιστές πίστευαν λανθασμένα ότι οι ασθενείς έπρεπε ακόμη να βρίσκονται κοντά στον θάνατο, κάτι που δεν ισχύει πλέον”.
Σε ένα ευρύτερο επίπεδο, οι συστάσεις που εντοπίστηκαν κατά τη διάρκεια αυτών των συνεντεύξεων είχαν να κάνουν με πράγματα όπως η σύνθεση των διεπιστημονικών ομάδων υποστήριξης και η συνεργασία στο πλαίσιο αυτών των φορέων, οι δραστηριότητες υποστήριξης και η τοποθέτηση και λειτουργία των διεπιστημονικών ομάδων. Μερικές από τις συστάσεις είναι οι εξής:
Σύνθεση: εμπλέξτε τα τμήματα επαγγελματικών υπηρεσιών, βεβαιωθείτε ότι οι διάφοροι κλάδοι και τύποι θεσμικών οργάνων εκπροσωπούνται σε κάθε ομάδα υποστήριξης και εξασφαλίστε τη συνέχεια των συντονιστών.
Συνεργασία και εγγύτητα: βελτιώστε τη συνεργασία μεταξύ των ρυθμιστικών αρχών με τη δημιουργία μιας επαρχιακής πλατφόρμας για τις διεπιστημονικές ομάδες υποστήριξης ISG, δημιουργήστε συνεργασίες με τα ιδρύματα παρηγορητικής φροντίδας και βελτιώστε την επικοινωνία με το ευρύ κοινό.
Δραστηριότητες υποστήριξης: Ενθαρρύνετε την καθοδήγηση των ιατρών σε πρακτικές MAiD, δημιουργήστε συνεργασίες μεταξύ των διεπιστημονικών ομάδων υποστήριξης ISGs σε περιοχές όπου υπάρχει μικρότερη ζήτηση για MAiD και των διεπιστημονικών ομάδων υποστήριξης ISGs σε περιοχές με μεγαλύτερη ζήτηση, βελτιώστε και συνεργαστείτε στην εκπαίδευση των φροντιστών, προωθήστε τη διεπιστημονικότητα και αναπτύξτε ένα επίσημο φάσμα υπηρεσιών υποστήριξης για τους οικείους των ασθενών.
Τοποθέτηση και λειτουργίες: Η πλειοψηφία των ερωτηθέντων συμφώνησε ότι οι διεπιστημονικές ομάδες υποστήριξης ISGs δεν θα πρέπει να συγκεντρωθούν σε έναν ενιαίο οργανισμό υποστήριξης, καθώς θεωρούν ότι οι διεπιστημονικές ομάδες υποστήριξης ISGs θα πρέπει να διατηρούν ένα ορισμένο βαθμό ανεξαρτησίας και να διατηρούν στενές σχέσεις με τους ασθενείς και τους οικείους τους.
Οι συζητήσεις που θα διεξαχθούν στο συμπόσιο του Ιουνίου είναι εξαιρετικά σημαντικές, καθώς αποσκοπούν στο να καταστήσουν τις υπηρεσίες και τις πληροφορίες που παρέχουν οι διεπιστημονικές ομάδες υποστήριξης ISGs πιο προσιτές, προς όφελος τόσο των ομάδων υγειονομικής περίθαλψης όσο και των αποδεκτών της παρηγορητικής φροντίδας, της φροντίδας στο τέλος της ζωής και ενδεχομένως της ιατρικής βοήθειας στον θάνατο.
Η ζήτηση είναι υψηλότερη στο Κεμπέκ
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το Κεμπέκ, δεδομένου ότι είναι η δικαιοδοσία με το υψηλότερο ποσοστό ανθρώπων που επιλέγουν την υποβοήθηση του θανάτου στον κόσμο. Το 2021, όταν διεξήχθη η έρευνα, το 4,7% των θανάτων στο Κεμπέκ ήταν άτομα που έλαβαν ιατρική βοήθεια στο θάνατο, σε σύγκριση με το 3,3% για τον Καναδά συνολικά. Έκτοτε, το ποσοστό στο Κεμπέκ έχει αυξηθεί στο 7%. Σύμφωνα με την Perron, αυτό προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη, δεδομένου ότι η ευθανασία είναι η μόνη μορφή ιατρικώς υποβοηθούμενου θανάτου που είναι νόμιμη στο Κεμπέκ. Σε άλλες καναδικές επαρχίες και σε άλλες χώρες, όπως οι Κάτω Χώρες, επιτρέπεται, επίσης, η υποβοηθούμενη αυτοκτονία. “Η ευθανασία περιλαμβάνει τη χορήγηση σε ένα άτομο, κατόπιν αιτήματός του και σύμφωνα με νομικά καθορισμένα κριτήρια, μιας ουσίας που προκαλεί το θάνατό του, ενώ η υποβοηθούμενη αυτοκτονία συνίσταται στην προσφορά πληροφοριών και στην παροχή μιας ουσίας σε ένα άτομο που θα χορηγήσει μόνο του την ουσία και θα προκαλέσει το θάνατό του”, δήλωσε ο Perron.
“Στο Κεμπέκ, πιστεύουμε ότι η ιατρική βοήθεια στο θάνατο πρέπει να είναι μια θεραπεία που χορηγείται στον ασθενή και ότι οι άνθρωποι που το ζητούν πρέπει να λαμβάνουν υποστήριξη μέχρι το τέλος”.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
