Αφή: Ένα από τα τεράστια προβλήματα στην ανάπτυξη αυτοκινούμενων ρομπότ είναι η επίγνωση της θέσης του σώματος. Εμείς ως άνθρωποι και ζώα το έχουμε λύσει πολύ καλά - αισθανόμαστε όταν αγγίζουμε κάτι και γνωρίζουμε πολύ καλά τα όρια του φυσικού μας εαυτού. Αλλά πώς - είναι απολύτως κρίσιμη η αίσθηση της αφής;
Οι επιστήμονες στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες έδειξαν ότι όταν χάνεται η αίσθηση της αφής, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν άλλες αισθήσεις για να τοποθετήσουν και να μετακινήσουν με ακρίβεια το σώμα τους.
Μερικές φορές οι άνθρωποι χάνουν τις αισθήσεις τους – σίγουρα γνωρίζετε για την κώφωση και την τύφλωση, αλλά και άλλες αισθήσεις μπορεί να χαθούν επίσης. Οι επιστήμονες συνεργάστηκαν με τον Ian και τον Kim, που δεν έχουν καμία αίσθηση αφής. Στην πραγματικότητα, ο Ίαν έχασε την αίσθηση αφής και την αίσθηση της θέσης του σώματος κάτω από το λαιμό του μετά από μια ασθένεια στα εφηβικά του χρόνια. Εν τω μεταξύ, ο Κιμ γεννήθηκε χωρίς να χρειάζονται αισθητικές νευρικές ίνες για να αισθανθεί το σώμα του.
Προφανώς, το να γνωρίζεις πού βρίσκεται ακριβώς το σώμα σου είναι πολύ σημαντικό, ώστε να μην μπαίνεις σε εμπόδια και να ξέρεις πότε πονάς. Πώς προσαρμόστηκαν λοιπόν ο Kim και ο Ian στην κατάστασή τους;
Οι επιστήμονες κάλεσαν τον Ian και τον Kim για αρκετούς ελέγχους σε ένα εργαστήριο ώστε να συμμετάσχουν σε μια σειρά πειραμάτων. Για παράδειγμα, έπρεπε να αναφέρουν το σχήμα και το μέγεθος των χεριών τους μετακινώντας ένα δρομέα σε μια οθόνη για να εντοπίσουν ορόσημα όπως τα δάχτυλα και τις αρθρώσεις. Ο Kim, που γεννήθηκε χωρίς σωματοαισθησία, χρησιμοποιεί την όραση, την ακοή και το αιθουσαίο σύστημα για να κατανοήσει τη θέση του στο χώρο. Ο Ian είναι μια διαφορετική περίπτωση, επειδή είχε την αίσθηση της αφής και την έχασε. Ωστόσο, η απόδοσή τους σε αυτές τις δοκιμές ήταν κατά ένα μεγάλο ποσοστό παρόμοιες. Και οι δύο ήταν αρκετά ακριβείς στις εκτιμήσεις των χεριών τους – όχι τόσο διαφορετικοί από την ομάδα ελέγχου.
Ωστόσο, η απόδοσή τους ήταν λίγο διαφορετική λόγω του γεγονότος ότι ο Kim έπρεπε να προσαρμοστεί στη ζωή του, ενώ ο Ian έπρεπε να μάθει συνειδητά να αντισταθμίσει την αναπηρία του. Ο Chris Miall, επικεφαλής ερευνητής της μελέτης, δήλωσε: «Πιστεύουμε ότι οι διαφορές μεταξύ των απαντήσεων του Ian και του Kim σχετίζονται με τον οπτικό έλεγχο που χρησιμοποιούν και οι δύο για να περιηγηθούν στο περιβάλλον τους. Για τον Ian, αυτή είναι μια πολύ συνειδητή διαδικασία και έχει μάθει να χρησιμοποιεί οπτικά στοιχεία για τη συνεχή αξιολόγηση και παρακολούθηση αυτού του περιβάλλοντος. Για τον Κιμ η διαδικασία είναι πολύ πιο ασυνείδητη. Χρησιμοποιεί ακόμα τις οπτικές πληροφορίες, αλλά με έναν πιο ενστικτώδη και διαισθητικό τρόπο».
Αν και δεν είναι τόσο κοινό όσο η τύφλωση ή η κώφωση, η απώλεια της αίσθησης της αφής είναι εξουθενωτική. Μπορεί να είναι αρκετά επικίνδυνο, επειδή η τοποθέτηση του σώματος γίνεται πολύ δύσκολη. Ωστόσο, το ανθρώπινο σώμα είναι καταπληκτικό και οι άνθρωποι μαθαίνουν να προσαρμόζονται. Η κατανόηση αυτών των μηχανισμών μπορεί να βοηθήσει τις προσπάθειες αποκατάστασης για όσους έχασαν την αίσθηση της αφής τους ως ενήλικες.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
