Ζυμαρικά παχυσαρκία: Τα μακαρόνια τελικά μας παχαίνουν ή όχι;

Ζυμαρικά παχυσαρκία: Τα μακαρόνια έχουν συνδεθεί με την παχυσαρκία λόγω των επεξεργασμένων υδατανθράκων και της εικόνας τους ως «παχυντικού» πιάτου. Τι λέει η επιστήμη;

Σε μια πρόσφατη ανασκόπηση που δημοσιεύτηκε στο Nutrients Journal, οι ερευνητές εξέτασαν τα υπάρχοντα δεδομένα σχετικά με τον αντίκτυπο των προτύπων διατροφής με υψηλή περιεκτικότητα σε ζυμαρικά στη σύνθεση και το βάρος του σώματος. Αξιολόγησαν επίσης τους μηχανισμούς που διέπουν τη σχέση μεταξύ της κατανάλωσης ζυμαρικών και του σωματικού βάρους. Τα ζυμαρικά είναι ένας βασικός υδατάνθρακας σε πολλούς πολιτισμούς. Ωστόσο, έχει συνδεθεί με την παχυσαρκία λόγω των επεξεργασμένων υδατανθράκων και της εικόνας του ως «παχυντικού» πιάτου.

Ωστόσο, το συμπαγές σχήμα των ζυμαρικών, η χαμηλή γλυκαιμική απόκριση, η αργή πέψη και το ποσοστό σκληρού σίτου δείχνουν ότι μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση ενός υγιούς σωματικού βάρους. Ωστόσο, οι περισσότερες έρευνες που αξιολογούν πρότυπα υγιεινής διατροφής δεν έχουν καθορίσει την επίδραση ενός συγκεκριμένου τροφίμου, όπως τα ζυμαρικά, στο σωματικό βάρος. Έτσι, τα δεδομένα για την ειδική επίδραση των ζυμαρικών στο σωματικό βάρος είναι σπάνια.

Σχετικά με την ανασκόπηση

Στην παρούσα ανασκόπηση, οι ερευνητές ανέφεραν τη συμβολή των ζυμαρικών, ανεξάρτητα και ως συστατικό μιας υγιεινής διατροφής, στις παραμέτρους βάρους (συμπεριλαμβανομένου του δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ), της απώλειας βάρους και των πιθανοτήτων υπέρβαρων ή παχύσαρκων) και αυτά της σύστασης σώματος (συμπεριλαμβανομένης της άλιπης μάζας, της λιπώδους μάζας και της κοιλιακής παχυσαρκίας). Επίσης, διευκρίνισαν τους μηχανισμούς της επίδρασης των ζυμαρικών στο σωματικό βάρος και τη σύνθεση.

Έγινε αναζήτηση σε βάσεις δεδομένων όπως το CENTRAL και το PubMed για κλινικές δοκιμές και μελέτες παρατήρησης εγκάρσιες και προοπτικές κοόρτης που δημοσιεύθηκαν στα αγγλικά, συμπεριλαμβανομένων υγιών ατόμων, που ανέφεραν τη συσχέτιση μεταξύ κατανάλωσης ζυμαρικών και σύνθεσης ή βάρους σώματος και σχετικούς μηχανισμούς.

Η αναζήτηση δεδομένων περιελάμβανε δίαιτες με υψηλή πρόσληψη ζυμαρικών, όπως χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη (GI) και μεσογειακές δίαιτες, ενώ εξετάστηκαν επίσης οι αναφορές σε συμπεριλαμβανόμενες μελέτες. Συμπεριλήφθηκαν μόνο μελέτες που περιλαμβάνουν αποτελέσματα βάρους και/ή σύνθεσης (όπως ποσοστό σωματικού λίπους, ΔΜΣ και απώλεια βάρους) ή φυσιολογικούς μηχανισμούς που σχετίζονται με τη διαχείριση του βάρους (όπως υποκειμενική όρεξη, γαστρική κένωση και ορμονικά επίπεδα που σχετίζονται με την όρεξη).

Η ομάδα απέκλεισε μελέτες τύπου παρατήρησης, μη συμπεριλαμβανομένων αξιολογήσεων διαφορών στην κατανάλωση ζυμαρικών, μελέτες με περιπτώσεις ελέγχου, μεμονωμένους ή αναδρομικούς σχεδιασμούς, μελέτες σε ζώα και μελέτες in vitro. Επιπλέον, αποκλείστηκαν μελέτες που περιελάμβαναν εγκύους ή θηλάζουσες μητέρες ή άτομα με χρόνιες ασθένειες ή καταστάσεις, με εξαίρεση την παχυσαρκία.

Αποτελέσματα

Συνολικά, εντοπίστηκαν 38 μελέτες, συμπεριλαμβανομένων 12 μελετών παρατήρησης που αξιολογούσαν τη σχέση μεταξύ κατανάλωσης ζυμαρικών και σωματικής σύνθεσης ή βάρους και 15 μελέτες παρατήρησης που αξιολογούσαν την επίδραση των διατροφικών προτύπων με ποικίλη περιεκτικότητα σε ζυμαρικά στο βάρος ενός ατόμου. Μια δοκιμή αξιολόγησε τον αντίκτυπο της ποικίλης κατανάλωσης ζυμαρικών στα αποτελέσματα βάρους, ενώ δέκα δοκιμές διερεύνησαν τους υποκείμενους μηχανισμούς.

Οι μελέτες παρατήρησης ανέφεραν είτε καμία σχέση (έξι μελέτες) είτε αντίστροφη συσχέτιση (έξι μελέτες) μεταξύ της κατανάλωσης ζυμαρικών και της σύστασης σώματος ή των παραμέτρων βάρους. Έξι αρχεία τεκμηρίωσαν μια αντίστροφη σχέση μεταξύ της κατανάλωσης ζυμαρικών και των παραμέτρων βάρους, όπως η περιφέρεια μέσης, ο ΔΜΣ, η περίμετρος των γοφών, οι πιθανότητες υπέρβαρου ή παχύσαρκου και η αναλογία μέσης-ισχίου, ειδικά μεταξύ των γυναικών.

Αντίθετα, μελέτες στις οποίες συμμετείχαν Γερμανοί φοιτητές και Ιρανοί έφηβοι ανέφεραν αυξημένο σωματικό βάρος μετά από αυξημένη κατανάλωση ζυμαρικών. Οι περισσότερες μελέτες παρατήρησης χρησιμοποίησαν ερωτηματολόγια συχνότητας τροφίμων (FFQs) για την αξιολόγηση της κατανάλωσης ζυμαρικών. Τα πρότυπα διατροφής με υψηλή περιεκτικότητα σε ζυμαρικά γενικά δεν συσχετίστηκαν με τις πιθανότητες υπέρβαρου ή παχύσαρκου (πέντε μελέτες) ή συσχετίστηκαν αντιστρόφως (επτά μελέτες).

Αντίθετα, τρία αρχεία τεκμηρίωσαν θετικές συσχετίσεις μεταξύ δίαιτας πλούσιες σε ζυμαρικά και αυξημένου ΔΜΣ σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας ≥60 ετών. Μια κλινική δοκιμή δεν έδειξε διαφορά στην απώλεια βάρους μεταξύ υποθερμιδικών δίαιτων με υψηλή πρόσληψη ζυμαρικών και εκείνων με χαμηλή πρόσληψη. Η χαμηλότερη τιμή ΓΔ των ζυμαρικών από άλλα αμυλούχα τρόφιμα παρατηρήθηκε σταθερά στις περισσότερες δοκιμές (86,0%). Γενικά, η πρόσληψη ζυμαρικών είχε ως αποτέλεσμα τα ίδια υποκειμενικά επίπεδα πείνας και κορεσμού με άλλα αμυλούχα τρόφιμα, όπως οι πατάτες και το ρύζι.

Μελέτες που αξιολογούν τις ορμόνες που σχετίζονται με την όρεξη τεκμηρίωσαν συγκρίσιμες επιδράσεις μεταξύ των αμυλούχων τροφίμων στο πεπτίδιο YY (PYY) και στο πεπτίδιο-1 (GLP-1) που μοιάζει με γλυκαγόνη (GLP-1), αλλά χαμηλότερα επίπεδα γκρελίνης με τα ζυμαρικά από ό,τι με το ρύζι και τις πατάτες. Απαραίτητες μελέτες για την αξιολόγηση της πρόσληψης θερμίδων στη διαχείριση του βάρους, δεν ανέφεραν διαφορές στην πρόσληψη θερμίδων από τα επόμενα γεύματα μετά από γεύματα με πατάτες ή ζυμαρικά.

Ωστόσο, η κατανάλωση ενέργειας σε ένα γεύμα διέφερε ανάλογα με το συστατικό του αμύλου. Όταν τα άτομα έτρωγαν μέχρι να χορτάσουν, η κατανάλωση φαγητού ήταν συγκρίσιμη με το ρύζι, τις πατάτες ή τα ζυμαρικά. Ωστόσο, η συνολική πρόσληψη θερμίδων ήταν χαμηλότερη για τις πατάτες, πιθανώς λόγω της χαμηλότερης ενεργειακής πυκνότητας της πατάτας. Ο ρυθμός γαστρικής εκκένωσης των ζυμαρικών ήταν πιο αργός από εκείνον άλλων τροφίμων πλούσιων σε άμυλο, όπως πουρέ πατάτας, ψωμί ή ρύζι.

Συμπεράσματα

Με βάση τα ευρήματα της ανασκόπησης, τα ζυμαρικά μπορεί να επηρεάσουν το σωματικό βάρος μέσω της χαμηλής γλυκαιμικής τους απόκρισης. Ωστόσο, τα στοιχεία της επίδρασής του στην όρεξη, τις ορμόνες που σχετίζονται με την όρεξη και την κένωση του στομάχου είναι περιορισμένα και διφορούμενα. Μελέτες παρατήρησης και δεδομένα κλινικών δοκιμών δείχνουν ότι τα ζυμαρικά είτε συνδέονται αρνητικά είτε δεν συνδέονται με την παχυσαρκία ή το υπέρβαρο σε υγιή άτομα και δεν συμβάλλουν στην αύξηση βάρους όταν καταναλώνονται ως μέρος μιας υγιεινής διατροφής.

Οι μέθοδοι με τις οποίες τα ζυμαρικά επηρεάζουν το βάρος κάποιου δεν χαρακτηρίζονται καλά. Ωστόσο, η αργή πέψη και ο χαμηλότερος γλυκαιμικός δείκτης μπορεί να έχουν αναπόσπαστο μέρος και θα πρέπει να ερευνηθούν περαιτέρω. Οι διατροφολόγοι θα μπορούσαν να ενσωματώσουν τα ζυμαρικά σε σχέδια διαχείρισης βάρους ως επιλογή υδατανθράκων χαμηλού GI στο πλαίσιο μιας ισορροπημένης διατροφής. Ωστόσο, περαιτέρω έρευνα, συμπεριλαμβανομένων τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων δοκιμών, πρέπει να επικυρώσει τα ευρήματα.

Τι είναι η επεισοδιακή υπερφαγία και πώς αντιμετωπίζεται;

Οι 6 καλύτερες επιλογές πρωινού για να κάψετε το λίπος στην κοιλιά

5 τροφές που πρέπει να περιορίσετε εάν έχετε διαβήτη ή προδιαβήτη

Γιατί δεν πρέπει να ξεπλένουμε τα μακαρόνια μετά το βράσιμο;