Οι παιδικές μνήμες φόβου μπορούν να ‘’ σβήσουν ‘’ στην ενήλικη ζωή;

Ένα παιδί ή έφηβος που βιώνει κάποιο τραύμα και φαίνεται ότι είναι καλά στην μετέπειτα ζωή του μπορεί να μην είναι; Τι λένε τα ευρήματα νέας ερευνάς μπορούν να ‘’ σβήσουν ‘’ οι μνήμες φόβου;

Οι εγκέφαλοι των εφήβων επιτρέπουν να μειωθούν εύκολα μνήμες φόβου και να αποφευχθεί το άγχος αργότερα στη ζωή τους;

Αυτό υποστηρίζει μια νέα μελέτη ερευνητών του Weill Cornell Medicine. Τα ευρήματα μπορεί να αποδειχθούν σημαντικά για τη θεραπεία τραυμάτων και αγχωδών διαταραχών.

Σε πειράματα σε ποντίκια, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο προμετωπιαίος φλοιός, ο οποίος ελέγχει το φόβο και το άγχος, περνά μέσα από ένα αναδιάταξη κατά την διάρκεια της εφηβείας όπου σχηματίζει ένα σημαντικό αριθμό των νέων συνδέσεων με την περιοχή του εγκεφάλου που ελέγχει τη μνήμη.

«Αυτό σημαίνει ότι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ανάπτυξης, υπάρχει αυτή η ισχυρή σχέση μεταξύ του φόβου και της μνήμη». δήλωσε ο συντάκτης της μελέτης Δρ Francis Lee, καθηγητής στο Τμήμα Ψυχιατρικής του Weill Cornell. «Γι’ αυτό και αναρωτηθήκαμε εάν θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη σύνδεση για την απευαισθητοποίηση των εφήβων ποντικών στα γεγονότα φόβου».

Μια τεχνική που αναπτύχθηκε από τον συνεπικεφαλής συγγραφέα δρ. Conor Liston, επίκουρο καθηγητής νευροεπιστήμης στο Feil Family Brain and Mind Institute του Weill Cornell, στην οποία συμπεριλαμβανόταν εμφύτευση μικροπρισμάτων στον εγκέφαλο, του επέτρεψε να έχει την εικόνα αυτών των συνδέσεων, εντός του προμετωπιαίου φλοιού σε όλη την εφηβεία . Χρησιμοποιώντας αυτά τα δεδομένα, ο Lee και οι συνεργάτες του, επινόησαν μια απλή συμπεριφορική παρέμβαση που μιμείται τη θεραπεία στους ανθρώπους. Σε έκθεση που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Communications, αποκάλυψαν ότι η παρέμβαση θα μπορούσε να καταστείλει τις αναμνήσεις φόβου σε έφηβα ποντίκια.

Οι ερευνητές, έβαλαν έφηβα και ενήλικα ποντίκια σε ένα θάλαμο και τους έδωσαν ένα μικρό σοκ. Όταν αργότερα τοποθέτησαν τα ποντίκια πίσω στο θάλαμο όπου είχε πραγματοποιηθεί το σοκ, τα ενήλικα ποντίκια έδειξαν φόβο, αλλά όχι και τα έφηβα. Ωστόσο, όταν έβαλαν τα ίδια ποντίκια μετά την ενηλικίωσή τους στον θάλαμο, παρουσίασαν φόβο. Αυτό είναι παρόμοιο με το πώς οι άνθρωποι παρουσιάζουν τραύματα στην εφηβεία. Μπορεί να ξεπερνάνε τέτοιες εμπειρίες στην εφηβία, αλλά βιώνουν το άγχος ή τραυματικές αναμνήσεις από αυτό το γεγονός, αργότερα στην ενήλικη ζωή τους.

Οι ερευνητές στη συνέχεια έκαναν στα έφηβα ποντίκια, μια μορφή «θεραπείας», που ονομάζεται συνεδρία εξαφάνισης. Μια μέρα μετά το σοκ, τα ποντίκια επέστρεψαν στο θάλαμο και αφέθηκαν εκεί για μία ώρα χωρίς να τα σοκάρουν, προσπαθώντας να τα διδάξουν ότι αυτό το τρομακτικό μέρος θα μπορούσε πλέον να θεωρείται ασφαλές.

Μόλις τα ποντίκια έφτασαν στην ενηλικίωση, τα ξαναέβαλαν στο θάλαμο. Τα ποντίκια που έλαβαν τη συνεδρία εξαφάνισης δεν έδειξαν κανένα φόβο. Αυτό δείχνει ότι η μνήμη φόβου εξασθενεί με αυτήν τη θεραπεία.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν η «θεραπεία» δεν έπρεπε να λάβει χώρα αμέσως μετά το σοκ. Εφόσον είχε γίνει πριν τα ποντίκια φτάσουν στην ενηλικίωση, τα θετικά αποτελέσματα ήταν τα ίδια.

Τα αποτελέσματα αυτών των ευρημάτων είναι δυνητικά σημαντικά για τον άνθρωπο, με διάφορους τρόπους, δήλωσε ο Lee. Κατ ‘αρχάς, ένα παιδί ή έφηβος που βιώνει ένα τραύμα και φαίνεται μια χαρά, αργότερα μπορεί να μην είναι. «Αυτό που δείχνει είναι ότι ακόμα και όταν μοιάζουν να είναι καλά, αν έχουν περάσει κάτι τρομακτικό, μάλλον θα πρέπει να τα βοηθήσουμε, γιατί έχουν δείξει ότι αυτές οι αναμνήσεις μπορεί να εκφραστούν αργότερα στην ενήλικη ζωή».

Πώς μια φιλική σχέση μπορεί να αντέξει οποιαδήποτε απόσταση;

Νευρικά τικ: Ποιος είναι ο ρόλος του στρες στην εμφάνισή τους