Χρηματοδότηση ερευνών: Για να συμβαδίσει με άλλες χώρες και για να διατηρήσει την έρευνα για την υγεία μια βιώσιμη καριέρα, η Αυστραλία πρέπει πρώτα απ' όλα να αυξήσει το συνολικό ποσό της χρηματοδότησης της έρευνας.
Οι περισσότερες έρευνες για την υγεία στην Αυστραλία χρηματοδοτούνται από το Εθνικό Συμβούλιο Υγείας και Ιατρικής Έρευνας (NHMRC), το οποίο διανέμει περίπου 800 εκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο μέσω ανταγωνιστικών προγραμμάτων επιχορήγησης. Επιπλέον 650 εκατομμύρια δολάρια ετησίως χρηματοδοτούνται μέσω του Ταμείου Ιατρικής Έρευνας για το Μέλλον, αλλά αυτό επικεντρώνεται περισσότερο σε “αποστολές” μεγάλων εικόνων παρά σε έργα που ξεκινούν από ερευνητές. Πριν από δέκα χρόνια, περίπου το 20% των αιτήσεων για χρηματοδότηση του NHMRC ήταν επιτυχείς. Τώρα, μόνο περίπου το 10-15% έχει εγκριθεί. Κατά την ίδια δεκαετή περίοδο, η χρηματοδότηση του NHMRC παρέμεινε σταθερή, ενώ οι τιμές και ο πληθυσμός αυξήθηκαν. Σε προσαρμοσμένους στον πληθωρισμό και κατά κεφαλήν όρους, η διαθέσιμη χρηματοδότηση του NHMRC έχει μειωθεί κατά 30%. Καθώς ο αυξανόμενος αριθμός ερευνητών ανταγωνίζεται για τη μείωση της πραγματικής χρηματοδότησης του NHMRC, η έρευνα κινδυνεύει να γίνει “μια οικονομία συναυλιών υψηλού επιπέδου”. Για να το διορθώσουμε, πρέπει να δαπανήσουμε περισσότερα για έρευνα, και πρέπει να τα ξοδέψουμε πιο έξυπνα.
Περισσότερη χρηματοδότηση στην έρευνα
Για να συμβαδίσει με άλλες χώρες και για να διατηρήσει την έρευνα για την υγεία μια βιώσιμη καριέρα, η Αυστραλία πρέπει πρώτα απ’ όλα να αυξήσει το συνολικό ποσό της χρηματοδότησης της έρευνας. Μεταξύ 2008 και 2010, η Αυστραλία αντιστοιχούσε στον μέσο όρο μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ με επένδυση 2,2% του ΑΕΠ στην έρευνα και την ανάπτυξη. Πιο πρόσφατα, οι δαπάνες της Αυστραλίας μειώθηκαν στο 1,8%, ενώ ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ αυξήθηκε στο 2,7%. Όταν χρηματοδοτείται μόλις μία στις δέκα αιτήσεις, υπάρχει μεγάλο στοιχείο τύχης στο ποιος θα πετύχει.
Σκεφτείτε το ως εξής: οι εφαρμογές ταξινομούνται με σειρά από το καλύτερο στο χειρότερο και στη συνέχεια χρηματοδοτούνται με τη σειρά από πάνω προς τα κάτω. Εάν η κατάταξη μιας επιτυχημένης αίτησης βρίσκεται εντός πέντε ποσοστιαίων μονάδων, ας πούμε, της περικοπής χρηματοδότησης, θα μπορούσε κάλλιστα να είχε χάσει εάν η διαδικασία αξιολόγησης γινόταν ξανά, επειδή η διαδικασία είναι πάντα κάπως υποκειμενική και δεν θα παράγει ποτέ ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα δύο φορές. Έτσι, το 5% των αιτήσεων είναι “τυχεροί” που λαμβάνουν χρηματοδότηση. Όταν μόνο το 10% των αιτήσεων λαμβάνουν χρηματοδότηση, αυτό σημαίνει ότι οι μισές από τις επιτυχημένες ήταν τυχερές. Αλλά εάν υπάρχουν περισσότερα χρήματα για να διατεθούν και το 20% των αιτούντων χρηματοδοτηθεί, το τυχερό 5% είναι μόνο το ένα τέταρτο των επιτυχόντων. Αυτή είναι μια απλοϊκή εξήγηση, αλλά μπορείτε να δείτε ότι όσο χαμηλότερο είναι το ποσοστό των επιδοτήσεων που χρηματοδοτούνται, τόσο περισσότερο λαχείο γίνεται. Αυτό το αυξανόμενο στοιχείο της “τύχης” είναι αποθαρρυντικό για το ερευνητικό εργατικό δυναμικό της Αυστραλίας, οδηγώντας σε εξάντληση ακαδημαϊκών και διαρροή εγκεφάλων.
Το μοντέλο με επίκεντρο την εφαρμογή
Εκτός από την αύξηση της συνολικής χρηματοδότησης, πρέπει να δούμε πώς το NHMRC κατανέμει αυτά τα πολύτιμα κεφάλαια. Τα τελευταία πέντε χρόνια, το NHMRC έχει μετακινηθεί σε ένα σύστημα που ονομάζεται χρηματοδότηση με επίκεντρο την εφαρμογή. Πέντε περίπου αναθεωρητές επιλέγονται για κάθε επιχορήγηση και τους ζητείται να βαθμολογήσουν ανεξάρτητα τις αιτήσεις. Συνήθως δεν υπάρχουν πάνελ για συζήτηση και βαθμολόγηση των αιτήσεων – κάτι που συνέβαινε στο παρελθόν. Τα πλεονεκτήματα της αξιολόγησης με επίκεντρο την εφαρμογή περιλαμβάνουν την αξιολόγησή της από τους καλύτερους εμπειρογνώμονες σε μια συγκεκριμένη επιχορήγηση και μια λιγότερο απαιτητική από πλευράς υλικοτεχνικής άποψης έργο για το NHMRC (η σύγκληση των πάνελ είναι σκληρή δουλειά και χρονοβόρα).
Ωστόσο, η αξιολόγηση με επίκεντρο την εφαρμογή έχει μειονεκτήματα. Πρώτον, οι αξιολογήσεις δεν υπόκεινται σε κανέναν έλεγχο. Σε ένα σύστημα πάνελ, οι διαφορές απόψεων και τα λάθη μπορούν να αντιμετωπιστούν μέσω συζήτησης. Δεύτερον, πολλοί αξιολογητές θα εργάζονται σε μια “γκρίζα ζώνη”. Εάν είστε ειδικός στον τομέα μιας πρότασης και δεν συνεργάζεστε ήδη με τους αιτούντες, είναι πιθανό να ανταγωνίζεστε μαζί τους για χρηματοδότηση. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ασυνείδητη προκατάληψη ή ακόμη και σκόπιμη χειραγώγηση των βαθμολογιών. Και τρίτον, υπάρχει απλός “θόρυβος”. Φανταστείτε ότι κάθε βαθμολογία που δίνει ένας αξιολογητής αποτελείται από δύο στοιχεία: την «αληθινή βαθμολογία» που θα λάμβανε μια εφαρμογή σε κάποια μη παρατηρήσιμη αξιολόγηση χρυσού προτύπου, συν ή πλην κάποιο “θόρυβο” ή τυχαίο σφάλμα. Αυτός ο θόρυβος είναι πιθανώς ο μισός ή περισσότερος από την τρέχουσα διακύμανση μεταξύ των βαθμολογιών των αξιολογητών. Πιο έξυπνο σκοράρισμα
Πώς λοιπόν μπορούμε να μειώσουμε την επιρροή τόσο της μεροληψίας του αξιολογητή όσο και του απλού “θορύβου”;
Πρώτον, οι βαθμολογίες των αξιολογητών πρέπει να είναι “τυποποιημένες” ή “κανονικές”. Αυτό σημαίνει επανακλιμάκωση όλων των βαθμολογιών των αξιολογητών ώστε να έχουν τον ίδιο μέσο όρο (τυποποίηση) ή τον ίδιο μέσο όρο και τυπική απόκλιση (κανονικοποίηση). Αυτό είναι ένα αστείο. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα πολύ απλό μοντέλο Excel για να δείξετε ότι αυτό θα μειώσει σημαντικά τον “θόρυβο”. Δεύτερον, το NHMRC θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει άλλα στατιστικά εργαλεία για τη μείωση τόσο της προκατάληψης όσο και του θορύβου. Μια μέθοδος θα ήταν να ληφθεί η μέση κατάταξη των εφαρμογών σε πέντε μεθόδους: με τις ακατέργαστες βαθμολογίες με τυποποιημένες βαθμολογίες με κανονικοποιημένες βαθμολογίες ρίχνοντας τη χαμηλότερη βαθμολογία για κάθε αίτηση ρίχνοντας την υψηλότερη βαθμολογία για κάθε αίτηση.
Οι εφαρμογές που κάνουν την κατάταξη αποκοπής σε όλες τις μεθόδους χρηματοδοτούνται. Αυτά που είναι όσα βρίσκονται κάτω από το όριο δεν χρηματοδοτούνται. Οι αιτήσεις που κάνουν την περικοπή σε ορισμένες δοκιμές αλλά αποτυγχάνουν σε άλλες θα μπορούσαν να σταλούν για περαιτέρω έλεγχο ή το NHMRC θα μπορούσε να τις κρίνει από τη μέση κατάταξή τους στις πέντε μεθόδους. Αυτή η πρόταση δεν θα διορθώσει το πρόβλημα με το συνολικό διαθέσιμο ποσό χρηματοδότησης, αλλά θα έκανε το σύστημα πιο δίκαιο και λιγότερο ανοιχτό στο παιχνίδι.
Ένα λιγότερο θορυβώδες και πιο δίκαιο σύστημα
Οι ερευνητές γνωρίζουν ότι κάθε σύστημα χρηματοδότησης περιέχει ένα στοιχείο τύχης. Μια μελέτη από Αυστραλούς ερευνητές διαπίστωσε ότι θα ήταν ευχαριστημένοι με ένα σύστημα χρηματοδότησης που, εάν εκτελούνταν δύο φορές παράλληλα, θα έβλεπε τουλάχιστον το 75% των χρηματοδοτούμενων επιχορηγήσεων να χρηματοδοτούνται και στα δύο προγράμματα. Οι υποψίες που υπάρχουν είναι ότι το τρέχον σύστημα NHMRC επιτυγχάνει πολύ κάτω από αυτόν τον στόχο επαναληψιμότητας 75%. Περαιτέρω βελτιώσεις στο σύστημα NHMRC είναι δυνατές και απαραίτητες. Οι αξιολογητές θα μπορούσαν να παρέχουν σχόλια, καθώς και βαθμολογίες, στους αιτούντες. Η καλύτερη εκπαίδευση των αξιολογητών θα βοηθούσε επίσης. Και οι μεγαλύτερες διεπιστημονικές επιχορηγήσεις θα πρέπει πραγματικά να αξιολογούνται από επιτροπές. Κανένα σύστημα χρηματοδότησης δεν θα είναι τέλειο. Και όταν τα ποσοστά χρηματοδότησης είναι χαμηλά, αυτές οι ατέλειες ξεχωρίζουν περισσότερο. Αλλά, αυτή τη στιγμή, ούτε κάνουμε το σύστημα τόσο στιβαρό όσο μπορούμε ούτε προφυλαχτούμε επαρκώς από ακατάλληλη βαθμολογία που περνά κάτω από το ραντάρ.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
