Γιατί κάποιοι άνθρωποι νιώθουν ότι τους κυνηγά η ατυχία;

Το πώς βιώνουμε πράγματα και εμπειρίες στη ζωή μας έχει σχέση με το που επιλέγουμε να εστιάσουμε την προσοχή μας. Όταν κρατάμε ένα φακό αναμμένο στο χέρι μας και εστιάζουμε και ρίχνουμε φώς σε ένα συγκεκριμένο σημείο αυτόματα αποκλείουμε πράγματα που μπορεί να βρίσκονται τριγύρω, στην περίμετρο και έξω από το όριο της δέσμης του φωτός. Αντίστοιχα, βλέπουμε, εντοπίζουμε, αντιλαμβανόμαστε με μεγαλύτερη ευκολία ότι υπάρχει στο σημείο στο οποίο πέφτει το φως.

Σχετικές πληροφορίες δίνει στο www.Life2day.gr η Αλεξάνδρα Ευθυμιάδου-Ψυχολόγοι, nlpingreece® (οι ειδικοί του NLP στην Ελλάδα). Επιστημονικός συνεργάτης MediDiatrofi.

Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες ερευνητικών ομάδων σε Αμερική και πιο πρόσφατα σε Αγγλία και Γερμανία, ο εγκέφαλός είναι έτσι δομημένος ώστε όταν εστιάζουμε κάπου την προσοχή μας, συστηματικά και επιλεκτικά απορροφά κάποιες πληροφορίες, περιορίζοντας και αποκλείοντας από την αντίληψή μας κάποιες άλλες που μπορεί να συμβαίνουν ή να ισχύουν παράλληλα.

Μια από τις πιο κλασσικές εκφράσεις με τις οποίες οι άνθρωποι προσπαθούν να αποδώσουν νόημα σ’ αυτή τη διεργασία είναι «βλέπω το ποτήρι άδειο ή μισογεμάτο». Ένα άτομο το οποίο είναι αισιόδοξο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ρίχνει το φώς σε θετικές όψεις των πραγμάτων ή ξεκινάει από τις θετικές όψεις παρ’ όλες τις αντιξοότητες που μπορεί να συντρέχουν στο περιβάλλον. Αντίστοιχα συμβαίνει και με ένα απαισιόδοξο άτομο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και οι θετικές και οι αρνητικές. Η επιλογή στο ξεδιάλεγμα των στοιχείων είναι διαφορετική, δηλαδή μπαίνει σε εφαρμογή ο αυτόματος μηχανισμός της διαλογής και το μυαλό μας επιλέγει και φιλτράρει τις πληροφορίες.

Αποτέλεσμα ατής της λειτουργίας είναι να αναπτύσσονται προσδοκίες, πεποιθήσεις, στεγανά περί του τι μπορεί να ισχύει και τι όχι και να καταλήγουμε να υιοθετούμε συμπεριφορές οι οποίες στοχεύουν στο να χειριστούμε αυτό που έχουμε απομονώσει στο μυαλό μας.

Κάποιος που νιώθει ότι τον κυνηγά η ατυχία και έχει μάθει να λέει «ναι καλά», «σιγά μη συμβεί σε μένα αυτό», «που τέτοιο καλό», «την ξέρω τη μοίρα μου – μια απ’ τα ίδια», αυτόματα και χωρίς επίγνωση, του τί κάνει τη συγκεκριμένη στιγμή, φωτίζει και μεγεθύνει σε συγκεκριμένα στοιχεία που τον καθιστούν πραγματικά άτυχο και οποιαδήποτε άλλη πληροφορία που μπορεί να υπάρχει απλά απομονώνεται έξω, στην περίμετρο και εκτός της ζώνης του φωτισμού, ως άνευ λόγου και ιδιαίτερης σημασίας. Ότι συνάδει με την πεποίθηση του, βλέπει το φώς – και κάθε καινούργιο στοιχείο που εισέρχεται στην αντίληψή του, φιλτράρεται να αποδείξει το αληθές του ισχυρισμού του. Ο νους του κυριεύεται από σκέψεις και συναισθήματα τα οποία παγιδεύουν το σώμα και χαλιναγωγούν τις αισθήσεις και τις ενέργειές του προς μία καθορισμένη κατεύθυνση. Τυχαίνει δε πολλές φορές ακόμη και στην περίπτωση, που κάποιος άλλος άνθρωπος του επισημάνει και ανασύρει στη επιφάνεια και μία επιπλέον πληροφορία που ίσως δεν είχε πέσει στην αντίληψή του, την οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει και να αμβλύνει το αποτέλεσμα της κακοτυχίας, το μάτι του και το αυτί του δεν έχει εξασκηθεί στο να πιάνει, να σκέφτεται, να αξιολογεί και να προσδίδει τη σημασία που χρειάζεται, με αποτέλεσμα να απαξιώνει αυτή την πληροφορία.

Για παράδειγμα, ένα άτομο που ταλαιπωρείται στις συναναστροφές του και συναλλαγές του, στη σκέψη ότι δεν έχει χάρισμα στο να τα λέει όπως κάποιοι άλλοι, και νιώθει ότι δεν θα του δώσουν τη δέουσα σημασία, απομονώνει, δίνει ιδιαίτερη σημασία και μεγεθύνει τα στοιχεία που συνηγορούν στο θέμα που τον απασχολεί. Συναισθήματα δισταγμού ή και ντροπής που μπορεί να συνοδεύουν το σκηνικό των σκέψεών του, δρομολογούν διάφορες συμπεριφορές σε διάφορες επαφές, όπως για παράδειγμα να χαμηλώνουν το κεφάλι ή να προτιμούν να απομονωθούν σε μια ήσυχη γωνία η να τελειώνουν γρήγορα αυτό που θέλουν να εκφράσουν, οι κουβέντες τους να είναι σύντομες έως και μονολεκτικές, ή και με γρήγορο και κοφτό τόνο του τύπου «να τελειώνω», στο φόβο να μην εκτεθούν. Και αυτό που βλέπει και εισπράττει σαν αποτέλεσμα, έρχεται να επιβεβαιώσει και να αποδείξει για άλλη μια φορά στον εαυτό του ότι «δεν…».

Ένα θέμα που επιδιώκουμε ή μας προβληματίζει συγκεντρώνει όλα τα φώτα του ενδιαφέροντος που εμείς του ρίχνουμε και ξεκινά ένας κύκλος συμπεριφορών και συναισθημάτων που έρχονται να στηρίξουν όλη αυτή την προσπάθεια του μυαλού και της σκέψης και να πιστοποιήσουν του λόγου το αληθές.

Διαταραχή μετατραυματικού στρες σε παιδιά και εφήβους

Νέα μελέτη δίνει ελπίδα σε άτομα που έχουν βιώσει παιδικό τραύμα