Έρευνα εξηγεί γιατί σιγοψιθυρίζουμε το ίδιο τραγούδι

Μια μεγάλη βρετανική επιστημονική έρευνα δίνει απαντήσεις στο ερώτημα: γιατί πολλές φορές μας έρχεται να τραγουδήσουμε το ίδιο τραγούδι και δεν μπορούμε να το ξεχάσουμε κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Η μελέτη διαπίστωσε ότι εννέα στους δέκα άνθρωποι (90%) έχουν κάποιο τραγούδι κολλημένο στο μυαλό τους, το οποίο σιγοτραγουδούν ξανά και ξανά για τουλάχιστον μια εβδομάδα. Αυτό συμβαίνει συνήθως, όταν κάποιος κάνει μπάνιο, περπατά ή κάνει τις δουλειές του νοικοκυριού. Συχνά, το τραγούδι εμφανίζεται «από το πουθενά» στο κεφάλι ενός ανθρώπου και αυτο-επαναλαμβάνεται διαρκώς.  Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Κέλι Γιακουμπόφσκι του Τμήματος Μουσικής του Πανεπιστημίου του Ντάραμ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό ψυχολογίας “Psychology of Aesthetics, Creativity and the Arts”, ζήτησαν από 3.000 άτομα να πουν ποια τραγούδια τους κολλάνε συχνότερα στο μυαλό. Στη συνέχεια, οι επιστήμονες ανέλυσαν και συνέκριναν -με την βοήθεια υπολογιστών- τα μελωδικά χαρακτηριστικών αυτών των πιο κοινών τραγουδιών.

Διαπιστώθηκε ότι μας εντυπώνονται στον εγκέφαλο μουσικά κομμάτια που είναι συνήθως πιο γρήγορα σε ρυθμό και έχουν μια μελωδία εύκολη για να τη θυμάται κανείς. Ταυτόχρονα όμως έχουν κάποια χαρακτηριστικά, όπως επαναλήψεις, μουσικά άλματα ή ενδιάμεσα κενά, που τα κάνουν να ξεχωρίζουν από το μέσο τραγούδι. Επίσης, η μελέτη επιβεβαιώνει ότι ένα τραγούδι γίνεται πιο κολλητικό, όταν παίζεται συχνά στο ραδιόφωνο. Και βέβαια, όσο συχνότερα ακούει κανείς μουσική, τόσο πιθανότερο είναι να του κολλήσει κάποιο κομμάτι. «Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι μπορεί κανείς σε ένα βαθμό να προβλέψει ποια τραγούδια θα κολλήσουν στα κεφάλια των ανθρώπων, με βάση το μελωδικό περιεχόμενό τους», δήλωσε η Γιακουμπόφσκι. Και πώς μπορεί ένας άνθρωπος να ξεφορτωθεί ένα κομμάτι που του κόλλησε; Οι ερευνητές έχουν τρεις συμβουλές: Βάλτε να ακούσετε όλο το τραγούδι, σιγοτραγουδήστε κάτι άλλο ή απλώς προσπαθήστε να μη σκέφτεστε το τραγούδι που σας κόλλησε.

Πώς να δημιουργήσετε την τέλεια σχέση με την κόρη σας;

Γιατί νιώθουμε τόσο άβολα να μιλάμε για θλίψη;