Μικροβίωμα: Τα βακτήρια παίζουν σημαντικό ρόλο στην καλή υγεία, βοηθώντας το σώμα να διασπάσει σύνθετους υδατάνθρακες και θρεπτικά συστατικά.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οκλαχόμα ανακάλυψαν ότι ορισμένα βακτήρια στο έντερο έχουν το δικό τους μοναδικό «σύστημα όπλων» για να ανταγωνίζονται άλλα βακτήρια για κυριαρχία. Είναι σημαντικό ότι υπάρχουν πολλά υποσχόμενα στοιχεία ότι αυτό το σύστημα μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί για να στοχεύσει νοσούντα κύτταρα όπως ο καρκίνος.
Η έρευνα προέρχεται από το εργαστήριο του Rodney Tweten, Ph.D., καθηγητή μικροβιολογίας και ανοσολογίας στο Ιατρικό Κολλέγιο του Πανεπιστημίου της Οκλαχόμα και πρόσφατου εισακτέου στην Εθνική Ακαδημία Επιστημών. Το εργαστήριό του μελετά ένα γένος βακτηρίων που ονομάζεται Bacteroides, το οποίο αποτελεί σχεδόν το 50% των μικροβίων που ζουν στα έντερα. Τα βακτήρια παίζουν σημαντικό ρόλο στην καλή υγεία, βοηθώντας το σώμα να διασπάσει σύνθετους υδατάνθρακες και θρεπτικά συστατικά.
Τα βακτήρια είναι επίσης άγριοι προστάτες του δικού τους εδάφους. Παράγουν πρωτεΐνες που ονομάζονται τοξίνες που μοιάζουν με χοληστερόλη και μοιάζουν με κυτολυσίνη (CDCL) και ανοίγουν τρύπες σε αντίπαλα βακτήρια, προκαλώντας τους να εκραγούν και να πεθάνουν. Οι τοξίνες ενεργοποιούν τα όπλα τους μόνο όταν αγγίζουν ένα ένζυμο στην επιφάνεια των βακτηρίων-στόχων. Διαφορετικά, παραμένουν ακίνδυνα. Τα CDCL μπορούν επίσης να θωρακιστούν από βλάβες χρησιμοποιώντας μια προστατευτική πρωτεΐνη στην επιφάνειά τους.
«Υπάρχουν τρισεκατομμύρια από αυτά τα βακτήρια στο έντερό σας», δήλωσε ο Hunter Abrahamsen, διδακτορικός φοιτητής στο εργαστήριο του Tweten. «Είναι μια ανταγωνιστική ατμόσφαιρα και χρειάζονται όλα τα εργαλεία που μπορούν να αποκτήσουν για να κερδίσουν τη μάχη». Η ομάδα του Tweten δημοσίευσε την ανακάλυψη των CDCL πέρυσι στο περιοδικό Nature Communications. Σε μια πρόσφατη μελέτη παρακολούθησης στο Science Advances, παρέχουν λεπτομερείς εικόνες για το πώς τα CDCL σχηματίζουν πόρους (ή ανοίγουν τρύπες) σε άλλα βακτήρια.
Τώρα, χρησιμοποιούν CDCL για να στοχεύσουν το όπλο διάτρησης οπών τους ενάντια στα κύτταρα θανατηφόρων ασθενειών, συμπεριλαμβανομένου του γλοιοβλαστώματος και του HER2-θετικού καρκίνου του μαστού. Η ερευνητική ομάδα ουσιαστικά διδάσκει τα CDCL να αναγνωρίζουν πράγματα εκτός από τα συναφή βακτήρια, σε αυτήν την περίπτωση, τους υποδοχείς σύνδεσης για τα καρκινικά κύτταρα.
«Είναι σαν το σύστημα καθοδήγησης στο αυτοκίνητό σας να λέει: “Κάντε μια δεξιά στροφή εδώ”. Αυτό είναι βασικά αυτό που κάναμε – έχουμε πει σε αυτές τις πρωτεΐνες τι να στοχεύσουν», δήλωσε ο διδακτορικός φοιτητής Tristan Sanford. Τόσο ο Sanford όσο και ο Abrahamsen ήταν συν-συγγραφείς στις εργασίες. Τέτοιες στοχευμένες ανοσοτοξίνες δεν είναι καινούργιες, είπε ο Tweten, αλλά σε μεγάλο βαθμό έχουν αποτύχει. Οι τοξίνες του εργαστηρίου του λειτουργούν διαφορετικά – σκοτώνουν τα κύτταρα από έξω μέσω τρυπών. Άλλες πρέπει να βρουν τον δρόμο τους προς το κύτταρο και να τα σκοτώσουν από μέσα.
«Λειτουργούν εκπληκτικά καλά στο εργαστήριο», είπε ο Tweten. «Ο τρόπος που θα τις φανταζόμασταν να λειτουργούν είναι με το γλοιοβλάστωμα, για παράδειγμα, θα τοποθετούσαμε αυτές τις τοξίνες στην κοιλότητα του όγκου μετά από χειρουργική επέμβαση, ώστε να μπορούν να σκοτώσουν τυχόν εναπομείναντα καρκινικά κύτταρα που δεν αφαιρέθηκαν. Αυτός είναι ένας συναρπαστικός νέος τομέας έρευνας για το εργαστήριό μας».
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
