Λειτουργικά τρόφιμα: Εκτός από τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται το σώμα μας για ανάπτυξη, οι λειτουργικές τροφές περιέχουν μια ποικιλία βιοδραστικών ουσιών, καθεμία με μια μοναδική λειτουργία στον οργανισμό.
Όλοι έχουμε ακούσει ότι ένα μήλο την ημέρα κρατά τον γιατρό μακριά, αλλά πόσο αλήθεια είναι αυτό; Τα μήλα δεν είναι πλούσια σε βιταμίνη Α, ούτε είναι ευεργετικά για την όραση όπως τα καρότα. Δεν είναι εξαιρετική πηγή βιταμίνης C και επομένως δεν καταπολεμούν το κρυολόγημα όπως κάνουν τα πορτοκάλια. Ωστόσο, τα μήλα περιέχουν διάφορες βιοδραστικές ουσίες—φυσικές χημικές ουσίες που υπάρχουν σε μικρές ποσότητες στα τρόφιμα και που έχουν βιολογικές επιδράσεις στον οργανισμό. Αυτές οι χημικές ουσίες δεν ταξινομούνται ως θρεπτικά συστατικά όπως οι βιταμίνες.
Επειδή τα μήλα περιέχουν πολλές βιοδραστικές ουσίες που προάγουν την υγεία, το φρούτο θεωρείται «λειτουργικό» τρόφιμο. Για χρόνια, έχω διδάξει πανεπιστημιακά μαθήματα για θρεπτικά συστατικά όπως βιταμίνες, μέταλλα, υδατάνθρακες, πρωτεΐνες και λίπη. Αλλά πρόσφατα ανέπτυξα ένα μάθημα ειδικά για τα λειτουργικά τρόφιμα. Το μάθημα διερευνά τις διάφορες βιοδραστικές ουσίες στα τρόφιμα και πώς μερικές μπορεί να λειτουργούν σαν φάρμακο.
Λειτουργικά τρόφιμα
Τα λειτουργικά τρόφιμα δεν είναι τα ίδια με τις υπερτροφές. Το “Superfood” είναι μια λέξη που χρησιμοποιούν οι έμποροι για να προωθήσουν τρόφιμα όπως το λάχανο, το σπανάκι και τα βατόμουρα. Ο χαρακτηρισμός τους ως «σούπερ» απευθύνεται στο κοινό και αυξάνει τις πωλήσεις. Αλλά η υπερτροφή γενικά προορίζεται να υποδηλώνει ένα τρόφιμο που έχει ανώτερη θρεπτική αξία και έχει υψηλή περιεκτικότητα σε θρεπτικά συστατικά που είναι ευεργετικά για την υγεία. Για παράδειγμα, ο σολομός και ο τόνος θεωρούνται υπερτροφές επειδή τα ωμέγα-3 λιπαρά που περιέχουν έχουν συνδεθεί με την υγεία της καρδιάς.
Οι διαφημίσεις Superfood υποστηρίζουν ότι η κατανάλωση του φαγητού θα βελτιώσει κάποια πτυχή της υγείας. Το πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους ισχυρισμούς δεν βασίζονται σε επιστημονική έρευνα, όπως είναι τα κριτήρια για τα λειτουργικά τρόφιμα. Εκτός από τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται το σώμα μας για ανάπτυξη, οι λειτουργικές τροφές περιέχουν μια ποικιλία βιοδραστικών ουσιών, καθεμία με μια μοναδική λειτουργία στον οργανισμό. Οι βιοδραστικές ουσίες μπορούν να βρεθούν φυσικά σε τρόφιμα ή να προστεθούν κατά την επεξεργασία.
Ο κατάλογος των βιοδραστικών συστατικών στα τρόφιμα αυξάνεται καθημερινά καθώς διευρύνεται η έρευνα. Αν και τα ίδια τα συστατικά δεν είναι νέα, η έρευνα που βασίζεται σε στοιχεία που επιβεβαιώνει τα οφέλη τους για την υγεία είναι. Τα καροτενοειδή είναι τα πιο εύκολα αναγνωρίσιμα παραδείγματα βιοδραστικών ουσιών. Είναι μια ομάδα 850 διαφορετικών χρωστικών που δίνουν το χρώμα τους στα κίτρινα, πορτοκαλί και κόκκινα φρούτα και λαχανικά. Τα καροτενοειδή λειτουργούν κυρίως ως αντιοξειδωτικά, πράγμα που σημαίνει ότι προάγουν την υγεία βοηθώντας στην πρόληψη της βλάβης στα κύτταρα του σώματος.
Διάφορα μεμονωμένα καροτενοειδή μπορεί να λειτουργούν με διαφορετικούς τρόπους. Το βήτα-καροτένιο είναι το πιο γνωστό καροτενοειδές λόγω των υψηλών ποσοτήτων που βρίσκονται στα καρότα. Η βήτα-καροτίνη μετατρέπεται σε βιταμίνη Α στο σώμα αφού την καταναλώσουμε. Η βιταμίνη Α είναι απαραίτητη για τη φυσιολογική όραση. Η λουτεΐνη και η ζεαξανθίνη είναι τα κίτρινα καροτενοειδή που βρίσκονται στο καλαμπόκι και τις πιπεριές. Και τα δύο βοηθούν στην υποστήριξη της όρασης, ειδικά μεταξύ των ηλικιωμένων.
Η έρευνα δείχνει ότι τα καροτενοειδή από τα τρόφιμα και οι άλλες κατηγορίες βιοδραστικών ουσιών μπορεί να βοηθήσουν στην πρόληψη ορισμένων μορφών καρκίνου και να βελτιώσουν την υγεία της καρδιάς. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα πλούσια σε καροτενοειδή φρούτα και λαχανικά σχετίζονται με μειωμένους κινδύνους καρδιαγγειακών παθήσεων και ορισμένων μορφών καρκίνου, αλλά ότι τα καροτενοειδή στα συμπληρώματα προσφέρουν λιγότερα οφέλη.
Ιστορία της κίνησης των λειτουργικών τροφίμων
Αν και η παροιμία για τα μήλα και την υγεία ξεκίνησε το 1800, η διατροφή είναι μια σχετικά νέα επιστήμη – και η ιδέα των λειτουργικών τροφίμων και βιοδραστικών συστατικών είναι ακόμη νεότερη. Από τις αρχές του 1900 έως τη δεκαετία του 1970, η διατροφική έρευνα επικεντρώθηκε στις ελλείψεις βιταμινών. Το κοινό ενθαρρύνθηκε να τρώει περισσότερα επεξεργασμένα τρόφιμα εμπλουτισμένα με βιταμίνες για την πρόληψη ασθενειών με ανεπάρκεια θρεπτικών συστατικών όπως το σκορβούτο, το οποίο προκαλείται από σοβαρό έλλειμμα βιταμίνης C ή ραχίτιδα, που προκαλείται από παρατεταμένη ανεπάρκεια βιταμίνης D.
Αυτή η έμφαση στο φαγητό για τη διόρθωση των ελλείψεων σε θρεπτικά συστατικά είχε την τάση να κάνει τους ανθρώπους να εστιάζουν σε ορισμένα θρεπτικά συστατικά, τα οποία μπορούν να συμβάλουν στην υπερκατανάλωση τροφής. Αυτό, σε συνδυασμό με την αυξημένη διαθεσιμότητα εξαιρετικά επεξεργασμένων τροφίμων, οδήγησε σε αύξηση βάρους, η οποία οδήγησε σε αυξημένα ποσοστά διαβήτη, υψηλής αρτηριακής πίεσης και καρδιακών παθήσεων. Το 1980, η κυβέρνηση των ΗΠΑ δημοσίευσε τις πρώτες διατροφικές οδηγίες που ενθάρρυναν τους ανθρώπους να αποφεύγουν το λίπος, τη ζάχαρη και το αλάτι.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον Κόσμο
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
