Οίκοι Ευγηρίας: Μια μελέτη του Πανεπιστημίου της Αδελαΐδας, με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας, διέψευσε την κοινή παρανόηση ότι οι κάτοικοι γηροκομείων παρουσιάζουν επιδείνωση του επιπέδου ευθραυστότητας και της λειτουργικής τους κατάστασης. “Η έρευνά μας, στην οποία συμμετείχαν 548 κάτοικοι από γηροκομεία του Resthaven της Νότιας Αυστραλίας, διαπίστωσε ότι σχεδόν οι μισοί από τους κατοίκους είτε παρέμειναν σταθεροί είτε βελτιώθηκαν σε διάστημα 12 μηνών”, δήλωσε ο Δρ Mark Q Thompson, επίκουρος κάτοχος τίτλου στο Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας. Η εργασία δημοσιεύεται στο περιοδικό Ηλικία και γήρανση (Age and Ageing).
“Είναι η πρώτη φορά παγκοσμίως που εξετάζεται η μεταβολή της ευθραυστότητας σε ενοίκους γηροκομείων σε διάστημα 12 μηνών. “Η διαπίστωσή μας ότι η επιδείνωση δεν είναι αναπόφευκτη αποτελεί σημαντική πρόκληση για την ιδέα που έχουν ορισμένοι ότι η εστίαση σε αυτό το περιβάλλον θα πρέπει να είναι κυρίως στην παρηγορητική φροντίδα. Αντίθετα, οι ευκαιρίες για την προώθηση της λειτουργικότητας και της ευημερίας είναι πιθανό να έχουν θετικά αποτελέσματα, ακόμη και στους πιο εύθραυστους ενοίκους. “Η εστίαση στη διατροφή, την άσκηση και τη διαχείριση του διαβήτη είναι σημαντικοί τρόποι για τη διατήρηση της ευημερίας και της ποιότητας ζωής των εύθραυστων ενοίκων που ζουν σε ιδρύματα φροντίδας ηλικιωμένων”. Οι ερευνητές βασίστηκαν στη μέτρηση της μεταβολής της ευθραυστότητας χρησιμοποιώντας την έννοια της ελάχιστα σημαντικής διαφοράς (MID). Η ελάχιστα σημαντική διαφορά MID είναι μια βαθμολογία που αντιπροσωπεύει μια αλλαγή σε ένα αποτέλεσμα υγείας που θεωρείται σημαντική για το ηλικιωμένο άτομο καθώς και κλινικά.
“Στη μελέτη μας, μια αλλαγή 6% στην ευθραυστότητα ενός κατοίκου κρίθηκε σημαντική”, δήλωσε ο Δρ Τόμσον. “Είναι ενδιαφέρον ότι διαπιστώσαμε πως η σταθερότητα και η βελτίωση της κατάστασης ευθραυστότητας ήταν δυνατή ακόμη και μεταξύ των πιο εύθραυστων κατοίκων. Το 32% παρέμεινε σταθερό σε διάστημα 12 μηνών, ενώ το 14% βελτιώθηκε. Ο υποσιτισμός και ο διαβήτης εντοπίστηκαν ως σημαντικοί προγνωστικοί παράγοντες επιδείνωσης της κατάστασης ευθραυστότητας. “Ως εκ τούτου, η εστίαση στη διατροφή, την άσκηση και τη διαχείριση του διαβήτη είναι σημαντικοί τρόποι για τη διατήρηση της ευημερίας και της ποιότητας ζωής των εύθραυστων ενοίκων που ζουν σε ιδρύματα φροντίδας ηλικιωμένων. “Ο καθορισμός αυτών των βασικών αρχών της φροντίδας αποτελεί σημαντικό βήμα για τη μείωση του διατροφικού κινδύνου των κατοίκων ηλικιωμένων μονάδων φροντίδας και, στη συνέχεια, για τη μείωση του κινδύνου επιδείνωσης της ευθραυστότητας”. Η έρευνα αυτή βασίζεται στα ευρήματα προηγούμενης μελέτης, η οποία διαπίστωσε ότι οι κάτοικοι ηλικιωμένων που κινούνται περισσότερο και αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον τους έχουν περισσότερες πιθανότητες να ζήσουν περισσότερο, να έχουν λιγότερες πτώσεις και να έχουν υψηλότερη ποιότητα ζωής.