Η καθημερινή πρακτική εξορθολογίζει τις δαπάνες στην ΠΦΥ

Της Αρετής Διαμάντη 

Οι δαπάνες στην πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας του ασθενή μέχρι και τη δευτεροβάθμια δεν εξαρτώνται από τον οικονομικό εξορθολογισμό αλλά από τον εξορθολογισμό της καθημερινότητα μας, είπε ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοποιών, κ. Νικόλαος Κόλμαν, πρόσφατα από το βήμα του 17ου Ετήσιου Συνέδριου HealthWorld και το κατέγραψε το www.healthweb.gr που ήταν χορηγός επικοινωνίας . 

Συγκεκριμένα , ο κ. Κόλμαν είπε σε ότι αφορά στην πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας , θα μετακυλήσω λίγο το θέμα και θα πω …τελικά γιατί μετά από τόσα χρόνια κρίσης και παρά τις εμβριθείς προσπάθειες σε όλα τα συνέδρια να συζητάμε περί εξορθολογισμού των δαπανών δεν τα καταφέρνουμε; Η απάντηση είναι πολύ εύκολη. Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που ορίζουν την δαπάνη από την πρωτοβάθμια φροντίδα του ασθενή μέχρι και τη δευτεροβάθμια δεν εξαρτώνται από εξορθολογισμό αλλά στο γεγονός ότι αρνούμαστε να εξορθολογικοποιήσουμε την καθημερινότητά μας.

Ενώ , συνεχίζοντας τόνισε ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοποιών ότι ‘’Γι’ αυτό θα σας πω μια ιστορία .Το 1999 και μάλιστα δεν θα θεωρηθεί ότι κάνω διαφήμιση στην Galenica θα μιλήσω για την εποχή που ήμουνα στη Sanofi, υπήρχε μια ιδέα, όχι τόσο εμπορική χάρις σε έναν Έλληνα καθηγητή στο Παρίσι, τι, να φτιάξουμε για να κάνουμε καλύτερη προφύλαξη της φλεβικής θρόμβωσης, μια δαπάνη και σήμερα που αγγίζει τα 30-40 εκατομμύρια και ενδονοσοκομειακά και εξωνοσοκομειακά φτιάχνοντας κατευθυντήριες συστάσεις, κάτι που όπως ξέρετε στην Ευρώπη δουλεύει χρόνια και συνδυάζεται εκτός από αυτό και με θεραπευτικά πρωτόκολλα, τα οποία συνδυάζονται με συγκεκριμένα οικονομικά μοντέλα και μάλιστα με εθνική διάσταση όχι όπως στην προκειμένη περίπτωση και έτσι φτιάχτηκε αυτό εδώ, συμμετέχουν συνάδελφοι γιατροί από όλο τον κόσμο, το 1999 παρουσιάστηκε στην Πρυτανεία της Θεσσαλονίκης γιατί στη Θεσσαλονίκη η πρώτη παρουσίαση εκδόθηκε και εγώ ευτυχισμένος έλεγα δεν θα πουλάμε φάρμακα στις εταιρείες μπορούμε να κάνουμε και ένα κοινωνικό έργο χωρίς να το διαφημίζουμε με φωτογραφίες στις εφημερίδες αλλά εκεί που πρέπει, δηλαδή στις αρχές μας. ‘’

Η συνεργασία με τον ΕΟΦ

Έχω μιλήσει με δυο προέδρους του ΕΟΦ, μάλιστα για να γίνει και πιο πειστική αυτή η συζήτηση ήταν μαζί μου ο καθηγητής ο κ. Γκατζιάφας, όλα ήτανε σωστά και όμορφα και όταν πήγα στον Υπουργό, δύο Υπουργοί επίσης ήταν μπλεγμένοι σε αυτές τις συζητήσεις, η απάντηση ήταν «αυτός είναι μακροπρόθεσμος σχεδιασμός». Αυτή η συζήτηση γινότανε την περίοδο που η Τρόικα επέβαλε οριζόντιες μειώσεις δαπανών, πάθαμε και την πτώση που πάθαμε στις δαπάνες αλλά κοστολογική προσέγγιση στη θεραπευτική δεν υπήρξε και σε αυτή την κατηγορία φθάσαμε σήμερα το 2018 , αν τρέξετε στα νοσοκομεία δεν θα βρείτε ούτε πόσες αρθροπλαστικές χειρουργήθηκαν δεν θα βρείτε ούτε τι γίνεται στον ογκολογικό ασθενή, που ο ογκολογικός ασθενής πρέπει να παίρνει προφύλαξη, όπως ξέρετε, πολλοί ογκολογικοί ασθενείς φεύγουν όχι τελικά από τον καρκίνο αλλά από τις εμβολές και ούτω καθ’ εξής. Αλλά παίρνοντας τη σκυτάλη από αυτό που είπε ο κ. Αθανασάκης αυτά θα έπρεπε να είχαν ξεκινήσει το 1995 και δεν μπορώ να απαντήσω γιατί δεν ξεκινήσανε, για να μην λέμε πότε θα ξεκινήσουνε, το ερώτημα είναι θέλουμε πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας;

Πραγματικό περιστατικό σε φαρμακείο – αντικατάσταση φαρμάκου

Γιατί αν η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και θα κλείσω με αυτό – περιστατικό που έζησα πρόσφατα σε ένα φαρμακείο στο Golden Hall. Την ώρα που ζητάς για το παιδί σου ένα αντιβηχικό ο εκπαιδευμένος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών νέος φαρμακοποιός έχει κάνει κάτω από την επιρροή του και του manager και του ιδιοκτήτη να λέει «όχι δεν θα πάρετε το αντιβηχικό του ενός ευρώ φυσικά, θα πάρετε των δέκα ευρώ γιατί είναι καλύτερο» όπως ξέρουμε στην επιστήμη δεν υπάρχει καλύτερο, υπάρχει κατάλληλη αγωγή, ανάλογα με τις συνθήκες και ποιος θα πάρει το φάρμακο αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία έτσι και θα τελειώσω με ένα άλλο διανοητή, γιατί εδώ έχουμε μαζευτεί πολλοί διανοητές εκτός από τον καθηγητή που έχω μπροστά μου και τον φίλο τον Χρήστο το Λιωνή, ο Τάσιος κάνει μια προσπάθεια εδώ και χρόνια να βάλει δυο έννοιες οι οποίες έχουν περιεχόμενο πρωτοβάθμιας φροντίδας σωτηρίας του τόπου θα έλεγα. Λέει, το ηθικό είναι οικονομικό μέτρο, δηλαδή αν μάθουμε να βουρτσίζουμε τα δόντια μας, να οδηγούμε πιο συνετά, να τρώμε καθημερινά τη σωστή διατροφή, όχι μόνο εμείς είμαστε πιο καλά αλλά όλη η κοινωνία βιώνει τις δαπάνες που χρειάζονται μετά να λύσουμε τα προβλήματα που συσσωρεύονται λόγω κακής συμπεριφοράς σε αυτούς τους τομείς. Και αυτό έχει μετρηθεί με οικονομικά μοντέλα γιατί έχουμε τα υψηλότερα ποσοστά καπνίσματος, τροχαία και ούτω καθ’ εξής, πριν φθάσουμε δηλαδή στο πώς αντιμετωπίζουμε τον βήχα και τον πυρετό. Πρωτοβάθμια λοιπόν φροντίδα είναι ηθικοπολιτική και ειδικά της οικονομίας. Πώς μετριούνται, αυτά εγώ δεν ξέρω. Οικονομολόγοι είναι εδώ στην αίθουσα.

Εγώ ξέρω κάτι όμως, κρατάω  ένα βιβλίο το οποίο δεν έχει μπεί ποτέ  στην καθημερινή πρακτική έτσι ώστε και να μειώσει την δαπάνη και να σώσει περισσότερους ανθρώπους από την πνευμονική εμβολή.

Από την τσέπη τους πληρώνουν τις γονιδιακές εξετάσεις οι καρκινοπαθείς  

Νέα έρευνα συνδέει το διαβήτη με νέο παράγοντα