Ο κίνδυνος ατυχημάτων με μηχανοκίνητα οχήματα είναι μεγαλύτερος μεταξύ των εφήβων ηλικίας 16 έως 19 ετών από οποιαδήποτε άλλη ηλικιακή ομάδα, σύμφωνα με το CDC. Τα ατυχήματα με την οδήγηση είναι επίσης η κύρια αιτία θανάτου μεταξύ των εφήβων. Για εφήβους με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής & υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), ο κίνδυνος σύγκρουσης είναι ακόμη υψηλότερος. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο JAMA Pediatrics, οι έφηβοι που έχουν διαγνωστεί με ΔΕΠΥ έχουν 36% περισσότερες πιθανότητες να εμπλακούν σε τροχαίο ατύχημα από άλλους έφηβους οδηγούς.
Ο σκοπός της τυχαιοποιημένης δοκιμής ελέγχου ήταν να προσδιοριστεί εάν μια ηλεκτρονική παρέμβαση θα μπορούσε να λειτουργήσει για να μειώσει τις μακριές ματιές στο δρόμο και να μειώσει τους κινδύνους οδήγησης για τους εφήβους με ΔΕΠΥ, λέει ο Jeffrey Epstein, PhD, ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. δημοσιεύθηκε αυτό το μήνα στο New England Journal of Medicine.
Η μελέτη έδειξε ότι για τους εφήβους με ΔΕΠΥ, η παρέμβαση μείωσε σημαντικά τη συχνότητα των μακρινών ματιών μακριά από το δρόμο . Επιπλέον, το έτος μετά την προπόνηση, το ποσοστό των συγκρούσεων και των παρ’ ολίγον συγκρούσεων κατά την οδήγηση σε πραγματικό κόσμο ήταν σημαντικά χαμηλότερο για εκείνους της ομάδας παρέμβασης.
Οδήγηση χωρίς άγχος
«Είχα τις αμφιβολίες μου και ήμουν πολύ ευχαριστημένος όταν τα αποτελέσματά μας γενικεύτηκαν στην πραγματική οδήγηση», λέει ο Epstein. Ο Epstein λέει ότι αποφάσισε να επικεντρώσει αυτή τη μελέτη στη μείωση των μακρινών ματιών (πάνω από 2 δευτερόλεπτα) μακριά από το δρόμο, επειδή μια προηγούμενη ερευνητική μελέτη για τη ΔΕΠΥ, στην οποία ήταν συγγραφέας, διαπίστωσε ότι οι έφηβοι με ΔΕΠΥ έριχναν μακρύτερα βλέμματα μακριά. από το οδόστρωμα όταν τους αποσπούσαν την προσοχή.
«Και, λοιπόν, προσδιορίσαμε ότι αυτός ήταν ένας πιθανός λόγος για τους εφήβους με ΔΕΠ-Υ να πέσουν σε ατυχήματα και είπαμε: «Εντάξει, ας προσπαθήσουμε να το αντιμετωπίσουμε. Ας δούμε αν μπορούμε να το διορθώσουμε.» Για τη μελέτη, συνολικά 152 έφηβοι οδηγοί (ηλικίας 16 έως 19 ετών) με ΔΕΠΥ κατατάχθηκαν είτε στην ομάδα παρέμβασης είτε στην ομάδα ελέγχου. Όλοι οι έφηβοι είχαν άδεια οδήγησης και οδηγούσαν τουλάχιστον 3 ώρες την εβδομάδα. Κάθε άτομο έλαβε 5 εβδομάδες εκπαίδευσης, μία φορά την εβδομάδα.
Όσοι συμμετείχαν στην ομάδα παρέμβασης εκπαιδεύτηκαν χρησιμοποιώντας ένα πρόγραμμα που ονομάζεται Πρόγραμμα Εστιασμένης Συγκέντρωσης και Μάθησης Προσοχής (FOCAL), το οποίο στοχεύει στη μείωση των μακρινών ματιών μακριά από το δρόμο. Όσοι στην ομάδα ελέγχου διδάχθηκαν πληροφορίες που γενικά διδάσκονταν σε ένα τυπικό πρόγραμμα εκπαίδευσης οδηγών, όπως κανόνες του δρόμου, αλλά δεν έμαθαν τίποτα για τις μακριές ματιές και την εστίαση της προσοχής τους στο δρόμο.
Το πρόγραμμα FOCAL αναπτύχθηκε από τον Donald Fisher, PhD, στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης, ο οποίος εργαζόταν για τη μείωση των μακρινών ματιών μακριά από το δρόμο σε εφήβους χωρίς ΔΕΠΥ. Η ερευνητική ομάδα του Έπσταϊν γνώριζε ότι έπρεπε να κάνει το πρόγραμμα πιο εντατικό για να εργαστεί με εφήβους με ΔΕΠΥ, έτσι το βελτίωσαν ώστε να περιλαμβάνει πολλαπλές συνεδρίες. Πρόσθεσαν επίσης ένα κομμάτι προσομοιωτή οδήγησης όπου οι έφηβοι έπρεπε να πάνε στον προσομοιωτή οδήγησης αφού ολοκλήρωσαν αυτό το ηλεκτρονικό πρόγραμμα FOCAL.