Η βελτίωση της ισότητας στην υγεία δεν πρέπει να είναι μόνο ευθύνη της κυβέρνησης και του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης. Οι εργοδότες θα πρέπει επίσης να εργαστούν για να μειώσουν τις ανισότητες, υποστήριξαν οι ειδικοί σε πρόσφατη έκθεση. Στις ΗΠΑ, περίπου το 55% του πληθυσμού λαμβάνει ασφαλιστική κάλυψη από τους εργοδότες του.
«Γιατί η επιχείρησή μου πρέπει να παίζει ρόλο; Η σύντομη απάντηση είναι ότι το εισόδημα, η οικονομική σταθερότητα, τα οφέλη στο χώρο εργασίας, όπως η άδεια μετ’ αποδοχών και τα ιατρικά επιδόματα, και οι κοινωνικές συνθήκες στις κοινότητες όπου δραστηριοποιούνται οι εταιρείες είναι βασικοί παράγοντες των ανισοτήτων στην υγεία και οι εργοδότες μπορούν να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην αντιμετώπιση πολλών από αυτές. », δήλωσαν οι συγγραφείς στο έγγραφο του Harvard Business Review, το οποίο δημοσιεύτηκε στην έκδοση Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου του περιοδικού της έκδοσης.
Βελτίωση των σχεδίων υγείας
Ορισμένα σχέδια σχεδίων μπορούν να δημιουργήσουν περισσότερες ανισότητες στην υγεία, υποστήριξαν οι συγγραφείς. Ένα παράδειγμα αυτού είναι οι συμπληρωματικές πληρωμές για επισκέψεις στα επείγοντα. Πολλοί άνθρωποι σε περιθωριοποιημένες κοινότητες δυσκολεύονται να αποκτήσουν πρόσβαση στην πρωτοβάθμια περίθαλψη και ως εκ τούτου, στηρίζονται στο δωμάτιο έκτακτης ανάγκης για φροντίδα ρουτίνας. «Έτσι οι προσπάθειες επιμερισμού του κόστους μπορεί να επιδεινώσουν ακούσια τα αποτελέσματα υγείας για τους εργαζόμενους που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο σοβαρών επιπλοκών», ανέφεραν οι συγγραφείς.
Η βελτίωση των σχεδίωνμπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο στα αποτελέσματα υγείας. Οι συγγραφείς ανέφεραν μια μελέτη στο New England Journal of Medicine and Health Affairs, η οποία ανακάλυψε ότι ασθενείς από μειονοτικές ομάδες των οποίων οι εργοδότες κάλυπταν όλα τα προληπτικά φάρμακα μετά από καρδιακή προσβολή είχαν 35% λιγότερες σοβαρές επιπλοκές, σε σύγκριση με εκείνους με συμπληρωματικές πληρωμές. Είχαν επίσης 70% χαμηλότερο συνολικό κόστος υγειονομικής περίθαλψης.
Στόχευση κοινωνικών καθοριστικών παραγόντων της υγείας
Οι εργοδότες θα πρέπει να επενδύουν σε παροχές που δεν θεωρούνται «παραδοσιακά μέρος της ιατρικής κάλυψης», αλλά εξακολουθούν να έχουν έμμεση επίδραση στην υγεία. Ένα παράδειγμα είναι το πρόγραμμα Thrive Local της Kaiser Permanente, το οποίο δημιουργήθηκε το 2019. Βρίσκει μέλη με ανεκπλήρωτες κοινωνικές ανάγκες —όπως φαγητό, στέγαση ή μεταφορά— και τα συνδέει με έναν κοινοτικό πόρο.
Άλλοι τρόποι με τους οποίους οι εργοδότες μπορούν να αντιμετωπίσουν τους κοινωνικούς καθοριστικούς παράγοντες της υγείας περιλαμβάνουν την παροχή βοήθειας για το χρέος των φοιτητών, την παροχή πρόσβασης στους μισθούς των εργαζομένων πριν από την ημέρα πληρωμής, την παροχή βοήθειας για τη φροντίδα των παιδιών και τη βοήθεια νομικών υπηρεσιών για στέγαση, ασφάλεια ή μετανάστευση.
Αξιοποίηση εικονικής φροντίδας και κοινοτικών συνεργασιών για την πρωτοβάθμια περίθαλψη και την ψυχική υγεία
Με περίπου 87 εκατομμύρια Αμερικανούς να ζουν σε κοινότητες χωρίς επαρκή πρόσβαση σε παρόχους πρωτοβάθμιας περίθαλψης και ψυχικής υγείας, είναι ζωτικής σημασίας για τους εργοδότες να παρέχουν εικονική φροντίδα για αυτές τις υπηρεσίες, προέτρεψαν οι συγγραφείς. Πολλοί μεγάλοι εργοδότες παρέχουν δωρεάν ή επιδοτούμενες εικονικές υπηρεσίες υγείας, αλλά συχνά στερούνται πρωτοβάθμιας και ψυχικής υγείας, αναφέρει η έκθεση.
«Είναι σημαντικό για τους εργοδότες να αξιολογούν τις εικονικές υπηρεσίες που προσφέρονται από τα δίκτυα του σχεδίου υγείας τους και να επενδύουν σε λύσεις που προσφέρουν φροντίδα που είναι πολιτισμικά ενημερωμένη, ενδεδειγμένη με βάση τα συμφραζόμενα και κοινωνικά σύμφωνη (παρέχεται από κλινικούς ιατρούς που μοιράζονται μια κοινωνική ταυτότητα με τον εργαζόμενο)». έγραψαν οι συγγραφείς.
Βελτίωση της πλοήγησης
Οι έγχρωμοι υπάλληλοι έχουν 1,4 έως 1,5 φορές περισσότερες πιθανότητες να βρουν ανεπαρκείς πόρους και εργαλεία για παροχές, σε σύγκριση με τους λευκούς υπαλλήλους, σύμφωνα με μια μελέτη της McKinsey του 2021 που αναφέρεται από τους συγγραφείς. Υπάρχουν διάφορες στρατηγικές που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι εργοδότες για να βελτιώσουν την πλοήγηση φροντίδας, όπως η χρήση πιο περιεκτικής γλώσσας και η δημιουργία μιας διαφορετικής ομάδας ανθρώπινου δυναμικού. Μπορούν επίσης να εκπαιδεύσουν τους διευθυντές να εντοπίζουν υπαλλήλους με ανικανοποίητες ανάγκες και να τους συνδέουν με προγράμματα.
Όταν πρόκειται για την εφαρμογή αυτών των στρατηγικών, απαιτούνται ορισμένα βήματα. Οι εργοδότες πρέπει να δημιουργήσουν μια «επιχειρηματική υπόθεση» που να ποσοτικοποιεί την επίδραση των ανισοτήτων στην υγεία στο τελικό τους αποτέλεσμα, είπαν οι συγγραφείς. Πρέπει επίσης να αξιοποιήσουν δεδομένα για να κατανοήσουν ποιες ανάγκες δεν ικανοποιούνται και να ξεκινήσουν με μια συγκεκριμένη κοινότητα ή πρόβλημα υγείας αντί να ακολουθήσουν μια γενικότερη προσέγγιση. Τέλος, οι εργοδότες πρέπει να λαμβάνουν πληροφορίες από τους εργαζόμενους σε περιθωριοποιημένες κοινότητες.