Οι ιατροί χρησιμοποιούν βλαστοκύτταρα των πεθαμένων;

Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα βλαστοκύτταρα μπορούν να παραμείνουν ζωντανά…

για τουλάχιστον 17 ημέρες μετά το θάνατο.

Τα βλαστοκύτταρα αναπαράγονται διαρκώς και έχουν την ικανότητα να μετατραπούν σε οποιοδήποτε άλλο είδος κυττάρου στο σώμα – ιδιότητα που τα καθιστά εξαιρετικά πολύτιμα για πιθανές θεραπείες.

Τα κύτταρα αυτά, είναι συχνά σπάνια και βρίσκονται μόνο σε μικρούς αριθμούς σε δείγματα ιστών από ασθενείς, ενώ, σε πολλές περιπτώσεις, είναι δύσκολο να διακριθούν από άλλους τύπους κυττάρων.

Ως εκ τούτου, οι επιστήμονες διερευνούν νέους τρόπους εύρεσης των βλαστοκυττάρων και βελτίωσης της βιωσιμότητάς τους.

Σύμφωνα με προηγούμενες έρευνες, τα βλαστοκύτταρα μπορούσαν να ”επιβιώσουν” σε πτώματα μέχρι και 2 ημέρες μετά τον θάνατο. Οι ερευνητές, ωστόσο, πίστευαν ότι τα πτώματα είναι κακοί ξενιστές για κάθε είδους κύτταρο, εξαιτίας της έλλειψης οξυγόνου και των θρεπτικών συστατικών που χρειάζονται τα κύτταρα του σώματος για να μείνουν ζωντανά.

Παρ’ όλα αυτά, ο ιστολόγος και νευροπαθολόγος στο Ινστιτούτο Παστέρ στο Παρίσι, Fabrice Chrétien, και οι συνάδελφοί του ήταν περίεργοι να δουν για πόσο καιρό θα κατάφερναν να παραμείνουν ζωντανά τα βλαστοκύτταρα των ανθρώπων μετά τον θάνατό τους.

Οι ερευνητές είχαν πρόσβαση μόνο σε πτώματα 17 ημερών, γεγονός το οποίο υποδηλώνει ότι είναι πολύ πιθανό να μην έχουμε δει ακόμη τα όρια που μπορούν να φθάσουν αυτά τα κύτταρα. «Ίσως να μπορούν να αντέξουν περισσότερο», είπε χαρακτηριστικά ο Chrétien.

Οι ερευνητές ανέκτησαν, επίσης, βλαστοκύτταρα από ποντίκια 14 ημέρες μετά τον θάνατό τους. Τα κύτταρα αυτά, λειτουργούσαν κανονικά ακόμα και μετά τη μεταμόσχευσή τους σε ζωντανά ποντίκια, βοηθώντας στην αναγέννηση των κατεστραμμένων ιστών.

Τα βλαστοκύτταρα που βρέθηκαν τόσο στα νεκρά ποντίκια όσο και στα ανθρώπινα πτώματα ήταν αρχικά αδρανή, με μειωμένη μεταβολική δραστηριότητα, σηματοδοτώντας την πρώτη φορά που οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι τα βλαστοκύτταρα ήταν σε θέση να μπουν σε μία τέτοια ληθαργική κατάσταση.

Υπάρχει πράγματι σχέση μεταξύ ανεπάρκειας βιταμίνης D και εμφάνισης καρκίνου;

Ποιος ο ρόλος της ηπατίτιδας Α και Β στην ηπατική νόσο;