Πάγκρεας Καρκίνος: Αντιστρέφοντας τη λαιμαργία του καρκίνου [vid]

Πάγκρεας Καρκίνος: Οι ερευνητές αναφέρουν ότι οι όγκοι του καρκίνου του παγκρέατος χρησιμοποιούν πολλαπλούς μηχανισμούς για την αποφυγή της πείνας, υποδηλώνοντας έναν νέο στόχο για τη θεραπεία μιας πολύ δύσκολης και θανατηφόρας νόσου. Σε νέα ευρήματα μια διεθνής ομάδα ερευνητών, με επικεφαλής τους επιστήμονες της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια του Σαν Ντιέγκο και του Moores Cancer Center, περιγράφουν πώς τα καρκινικά κύτταρα του παγκρέατος χρησιμοποιούν μια εναλλακτική μέθοδο για να βρουν τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, για να τους βοηθήσουν να αναπτυχθούν και να εξαπλωθούν, αψηφώντας τις τρέχουσες θεραπείες.

Ο καρκίνος του παγκρέατος αντιπροσωπεύει περίπου το 3% όλων των καρκίνων στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά είναι από τους πιο επιθετικούς και θανατηφόρους, με αποτέλεσμα να αποτελεί το 7% της αιτίας όλων των θανάτων από καρκίνο ετησίως. Ο καρκίνος του παγκρέατος είναι ιδιαίτερα θανατηφόρος όταν μετασταθεί, με τον αριθμό των ανθρώπων που ζουν πέντε χρόνια περισσότερο να μειώνεται από 37% σε μόλις 3%.

Όλα τα καρκινικά κύτταρα απαιτούν συνεχή παροχή θρεπτικών ουσιών. Ορισμένοι τύποι καρκίνου το επιτυγχάνουν, δημιουργώντας τα δικά τους αγγειακά δίκτυα για να τραβήξουν θρεπτικά συστατικά από την παροχή αίματος του ξενιστή. Αλλά άλλοι καρκίνοι, ιδίως το αδενοκαρκίνωμα του παγκρεατικού πόρου, περιβάλλονται από ένα παχύ στρώμα συνδετικού ιστού και εξωκυτταρικών μορίων (το λεγόμενο στρώμα όγκου) που δρουν όχι μόνο ως ένα είδος διαχωριστικής γραμμής μεταξύ κακοηθών κυττάρων και φυσιολογικών ιστών ξενιστών, αλλά επίσης ως εμπόδιο στα καρκινικά κύτταρα να αποκτούν επαρκείς πόρους, συμπεριλαμβανομένης της παροχής αίματος.

Ως αποτέλεσμα, οι καρκίνοι του παγκρέατος και άλλοι με διατροφικό στρες  να χρησιμοποιούν έναν αριθμό προσαρμοστικών μηχανισμών για την αποφυγή θανάτου από πείνα, έναν κίνδυνο ιδιαίτερα υψηλό σε ταχέως αναπτυσσόμενους όγκους. Ένας τέτοιος μηχανισμός είναι η αυτοφαγία. Η αυτοφαγία επιτρέπει σε καρκίνους θρεπτικού στρες να χωνεύουν ενδοκυτταρικές πρωτεΐνες, ειδικά μετουσιωμένες ή κατεστραμμένες πρωτεΐνες, και να χρησιμοποιούν τα απελευθερωμένα δομικά στοιχεία αμινοξέων ως πηγή ενέργειας για να τροφοδοτήσουν τον μεταβολισμό τους.

Προηγούμενη έρευνα που δείχνει ότι η αυτοφαγία είναι αυξημένη στον καρκίνο του παγκρέατος προκάλεσε την ιδέα ότι η αναστολή της αυτοφαγίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την πείνα των όγκων. Ωστόσο, πολλές κλινικές δοκιμές που χρησιμοποιούν ενώσεις οι οποίες αναστέλλουν την αυτοφαγική αποδόμηση πρωτεϊνών σε συνδυασμό με την παραδοσιακή χημειοθεραπεία, δεν παρήγαγαν κανένα πρόσθετο θεραπευτικό όφελος σε σύγκριση με τη χημειοθεραπεία μόνο, δήλωσε ο Michael Karin, PhD, διακεκριμένος Καθηγητής Φαρμακολογίας και Παθολογίας στην Ιατρική Σχολή UC San Diego.

Στη νέα μελέτη, ο Hua Su, PhD, μεταδιδακτορικός συνεργάτης στο εργαστήριο του Karin και πρώτος συγγραφέας της μελέτης, και συνεργάτες, διερεύνησαν γιατί οι καρκίνοι του παγκρέατος επιβιώνουν από την αυτοφαγία και, στην πραγματικότητα, φαίνεται να ευδοκιμούν. Διαπίστωσαν ότι η αναστολή της αυτοφαγίας είχε ως αποτέλεσμα την ταχεία αύξηση της ρύθμισης ή την αυξημένη δραστηριότητα μιας διαφορετικής οδού προμήθειας θρεπτικών ουσιών που ονομάζεται μακροπροκυτταρίτιδα, προερχόμενη από τα ελληνικά για «μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ ή κόπωση»

Η μακροπροφύλαξη επιτρέπει την αυτοφαγία και το θρεπτικό άγχος

Η μακροπροκυτταρίτιδα επιτρέπει στα καρκινικά κύτταρα που υποβάλλονται σε αυτοφαγία και σε διατροφική πίεση να προσλαμβάνουν εξωγενείς πρωτεΐνες (που βρίσκονται έξω από το κύτταρο), να τις χωνεύουν και να χρησιμοποιούν τα αμινοξέα τους για την παραγωγή ενέργειας. «Αυτό εξηγεί γιατί οι αναστολείς της αυτοφαγίας αποτυγχάνουν να λιμοκτονούν τον καρκίνο του παγκρέατος και δεν μπορούν να προκαλέσουν συρρίκνωση», δήλωσε ο Su. «Μόλις αναστέλλεται η αυτοφαγία, τα καρκινικά κύτταρα απλώς καταφεύγουν σε έναν διαφορετικό μηχανισμό για να τρέφονται».

Σε πειράματα που χρησιμοποιούν μοντέλα καρκίνου ποντικού και καρκίνους παγκρέατος ανθρώπου που αναπτύχθηκαν σε ποντίκια, ο Su και οι συνάδελφοί του διαπίστωσαν ότι ένας συνδυασμός αναστολέων αυτοφαγίας και μακροτροπιοκυττάρωσης οδήγησε σε ταχεία και σχεδόν ολοκληρωτική υποχώρηση του όγκου.

«Αυτά τα αποτελέσματα παρέχουν ένα άλλο παράδειγμα της πλαστικής φύσης του μεταβολισμού του καρκίνου του παγκρέατος», δήλωσε ο ανώτερος συγγραφέας Karin. «Δείχνει επίσης ότι η συνδυασμένη αναστολή των δύο κύριων οδών προμήθειας θρεπτικών συστατικών μπορεί να οδηγήσει σε έναν επιτυχημένο αποκλεισμό της παροχής ενέργειας με αποτέλεσμα την πείνα του όγκου και την επακόλουθη συρρίκνωση».

Ο συνσυγγραφέας της μελέτης Andrew Lowy, MD, επικεφαλής του Τμήματος Χειρουργικής Ογκολογίας στο Κέντρο Καρκίνου του Moores στο UC San Diego Health και καθηγητής χειρουργικής στην Ιατρική Σχολή του UC San Diego, δήλωσε ότι τα νέα δεδομένα καταδεικνύουν την υπόσχεση στόχευσης του μεταβολισμού του όγκου ως μια στρατηγική θεραπείας και ότι η επιτυχία θα απαιτήσει πιθανώς το συνδυασμό πολλαπλών παραγόντων για πολλαπλούς στόχους. «Πιστεύω ότι αυτά τα ευρήματα είναι συναρπαστικά και υποστηρίζουν την ιδέα ότι θα κάνουμε σημαντικό αντίκτυπο σε αυτήν την πολύ δύσκολη ασθένεια στο εγγύς μέλλον», δήλωσε ο Lowy.