Η τερηδόνα έχει οδηγήσει σε δυσάρεστες οδοντιατρικές επισκέψεις στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού των ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα, πάνω από το 90% των ενηλίκων είχαν τουλάχιστον μία κοιλότητα. Επιπλέον, η μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και οι τρομακτικές ανισότητες στην οδοντική υγεία συμβάλλουν στην αύξηση των κρουσμάτων. Ωστόσο, παρά το έργο βιολόγων, επιστημόνων υλικών, χημικών, μηχανικών και κλινικών γιατρών, δεν είναι γνωστά πολλά για το πώς ή γιατί μερικοί άνθρωποι είναι πιο πιθανό από άλλους να εμφανίσουν φθορά του σμάλτου των δοντιών ή συγγενείς παθήσεις.
Τώρα, μια διεπιστημονική ομάδα ερευνητών του Northwestern University χαρτογράφησε ιόντα στα ανθρώπινα δόντια και βρήκε σημαντικές δομικές διαφορές μεταξύ των δειγμάτων που μπορεί να βελτιώσουν την κατανόηση του κύκλου ζωής του σμάλτου και τις επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία. Μια νέα εργασία με τίτλο “Mesoscale Structural Gradients in Human Tooth Enamel”, που δημοσιεύτηκε στις 19 Δεκεμβρίου στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, καταδεικνύει νέες προσεγγίσεις για τη μέτρηση των διαφορών στη σύνθεση των δοντιών σε μια προηγουμένως άγνωστη, δυσκολομετρήσιμη κλίμακα σμάλτο των δοντιών.
Το σμάλτο των δοντιών μπορεί να είναι ένα από τα πιο πολύπλοκα υλικά που παράγονται από σπονδυλωτά – ένα σημαντικό εμπόδιο για την πληρέστερη κατανόηση των δοντιών στο πλαίσιο του σχηματισμού και της συνολικής ευεξίας. “Αυτή η εργασία εντάσσεται στον ευρύτερο στόχο της κατανόησης της δομής αυτού του σημαντικού βιολογικού υλικού και του ρόλου του στην ανθρώπινη υγεία, ειδικά υπό το φως των οδοντικών κοιλοτήτων και της τερηδόνας”, δήλωσε ο Robert Free, πρώτος συγγραφέας της εργασίας στο Northwestern’s McCormick School of Engineering.
“Υπάρχουν πολύ λίγες τεχνικές που μπορούν να μετρήσουν αυτά τα συγκεκριμένα ιόντα μέσα στους κρυσταλλίτες του σμάλτου με ακρίβεια”, δήλωσε ο Ντερκ Τζόστερ του Northwestern, ο αντίστοιχος συγγραφέας της εφημερίδας. “Έχουν χαμηλούς ατομικούς αριθμούς και συγκεντρώσεις, επομένως, τελικά, προβλέπουμε διαφορές σύνθεσης που είναι της τάξης του κλάσματος του ατομικού ποσοστού. Αυτό απαιτεί εξαιρετική ακρίβεια και είναι δυνατό μόνο με ακτίνες Χ που χρησιμοποιούν πλευρική προσέγγιση για την πρόβλεψη της σύνθεσης.”
Οι ερευνητές έχουν αναπτύξει νέες θεωρίες για τα δόντια με βάση τα βασικά ευρήματα της μελέτης. Για παράδειγμα, οι ράβδοι έμοιαζαν διαφορετικά από ό,τι αναμενόταν και είχαν σημαντική διακύμανση μεταξύ των δοντιών κάθε ατόμου. Είτε οι παραλλαγές είναι κοινές σε όλους τους ανθρώπους είτε αποτελούν κρίσιμο στοιχείο για το γιατί οι πληθυσμοί συμπεριλαμβανομένων των γυναικών είναι πιο ευαίσθητοι στην τερηδόνα, μένει να δούμε.
Τα ιόντα μαγνησίου και ανθρακικών, για παράδειγμα, ελέγχουν τη διαλυτότητα του σμάλτου, επομένως η σύνθεσή τους στο σμάλτο των δοντιών μπορεί να είναι κρίσιμη για το πώς και πότε τα δόντια σπάνε. Με τα ευρήματα ότι υπάρχουν διαφορές στη δομή του σμάλτου που αποδίδονται σε αλλαγές στις παραμέτρους του πλέγματος, η ομάδα πιστεύει ότι η σύνθεση μεταξύ των δοντιών διαφέρει επίσης, σηματοδοτώντας ένα βήμα πιο κοντά στην καρδιά της τερηδόνας.