Ρινοπλύσεις Θαλασσινό Νερό: Ο τρόπος για να αντιμετωπίσετε τις ρινικές διαταραχές [vid]

Με τον όρο Θάλασσα εννοείται μια μεγάλη έκταση αλμυρού ύδατος που δεν έχει φυσική έξοδο. Θάλασσα καλείται η υγρή μάζα που καλύπτει τα 3/4 της επιφάνειας της Γης. Το θαλάσσιο νερό είναι το νερό των θαλασσών και των ωκεανών της Γης. Κατά μέσο όρο το θαλάσσιο νερό έχει αλμυρότητα περίπου 3,5%. Το pH του θαλάσσιου νερού κυμαίνεται από 7,5 μέχρι 8,4, είναι δηλαδή ελαφρώς αλκαλικό. Η ταχύτητα του ήχου μέσα στο νερό της θάλασσας είναι κατά μέσο όρο περίπου 1500 μέτρα ανά δευτερόλεπτο.

Η θερμική αγωγιμότητα μειώνεται με την αύξηση της αλμυρότητας και την πτώση της θερμοκρασίας

Παρότι η τεράστια πλειονότητα της μάζας του θαλάσσιου νερού έχει αλμυρότητα μεταξύ 3,1% and 3.8%, το θαλάσσιο νερό δεν έχει ομοιόμορφη περιεκτικότητα σε άλατα σε όλες τις θάλασσες. Στα μέρη όπου αναμιγνύεται με γλυκό νερό, στις εκβολές ποταμών ή κοντά σε παγετώνες, το θαλάσσιο νερό μπορεί να είναι πολύ λιγότερο αλμυρό. Η αλμυρότερη ανοικτή θάλασσα είναι η Ερυθρά Θάλασσα, όπου η μεγάλη εξάτμιση, η μικρή βροχόπτωση και οι λίγες εκβολές ποταμών, σε συνδυασμό με την περιορισμένη κυκλοφορία, έχουν ως αποτέλεσμα ασυνήθιστα αλμυρό νερό. Η αλμυρότητα σε κλειστά σώματα νερού, όπως οι μεγάλες αλμυρές λίμνες (π.χ. η Νεκρά Θάλασσα) να είναι πολύ μεγαλύτερη.

Το θαλάσσιο νερό περιέχει περισσότερα διαλυμένα ιόντα από ό,τι κάθε προελεύσεως γλυκό νερό και τα αφθονότερα διαλυμένα ιόντα στο θαλάσσιο νερό είναι του νατρίου, του χλωρίου, του μαγνησίου και του ασβεστίου. Επιπρόσθετα ο θαλασσινό νερό περιέχει ζωτικά στοιχεία, βιταμίνες, ανόργανα άλατα, αμινοξέα, ζωντανούς μικροοργανισμούς καθώς και χρήσιμα για τον οργανισμό ιχνοστοιχεία.

Παρά τη ρύπανση της θάλασσας τα τελευταία 30 έτη από τα βιομηχανικά «απόβλητα» και τα λύματα, καθώς και τα φωσφορικά και νιτρικά άλατα (λιπάσματα από καλλιέργειες που χύνονται στη θάλασσα μέσω των επίγειων και υπόγειων εκβολών), που είναι ολοένα σε επιδείνωση, το θαλασσινό νερό παραμένει ένα από τα αρχαιότερα γνωστά και αποτελεσματικά θεραπευτικά μέσα, χρήσιμο για αρκετές παθήσεις.

Ο Ιπποκράτης χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τη λέξη «θαλασσοθεραπεία» για να τις θεραπευτικές επιδράσεις του θαλασσινού νερού. Οι αρχαίοι Έλληνες εκτίμησαν τα οφέλη για την υγεία και τα πλούσια μεταλλικά στοιχεία του νερού. Μεταξύ των πολλών πλεονεκτημάτων, το κολύμπι σε θαλασσινό νερό μπορεί να βελτιώσει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, να προωθήσει τη συνολική ευημερία και να ενυδατώσει το δέρμα.

Συστήνονται και ποσιθεραπείες θαλασσινού νερού, σε λελογισμένες ποσότητες βέβαια, ωστόσο η πλέον κλινικά τεκμηριωμένη ωφέλεια προέρχεται από τη ρινική χρήση του θαλασσινού νερού, με την οποία επιτυγχάνονται άμεσα αποτελέσματα στην ολική εξυγίανση της ρινικής κοιλότητας. Προσφέρει την πιο αποτελεσματική βοήθεια για την απομάκρυνση της ανεπιθύμητης βλέννας που φράσσει  τη ρινική  κοιλότητα και εμποδίζει την αναπνοή, χωρίς να προκαλεί ερεθισμό η αλλοίωση του ρινικού βλεννογόνου.

Οι αδένες που έχει η μύτη και ο λαιμός συνεχώς παράγουν βλέννη (1-2 λίτρα την ημέρα). Η βλέννη υγραίνει και καθαρίζει το ρινικό βλεννογόνο, εμπλουτίζει με υδρατμούς τον εισπνεόμενο αέρα, εγκλωβίζει και καθαρίζει τα εισπνεόμενα σωματίδια και καταπολεμά τις φλεγμονές. Η βλέννη αυτή πηγαίνει στο λαιμό και καταπίνεται ασυναίσθητα. Η αίσθηση ότι η βλέννη συλλέγεται στο λαιμό και κατεβαίνει από το πίσω μέρος της μύτης λέγεται οπισθορρινική καταρροή. Η αίσθηση αυτή μπορεί να οφείλεται σε πολλές ή παχύρευστες εκκρίσεις χωρίς να αποκλείονται οι διαταραχές των μυών του λαιμού και της κατάποσης.

Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί το γνωστό ηθοποιό Θανάση Ευθυμιάδη που αναλύει step by step πώς γίνεται ο καθαρισμός της μύτης με αλατόνερο: