της Αρετής Διαμάντη
Η λανθασμένη διάγνωση των στελεχών μόλυνσης στα νοσοκομεία οδηγεί σε κρίση της δημόσιας υγείας, καθώς οι γιατροί αντιμετωπίζουν αυτές τις λοιμώξεις άσκοπα και αναποτελεσματικά με τα αντιβιοτικά. Για να αντιμετωπιστεί αυτό, δοκιμάζονται νέες λύσεις ιατρικής ακρίβειας.
Και αυτό γιατί, οι νέες λύσεις ιατρικής ακρίβειας είναι σε θέση να εντοπίζουν γρήγορα και να διαχειρίζονται τα superbugs στις εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης. Αυτές έχουν ως στόχο τη μείωση των δαπανηρών και επικίνδυνων λανθασμένων διαγνώσεων. Μια τέτοια λύση προέρχεται από την OpGen, μια εταιρεία γονιδιωματικής και πληροφορικής που προσφέρει τεχνολογικές λύσεις σε αυτόν τον χώρο.
Το OpGen δρομολογεί επί του παρόντος μια πρωτοβουλία με το κράτος της Νέας Υόρκης DoH και τη Merck για την παρακολούθηση αυτών των λοιμώξεων στα κρατικά νοσοκομεία και την παροχή συνθετικών θεραπειών με βάση τα δεδομένα ιατρικής ακρίβειας, με στόχο τη μείωση της μετάδοσης των λοιμώξεων και τη μείωση της υπερβολικής χρήσης αντιβιοτικών.
Ποιες είναι οι συνέπειες της λανθασμένης ταυτοποίησης σε σχέση με την περίθαλψη των ασθενών;
Πρώτα απ ‘όλα, οι ασθενείς που αρχικά αντιμετωπίζονται με αναποτελεσματικά αντιβιοτικά συχνά περνούν από άσκοπη ταλαιπωρία καθώς οι αναποτελεσματικές θεραπείες χορηγούνται χωρίς αποτέλεσμα. Οι ασθενείς με λοίμωξη είναι επίσης πιθανότερο να παραμείνουν στο νοσοκομείο για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα, γεγονός που μπορεί να είναι αγχωτικό, ιδιαίτερα για τους παλαιότερους ασθενείς υψηλού κινδύνου και τα άτομα που διαχειρίζονται τη φροντίδα τους. Όσο μεγαλύτερη είναι η παραμονή, τόσο περισσότεροι νοσοκόμοι και γιατροί εμπλέκονται στη βοήθεια με την περίθαλψη των ασθενών, γεγονός που αυξάνει την πιθανότητα μιας κακής επικοινωνίας ή λάθους όταν πρόκειται να παρακολουθήσουν τα συμπτώματα και τα μαθήματα του ασθενούς. Αυτή η διαδικασία προσθέτει επίσης σημαντικά στο κόστος νοσηλείας.
Μήπως η εσφαλμένη ταυτοποίηση επιδεινώνει το πρόβλημα της μικροβιακής αντοχής;
Η λανθασμένη αναγνώριση είναι σίγουρα ένα ζήτημα, αλλά ο χρόνος που απαιτείται για τον προσδιορισμό του σωστού αντιβιοτικού μπορεί να δημιουργήσει μια ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση. Συχνά η πρώτη πορεία δράσης των γιατρών κατά τη διάγνωση μιας λοίμωξης είναι η θεραπεία με αντιβιοτικά πρωτογενούς. Ωστόσο, εάν ο παθογόνος παράγοντας είναι ανθεκτικός σε πολλά φάρμακα, υπάρχει πιθανότητα ότι ο πρώτος κύκλος θεραπείας τους θα είναι αναποτελεσματικός. Όχι μόνο δεν θα βελτιωθεί ο ασθενής, αλλά η χρήση αντιβιοτικών της πρώτης γραμμής μπορεί να προκαλέσει αντίσταση στα αντιβιοτικά στα άλλα βακτηρίδια του ασθενούς. Εάν αυτά τα άλλα βακτήρια ανθίσουν σε επίπεδα λοίμωξης ή να μεταδοθούν μέσω του νοσοκομείου, αυτό μπορεί να οδηγήσει στον πολλαπλασιασμό της αντίστασης στα αντιβιοτικά μέσω του νοσοκομείου αφήνοντας μια μειωμένη προσφορά αποτελεσματικών φαρμάκων αριστερά στο φαρμακείο.