Πιο πρόθυμες να αναγνωρίσουν την δική τους παχυσαρκία δείχνουν πολλές μητέρες, παρά εκείνη των παιδιών τους υποστηρίζει νέα ιρλανδική έρευνα.
Μια ερευνητική ομάδα στην Ιρλανδία ανέλυσε στοιχεία από ένα εθνικό δείγμα περίπου 8.000 μαμάδων και των 9χρονων παιδιών τους και διαπίστωσε πως οι μητέρες ήταν κυρίως ειλικρινής και ακριβής αναφορικά με τον χαρακτηρισμό του δικού τους βάρους. Με άλλα λόγια, δεν δίσταζαν να παραδεχθούν πως είναι παχύσαρκες.
Ωστόσο, μόλις το 17 τοις εκατό των μητέρων των παχύσαρκων παιδιών μπορούσαν ή ήθελαν να παραδεχτούν πως το παιδί τους να είναι «μέτρια» ή «πολύ» υπέρβαρο.
«Αν οι μητέρες δεν αντιλαμβάνονται το παρόν βάρος του παιδιού τους ως προβληματικό, είναι λιγότερο πιθανό να αναζητήσουν ή να εφαρμόσουν οποιαδήποτε παρέμβαση για την αντιμετώπιση του», δήλωσε ο Kieran Dowd και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο του Limerick. «Είναι πιθανό, στη συνέχεια, το παιδί να συνεχίσει την αύξηση του σωματικού βάρους από την παιδική ηλικία, στην εφηβεία και εν τέλει στην ενήλικη ζωή».
Για να εκτιμηθεί η σχέση μεταξύ των αντιλήψεων των μητέρων ως προς το βάρος τους αλλά και των παιδιών τους, οι ερευνητές εξέτασαν τα δεδομένα από μια μακροπρόθεσμη εθνική μελέτη της ιρλανδικής οικογένειας.
Στη μελέτη αυτή, οι ερευνητές μέτρησαν το ύψος και το βάρος στις μητέρες αλλά και στα παιδιά. Στη συνέχεια η μητέρες που συμμετείχαν στην έρευνα, καλέστηκαν να υπολογίσουν χονδρικά το ύψος και το βάρος των παιδιών τους αλλά και των ίδιων, καθώς επίσης και που θα κατένειμαν τον εαυτό τους αλλά και το παιδί τους σε μια κλίμακα από το «πολύ λιποβαρής» έως το «πολύ παχύσαρκος».
Οι αντιλήψεις των μητέρων ήταν αρκετά ως προς τον εαυτό τους. Με αντικειμενικές μετρήσεις, περίπου το 1 τοις εκατό των μητέρων ήταν στην κατηγορία των λιπόβαρων, το 47 τοις εκατό είχαν φυσιολογικό σωματικό βάρος, το 32 τοις εκατό ήταν υπέρβαρες και το 20 τοις εκατό ήταν παχύσαρκες.
Αναφορικά με τα παιδιά, μεταξύ των αγοριών, το 78 τοις εκατό είχαν ένα υγιές βάρος, το 17 τοις εκατό ήταν υπέρβαροι και το 5 τοις εκατό ήταν παχύσαρκοι. Μεταξύ των κοριτσιών, το 70 τοις εκατό είχαν υγιές βάρος, το 22 τοις εκατό υπέρβαρες και 8 τοις εκατό παχύσαρκες.
Η πλειοψηφία των παχύσαρκων μητέρων, το 60 τοις εκατό, θεωρούσαν ορθώς τους εαυτούς τους ως παχύσαρκες, ενώ μόνο το 17 τοις εκατό των παχύσαρκων μητέρων αναγνώρισαν σωστά την κατηγορία βάρους στην οποία ανήκουν τα παιδιά τους.
Αυτό το φαινόμενο διαφάνηκε περισσότερο μεταξύ των μητέρων των υπέρβαρων ή παχύσαρκων κοριτσιών, που ήταν πολύ λιγότερο πιθανό να δουν πως το παιδί τους ταλαιπωρείται από ένα πρόβλημα βάρους σε σύγκριση με τις μητέρες των υπέρβαρων αγοριών.
