Μια διαφορετική ‘’ερωμένη’’ για τους γυμνασμένους άνδρες!

Αν κάνετε μια επίσκεψη σε ένα γυμναστήριο της γειτονιάς σας θα παρατηρήσετε ίσως περισσότερους άνδρες απ’ ότι γυναίκες να γυμνάζονται: τρέχουν αρκετές ώρες στο διάδρομο, σηκώνουν με μανία πολλά βάρη, κοιτάζουν τον εαυτό τους (ή μάλλον συγκεκριμένες περιοχές του σώματός τους) στον καθρέφτη και ξεφυσώντας καταϊδρωμένοι στο τέλος της προσπάθειας χαμογελάνε ή αν υπάρχει γνωστός που γυμνάζεται να στραφούν σε αυτόν να μοιραστούν το κατόρθωμά τους.

Τι γίνεται όμως όταν αντί για βάρη έχεις να σηκώσεις πολλά αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις και τα οποία κρατάς καλά κρυμμένα μέσα σου γιατί ντρέπεσαι να μιλήσεις για αυτά; Ποιο είναι το όριο από εκεί που τραβάς τα μάτια πολλών γυναικών καταλήγεις να τραβάς κυρίως μίας.. της ανορεξίας;

Απαντήσεις δίνει στο www.Life2day.gr η Ευφροσύνη Μήτσιου είναι Ψυχολόγος -Ψυχοθεραπεύτρια.Επιστημονικός συνεργάτης MediDiatrofi.

Μύθοι αναφορικά με τις διατροφικές διαταραχές των ανδρών

Αν ρωτούσαμε ένα γνωστό μας να μας περιγράψει ή να μας δώσει την εικόνα που έχει στο μυαλό του για ένα άτομο με διατροφική διαταραχή θα ξεκινούσε κάπως έτσι «κοπέλα ή γυναίκα με …» καθώς θεωρούν ότι η διατροφική διαταραχή είναι καθαρά γυναικεία υπόθεση από την οποία οι άνδρες δεν κινδυνεύουν. Οι ελάχιστες μελέτες που ερευνούν τις διατροφικές διαταραχές στον αντρικό πληθυσμό και αναφέρονται κυρίως σε στατιστικά δεδομένα δείχνουν μια άλλη πραγματικότητα. Ενδεικτικά, τα δεδομένα από τη μελέτη της Ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ σε 9.000 Αμερικανούς ενήλικες (2007) έδειξαν ότι από τους ενήλικες που αντιμετωπίζουν διατροφικές διαταραχές ποσοστό μεγαλύτερο από το 25% είναι άνδρες.

Παρόλα αυτά ακόμη και όταν υπάρχει κάποια υποψία ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά με το βάρος ή τη διατροφή τους οι άνδρες πολύ δύσκολα το παραδέχονται και ακόμη πιο σπάνια αναζητούν εξειδικευμένη υποστήριξη. Αυτό συμβαίνει ενδεχομένως διότι οι άνδρες έχουν μεγαλώσει με την αντίληψη ότι μπορούν μόνοι τους να έχουν τον έλεγχο και να τα καταφέρνουν χωρίς να ζητάνε βοήθεια (κάτι που κάνουν κυρίως οι  γυναίκες). Καθώς πολλοί από αυτούς δεν εκδηλώνουν τα συναισθήματά τους ενδεχομένως η διατροφική διαταραχή να είναι ένας τρόπος/μέσο να τα διαχειριστούν, ιδίως τα πιο δυσάρεστα. Ωστόσο, ακόμη και όταν αποφασίζουν να απευθυνθούν για βοήθεια δηλώνουν απογοήτευση καθώς οι ολοκληρωμένες θεραπευτικές παρεμβάσεις είναι περιορισμένες και πολλοί θεραπευτές δεν είναι προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν τέτοιες περιπτώσεις (διαφορετικές ανησυχίες και προσδοκίες αναφορικά με την εικόνα σώματος).

Η διατήρηση της μυϊκής μάζας (φαίνονται μυώδεις και πιο υγιείς) παρά την απώλεια κιλών είναι μια άλλη παράμετρος που εμποδίζει την αναγνώριση της διατροφικής διαταραχής στους άνδρες αλλά η απώλεια σε ιστό και μυ (σε αντίθεση με την απώλεια λίπους στις γυναίκες) τους θέτει σε μεγαλύτερο κίνδυνο.

Πώς να την αναγνωρίσετε – συμπτώματα:

• υπεργυμναστική (και όχι εξαντλητική δίαιτα όπως οι γυναίκες)
• χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης και μειωμένη ερωτική/σεξουαλική επιθυμία [libido] (συχνά παραβλέπεται – απαραίτητη η διερεύνησή τους)
• αισθητή απώλεια βάρους ή διακύμανση στο μέγεθος
• διαταραχή ηλεκτρολυτών
• διαταραγμένη εικόνα σώματος – υπερβολική ενασχόληση με το σώμα, το βάρος, το σχήμα
• κατάχρηση προϊόντων γράμμωσης, ενίσχυσης μυϊκής μάζας, ‘φουσκώματος’ (bulk up)
• χρήση χαπιών αδυνατίσματος
• αρνητική διάθεση, κούραση
• τελειομανία
• απομόνωση, περιορισμένες κοινωνικές συναναστροφές
• διατροφικά τελετουργικά, περιορισμός της ποσότητας ή αποφυγή συγκεκριμένων φαγητών (0% λιπαρά ή χορτοφαγία)
• αποφυγή φαγητού με άλλους, συνήθως τρώει μόνος ή ισχυρίζεται ότι έχει φάει πριν
• εκκαθαριστικές συμπεριφορές (εμετοί, χρήση καθαρτικών ή διουρητικών)
• αδύναμα μαλλιά

Παρέμβαση

Το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση της διατροφικής διαταραχής είναι η αποδοχή της από το ίδιο το άτομο (καθώς το αρνούνται ή το κρύβουν επειδή ντρέπονται να μιλήσουν για αυτό). Μια ολοκληρωμένη θεραπευτική παρέμβαση συνίσταται στη συνεισφορά ειδικών από διάφορους τομείς που θα δουλέψουν ως ομάδα (διεπιστημονική συνεργασία) και είναι: α) Διατροφολόγος (εγγεγραμμένος), β) Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπευτής και οι δυο με εξειδίκευση στις διατροφικές διαταραχές, γ) Ψυχίατρος για τη φαρμακευτική αγωγή αν χρειαστεί, δ) Γιατρός πρωτοβάθμιας περίθαλψης για παρακολούθηση τυχόν ιατρικών επιπλοκών, ε) Γυμναστής, στ) Εναλλακτικός Θεραπευτής (χοροθεραπεία, δραματοθεραπεία – ανάλογα με τις ανάγκες του ατόμου).

Πιο συγκεκριμένα αναφορικά με την ψυχολογική παρέμβαση είναι σημαντικό ο θεραπευτής να έχει υπόψη του τις διαφορετικές εκφάνσεις της διαταραχής (που θα τον βοηθήσουν και διαγνωστικά) στους άνδρες καθώς και τη διερεύνηση των αναγκών τους για αυτό και είναι απαραίτητη κάποια εξειδίκευση στις διατροφικές διαταραχές. Στόχος είναι η τροποποίηση της σκέψης καθώς ο τρόπος που σκεφτόμαστε επηρεάζει τον τρόπο που νιώθουμε και συμπεριφερόμαστε.

Φωτοβιοτροποποίηση: Πώς βελτιώνει ορισμένες νευρολογικές διαταραχές;

Τι ακριβώς είναι το σύνδρομο Fregoli;