Τα οστεοπορωτικά σπονδυλικά κατάγματα (OVFs) είναι μια επικρατούσα σκελετική κατάσταση στους ηλικιωμένους, που συμβαίνει λόγω της καθαρής απώλειας οστικής πυκνότητας με την αναπόφευκτη έναρξη της γήρανσης. Δυστυχώς, είναι σε μεγάλο βαθμό υπο-διαγνωσμένη έως ότου εντοπιστούν από κλινικούς ιατρούς μέσω ακτινολογικών εξετάσεων. Αυτά τα κατάγματα έχουν τεράστιο αντίκτυπο στον καθημερινό τρόπο ζωής, καθώς η σπονδυλική στήλη είναι υπεύθυνη για σωματικές κινήσεις και σταθερότητα. Ωστόσο, ο μηχανισμός πίσω από αυτά τα κατάγματα παραμένει ασαφής λόγω της σύνθετης φυσιολογικής αλληλεπίδρασης μεταξύ των σπονδυλικών τμημάτων. Ως τέτοια, τα κατάγματα είναι ασυμπτωματικά και κλινικά παραβλέπονται μέχρι να αναφερθούν από τους ασθενείς.
Εκτενείς έρευνες βρίσκονται σε εξέλιξη στη διερεύνηση εναλλακτικών βιοδεικτών για την εκτίμηση της αντοχής των οστών και κατά συνέπεια επιτρέπουν την πρόβλεψη των καταγμάτων προτού διατηρηθούν. Ένας τέτοιος βιοδείκτης είναι η υπολογιστική πρόβλεψη του φορτίου αστοχίας μέσω αριθμητικής προσομοίωσης, επίσης γνωστή ευρέως ως ανάλυση πεπερασμένων στοιχείων. Με αυτή την ανάλυση δεν είναι μόνο δυνατή η μη επεμβατική εξέταση της σπονδυλικής στήλης, αλλά και μια ολιστική ποσοτική αξιολόγηση της δύναμης των οστών.
Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος της έρευνας επικεντρώνεται στην βιομηχανική ανάλυση των σπονδυλικών τμημάτων σε απομόνωση. Η σπονδυλική στήλη αποτελείται από πολλά τμήματα του νωτιαίου μυελού, με το μεγαλύτερο μέρος του φορτίου που φέρει ο σπόνδυλος και οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να συμπεριληφθούν αυτά τα φέροντα τμήματα κατά την εξέταση της δομικής αντοχής της σπονδυλικής στήλης. Οι λειτουργικές μονάδες σπονδυλικής στήλης έχουν το πλεονέκτημα ότι μιμούνται τις βιομηχανικές απαιτήσεις της σπονδυλικής στήλης καλύτερα από τα απομονωμένα σπονδυλικά τμήματα.
Αυτή η έρευνα, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό Spine Journal από το εργαστήριο ιατρικής μηχανικής και σχεδιασμού του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας και Σχεδιασμού (SUTD) της Σιγκαπούρης, σε συνεργασία με το Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου, εισήγαγε ένα ημι-αυτόματο υπολογιστικό κλινικό εργαλείο που στοχεύει στο να εξαγάγει δομικές πληροφορίες όπως το φορτίο αστοχίας από ακτινολογικές εξετάσεις ασθενών που χρησιμοποιούν λειτουργικές μονάδες σπονδυλικής στήλης. Αυτή η μελέτη έδειξε ότι οι συνήθεις κλινικές σαρώσεις μπορούν να είναι ένας εφικτός πόρος για την ακριβή πρόβλεψη των OVFs χρησιμοποιώντας την ανάλυση των πεπερασμένων στοιχείων των λειτουργικών μονάδων της σπονδυλικής στήλης. Αυτά τα αποτελέσματα ανοίγουν το δρόμο για την ανάπτυξη και χρήση ενός εργαλείου εκτίμησης του κινδύνου σπονδυλικής στήλης από τους κλινικούς ιατρούς.