Η Roux-en-Y γαστρική παράκαμψη (RYGB), οδήγησε σε μεγαλύτερη απώλεια βάρους από ό, τι η λαπαροσκοπική επιμήκης γαστρεκτομή (Sleeve Gastrectomy – Γαστρικό Μανίκι, SG) σε μια μελέτη που παρακολούθησε περισσότερους από 700 ασθενείς. Η επίδραση της RYGB διατηρήθηκε την πάροδο του χρόνου. Ωστόσο, οι χειρουργικές επιπλοκές ήταν πιο συχνές από ό, τι με την SG, και οι ασθενείς είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν παρατεταμένη παραμονή στο νοσοκομείο.
Η μελέτη, που διεξήχθη από τον Corey Lager, MD , και τους συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο του Michigan, Medical Center, Ann Arbor, εξέτασε τα αποτελέσματα 5 ετών για 380 ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε RYGB, σε σύγκριση με εκείνα για τις 336 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε SG. Ειδικότερα εξετάσθηκαν το ποσό της απόλυτης απώλειας βάρους κατά τη διάρκεια της περιόδου 5 ετών της μελέτης, αν επιλύθηκαν συνοδά νοσήματα που σχετίζονται με την παχυσαρκία, καθώς και το είδος και ο αριθμός των επιπλοκών που παρατηρήθηκαν με κάθε διαδικασία.
Η SG γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής, καθώς η RYGB γίνεται όλο και πιο σπάνια, δήλωσε ο Δρ Lager στο ετήσιο συνέδριο της Ενδοκρινολογικής Εταιρείας των ΗΠΑ. Οι SG αντιπροσωπεύουν σχεδόν το 80% των βαριατρικών χειρουργικών επεμβάσεων που εκτελέσθηκαν το 2013, ενώ οι RYGB, οι οποίες αντιπροσώπευαν περίπου το 60% των διαδικασιών το 2006, έπεσαν στο 30% περίπου των βαριατρικών χειρουργικών επεμβάσεων το 2013.
Οι ερευνητές πραγματοποίησαν μια αναδρομική ανάλυση ασθενών που υποβλήθηκαν σε RYGB ή SG από τον Ιανουάριο του 2008 έως το Νοέμβριο του 2013. Οι ασθενείς παρατηρήθηκαν σε ετήσια βάση για τη μετεγχειρητική τους πορεία, με παρακολούθηση του δείκτη μάζας σώματος (ΒΜΙ), του σωματικού βάρος, της απώλειας περίσσειας σωματικού βάρους, της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης Α1c, της αρτηριακής πίεσης, των λιπιδίων του ορού και των επιπέδων βιταμινών κατά την περίοδο 5 ετών. Επιπλέον, η μελέτη περιέλαβε τις μετεγχειρητικές επιπλοκές 30 ημερών για κάθε βαριατρική χειρουργική επέμβαση.
Παρά το γεγονός ότι περίπου το 80% των ασθενών που υποβλήθηκαν σε κάθε βαριατρική χειρουργική επέμβαση ήταν γυναίκες και οι αρχικές εργαστηριακές παράμετροι και τα χαρακτηριστικά τους ήταν παρόμοια από πολλές απόψεις, οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε SG είχαν υψηλότερα επίπεδα σωματικού βάρους (μέση τιμή = 143 kg) και ΒΜΙ (μέση τιμή = 50 kg/m 2 ), σε σύγκριση με εκείνους που υποβλήθηκαν σε RYGB (μέση τιμή βάρους = 133 kg & ΒΜΙ = 47, Ρ < 0.001 για αμφότερες τις συγκρίσεις). Ο μέσος όρος ηλικίας και στις δύο ομάδες ήταν περίπου 45 ετών.
Οι ασθενείς με SG ήταν λιγότερο πιθανό να συνεχίσουν την παρακολούθηση για το σύνολο των 5 ετών. Από τους αρχικά 336 ασθενείς με SG, μόνον οι 93 είχαν δεδομένα 5 ετών, ενώ από τους 380 ασθενείς με RYGB, 188 επέστρεφαν για να ολοκληρώσουν πενταετή παρακολούθηση.
Σε όλα τα χρονικά σημεία, οι ασθενείς με RYGB είχαν σημαντικά μεγαλύτερη συνολική απώλεια βάρους από ό, τι οι ασθενείς με SG (Ρ < 0,05). Μέχρι το τέλος της περιόδου 5 ετών, οι ασθενείς με RYGB είχαν διατηρήσει μια απώλεια βάρους 24%, σε σύγκριση με σχεδόν 20% για την ομάδα SG.
Από την άποψη των βιοδεικτών, η συστολική αρτηριακή πίεση δεν διέφερε σημαντικά μεταξύ των ομάδων, αν και η ομάδα RYGB είχε αριθμητικά ελαφρώς χαμηλότερη συστολική πίεση σε όλα τα χρονικά σημεία. Η ολική χοληστερόλη ήταν χαμηλότερη μετά την επέμβαση στην ομάδα RYGB. Η SG, όπως αναμενόταν, είχε χαμηλότερα ποσοστά χειρουργικών επιπλοκών.