Τον Φεβρουάριο του 2023, ενώπιον του Ανώτατου Δικαστηρίου συζητήθηκαν δύο υποθέσεις που θα μπορούσαν να αλλάξουν για πάντα τον τρόπο χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Η πρώτη υπόθεση ήταν η υπόθεση Twitter κατά Taamneh, στην οποία το SCOTUS καλείται να αποφασίσει αν η γενική γνώση μιας εταιρείας μέσων κοινωνικής δικτύωσης ότι στον ιστότοπό της υπάρχει τρομοκρατικό περιεχόμενο είναι αρκετή για να προσδιοριστεί αν η εταιρεία βοήθησε και υποκίνησε τρομοκρατικές ενέργειες. Η υπόθεση αυτή αμφισβητεί τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύεται επί του παρόντος το άρθρο 2333 του αντιτρομοκρατικού νόμου.
Η δεύτερη υπόθεση, Gonzalez v. Google, αμφισβητεί την προστασία που παρέχει το άρθρο 230 του νόμου περί αξιοπρέπειας των επικοινωνιών, έναν από τους λίγους νόμους που αφορούν άμεσα την ελευθερία του λόγου στο διαδίκτυο. Η υπόθεση διερωτάται αν οι εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να θεωρηθούν υπεύθυνες για τις πληροφορίες που φιλοξενούνται στους ιστότοπούς τους και, πιο συγκεκριμένα, για τις πληροφορίες που οι αλγόριθμοί τους προτείνουν στους χρήστες. Οι αποφάσεις και για τις δύο υποθέσεις αναμένεται να εκδοθούν κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 2023. Πριν από αυτές τις ανακοινώσεις, ο Stacker μίλησε με τον εμπειρογνώμονα Aaron Mackey του Electronic Frontier Foundation και, συμβουλευόμενος κυβερνητικές πηγές, διερεύνησε πώς οι αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου και οι αλλαγές στο άρθρο 230 ενδέχεται να επηρεάσουν τις εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τους χρήστες τους και τη δυνατότητα των ανθρώπων να διαδίδουν ευαίσθητες πληροφορίες.
Τι είναι το τμήμα 230;
“Κανένας πάροχος ή χρήστης μιας διαδραστικής υπηρεσίας υπολογιστή δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως εκδότης ή ομιλητής οποιασδήποτε πληροφορίας που παρέχεται από άλλον πάροχο περιεχομένου πληροφοριών”. Αυτή η φράση από το άρθρο 230 συνοψίζει την ουσία του νόμου, ο οποίος ψηφίστηκε το 1996. Ουσιαστικά, ο οικοδεσπότης ενός δικτυακού τόπου στο διαδίκτυο -είτε πρόκειται για ένα μικρό ιστολόγιο είτε για έναν τεχνολογικό γίγαντα- δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνος για το περιεχόμενο που δημοσιεύεται στον εν λόγω δικτυακό τόπο από άλλα άτομα ή οντότητες. Για παράδειγμα, εάν ένα άτομο δημοσιεύσει ένα συκοφαντικό σχόλιο στο Facebook, το άτομο αυτό μπορεί να μηνυθεί για συκοφαντική δυσφήμιση, αλλά η μητρική εταιρεία του Facebook, η Meta, όχι. Επί του παρόντος, αυτή η προστασία των υποδοχέων πληροφοριών επιτρέπει αυξημένη ελευθερία του λόγου στο διαδίκτυο. Οι οικοδεσπότες ιστοτόπων, όπως οι εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης, δεν χρειάζεται να ανησυχούν ότι θα είναι νομικά υπεύθυνες για τις πράξεις των χρηστών τους, δίνοντας στους χρήστες μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων όσον αφορά το είδος του περιεχομένου που μπορούν να δημοσιεύουν. Αυτό προστατεύει όχι μόνο τη δυνατότητα των ανθρώπων να χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως επιθυμούν, αλλά, κατά συνέπεια, ενθαρρύνει την ευρεία κοινοποίηση σημαντικών πληροφοριών που μπορεί να είναι ευαίσθητες. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει αφηγήσεις από πρώτο πρόσωπο για διαδηλώσεις, αναφορές για τρομοκρατικές ενέργειες, συζητήσεις για την αστυνομική βία και πολλά άλλα.
Πώς θα αλλάξουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τους χρήστες εάν συρρικνωθούν οι προστασίες;
Ο Aaron Mackey της EFF δεν μάσησε τα λόγια του σχετικά με την ταχύτητα και τη σιγουριά των άμεσων επιπτώσεων, λέγοντας στο Stacker: “Οι κανόνες του διαδικτύου θα γραφτούν από δικηγόρους που ανησυχούν για την ευθύνη και όχι από τις πλατφόρμες που προσπαθούν να παρέχουν ποικίλους και νέους τρόπους για να επιτρέπουν στους χρήστες να δημιουργούν περιεχόμενο”. Αυτή η αλλαγή προοπτικής, καθώς και η νομική αντιμετώπιση, όσον αφορά την επιμέλεια περιεχομένου θα μπορούσε να έχει ευρείες επιπτώσεις στην εμπειρία του τελικού χρήστη. Σύμφωνα με τον Mackey, αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει περισσότερες αναρτήσεις που καταργούνται, αυξημένες προειδοποιήσεις ή σημαίες περιεχομένου, καθυστερήσεις στις αναρτήσεις που δημοσιοποιούνται ώστε να μπορούν να εξεταστούν σε βάθος και ένα μεγάλο μέρος του τύπου περιεχομένου που σήμερα ζει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να μην επιτρέπεται καθόλου.
Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την ανταλλαγή πληροφοριών;
Εάν η προστασία για τις εταιρείες κοινωνικής δικτύωσης μειωθεί, είναι πιθανό να αλλάξουν την τακτική της μετριοπάθειάς τους για να φιλτράρουν κάθε πληροφορία που μπορεί να προκαλέσει αγωγή. Ως αποτέλεσμα, μπορεί να γίνει πιο δύσκολο να μοιράζονται πληροφορίες για ευαίσθητα θέματα. Όπως εξήγησε ο Mackey: “[Μιλάμε] συγκεκριμένα για ειδησεογραφικά γεγονότα, για δημοσιογραφία, για βασικό διαμοιρασμό πραγματικών, φρικτών πραγμάτων που έχουν συμβεί. Μιλάμε για τη δυνατότητα των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων να καταγράφουν φρικαλεότητες, διότι όλα αυτά θα μπορούσαν να ερμηνευθούν ως … διανομή του λόγου μιας τρομοκρατικής οργάνωσης ή με άλλο τρόπο ως υποβοήθηση και υποκίνηση [αντί] να περάσει το μήνυμά τους ότι κάποιος αντανακλά και καταγράφει την πραγματικότητα του γεγονότος ότι υπάρχουν τρομοκρατικές οργανώσεις στον κόσμο μας και ότι διαπράττουν φρικτές τρομοκρατικές πράξεις”.
Πώς θα μπορούσε αυτό να επηρεάσει τις αποκεντρωμένες μορφές κοινωνικών μέσων;
Αν και είναι αδύνατο να γνωρίζουμε το ακριβές αποτέλεσμα μιας απόφασης πριν αυτή ληφθεί, ο Mackey εξήγησε ότι η ευθύνη για το περιεχόμενο μπορεί να βαρύνει τους συντονιστές συγκεκριμένων ομάδων σε ιστότοπους όπως το Reddit και το Mastodon. Ως απάντηση στην αγορά του Twitter από τον Elon Musk, πολλοί χρήστες έχουν μεταναστεύσει σε τέτοιες πλατφόρμες για να δημιουργήσουν τις κοινότητές τους εκτός της αστάθειας του Twitter, προκαλώντας μια απροσδόκητη έκρηξη ανάπτυξης. Ωστόσο, επειδή αυτές οι πλατφόρμες δεν είναι κεντρικές, οι συντονιστές δεν λαμβάνουν καμία εκπαίδευση ή αποζημίωση για το έργο τους. Επιπλέον, στον απόηχο της μειωμένης προστασίας, αυτοί οι συντονιστές θα μπορούσαν να μηνυθούν αν βρεθεί ακατάλληλο ή δυνητικά επικίνδυνο περιεχόμενο στους διακομιστές τους. “Ποια είναι τα κίνητρα ακόμη και για να συνεχίσετε να είστε συντονιστής στο Reddit ή να δημιουργήσετε έναν διακομιστή στο Mastodon;” Mackey. “Νομίζω ότι υπάρχουν εύλογα ερωτήματα σχετικά με το αν κάποιος θα νιώσει ότι αξίζει το ρίσκο του να το κάνει αυτό χωρίς να λάβει μέτρα και να έχει πόρους που θα κάνουν [τις πλατφόρμες] να μοιάζουν περισσότερο με μια κεντρική, μεγάλης κλίμακας πλατφόρμα”.