"Διαπιστώσαμε ότι υπήρχαν τουλάχιστον δύο δωμάτια αλατιού που χρησιμοποιούνταν για τα πτώματα όσων πέθαναν υπό βασανιστήρια, από ασθένεια ή πείνα", δήλωσε ο συνιδρυτής της ομάδας Diab Serriya κατά τη διάρκεια συνέντευξης στην τουρκική πόλη Gaziantep.
Συρία: Όταν ένας Σύρος δεσμοφύλακας τον πέταξε σε ένα δωμάτιο με χαμηλό φωτισμό, ο κρατούμενος Abdo εξεπλάγη όταν βρέθηκε να στέκεται μέχρι τον αστράγαλο μέσα σε κάτι που φαινόταν να είναι αλάτι. Εκείνη την ημέρα, τον χειμώνα του 2017, ο τρομοκρατημένος νεαρός είχε ήδη κλείσει δύο χρόνια στη μεγαλύτερη και πιο διαβόητη φυλακή της εμπόλεμης Συρίας, τη Sednaya.
Έχοντας στερηθεί σε μεγάλο βαθμό το αλάτι όλο αυτό το διάστημα από τις πενιχρές μερίδες της φυλακής, έφερε μια χούφτα από τους χοντροκομμένους λευκούς κρυστάλλους στο στόμα του με απόλαυση.
Λίγα λεπτά αργότερα ήρθε η δεύτερη, φρικτή έκπληξη: καθώς ο ξυπόλητος Abdo περπατούσε προσεκτικά μέσα στο δωμάτιο, σκόνταψε πάνω σε ένα πτώμα, αδυνατισμένο και μισοθαμμένο στο αλάτι.
Σύντομα ο Abdo βρήκε άλλα δύο πτώματα, μερικώς αφυδατωμένα από το ορυκτό.
Είχαν πεταχτεί σε αυτό που οι Σύριοι τρόφιμοι αποκαλούν “δωμάτια αλατιού” – πρωτόγονα νεκροτομεία σχεδιασμένα για να διατηρούν τα πτώματα ελλείψει ψυκτικών νεκροτομείων.
Τα πτώματα αντιμετωπίζονταν με έναν τρόπο που ήταν ήδη γνωστός στους ταριχευτές της αρχαίας Αιγύπτου, για να συμβαδίζουν με τις βιομηχανικής κλίμακας δολοφονίες στις φυλακές υπό το καθεστώς του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ.
Οι αίθουσες αλατιού περιγράφονται λεπτομερώς για πρώτη φορά σε επερχόμενη έκθεση της Ένωσης Κρατουμένων και Αγνοουμένων στη φυλακή Sednaya, ή ADMSP.
Σε πρόσθετη έρευνα και συνεντεύξεις με πρώην κρατούμενους, το AFP διαπίστωσε ότι τουλάχιστον δύο τέτοια δωμάτια αλατιού δημιουργήθηκαν μέσα στη Sednaya.
Ο Άμπντο, ένας άνδρας από τη Χομς ηλικίας σήμερα 30 ετών που ζει στον ανατολικό Λίβανο, ζήτησε να μη δημοσιευτεί το πραγματικό του όνομα, επειδή φοβάται αντίποινα εναντίον του ίδιου και της οικογένειάς του.
Μιλώντας στο μικρό ενοικιαζόμενο διαμέρισμά του σε ένα ημιτελές κτίριο, αφηγήθηκε την ημέρα που τον έριξαν στο δωμάτιο αλατιού, το οποίο χρησίμευε ως κελί κράτησής του ενόψει της ακρόασης στο στρατοδικείο.
“Η πρώτη μου σκέψη ήταν: Μακάρι ο Θεός να μην τους λυπηθεί!” είπε. “Έχουν όλο αυτό το αλάτι αλλά δεν βάζουν καθόλου στο φαγητό μας!
“Μετά πάτησα κάτι κρύο. Ήταν το πόδι κάποιου”.
– “Η καρδιά μου πέθανε” –
Έως και 100.000 άνθρωποι έχουν πεθάνει στις φυλακές του συριακού καθεστώτος από το 2011, το ένα πέμπτο του συνολικού αριθμού των νεκρών του πολέμου, σύμφωνα με τη βρετανική ομάδα παρακολούθησης του Συριακού Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Ο Άμπντο, που ευτύχησε να επιζήσει, περιέγραψε το δωμάτιο αλατιού στον πρώτο όροφο του κόκκινου κτιρίου ως ένα ορθογώνιο περίπου έξι επί οκτώ μέτρα (20 επί 26 πόδια), με μια υποτυπώδη τουαλέτα σε μια γωνία.
“Νόμιζα ότι αυτή θα ήταν η μοίρα μου: Θα με εκτελούσαν και θα με σκότωναν”, είπε, θυμούμενος πώς κουλουριάστηκε σε μια γωνία, έκλαιγε και απήγγειλε στίχους από το Κοράνι.
Ο φρουρός επέστρεψε τελικά για να τον συνοδεύσει στο δικαστήριο και ο Abdo έζησε για να διηγηθεί την ιστορία.
Βγαίνοντας από την αίθουσα, είχε παρατηρήσει έναν σωρό από σακούλες με πτώματα κοντά στην πόρτα.
Όπως δεκάδες χιλιάδες άλλοι, είχε φυλακιστεί με την κατηγορία της τρομοκρατίας. Αποφυλακίστηκε το 2020, αλλά λέει ότι η εμπειρία αυτή τον σημάδεψε για όλη του τη ζωή.
“Αυτό ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έχω βιώσει ποτέ”, είπε. “Η καρδιά μου πέθανε στη Sednaya.
Αν κάποιος ανακοίνωνε τον θάνατο του αδελφού μου αυτή τη στιγμή, δεν θα ένιωθα τίποτα”.
Περίπου 30.000 άνθρωποι πιστεύεται ότι έχουν κρατηθεί μόνο στη Σεντνάγια από την έναρξη της σύγκρουσης. Μόνο 6.000 απελευθερώθηκαν.
Οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους θεωρούνται επισήμως αγνοούμενοι, επειδή τα πιστοποιητικά θανάτου σπάνια φτάνουν στις οικογένειες, εκτός αν οι συγγενείς πληρώσουν μια υπέρογκη δωροδοκία, σε αυτό που έχει γίνει μια μεγάλη κομπίνα.
Το AFP πήρε συνέντευξη από έναν άλλο πρώην κρατούμενο, τον Moatassem Abdel Sater, ο οποίος αφηγήθηκε μια παρόμοια εμπειρία το 2014, σε ένα διαφορετικό κελί του πρώτου ορόφου, περίπου τεσσάρων επί πέντε μέτρων, χωρίς τουαλέτα.
Μιλώντας στο νέο του σπίτι στην τουρκική πόλη Reyhanli, ο 42χρονος αφηγήθηκε ότι βρέθηκε να στέκεται πάνω σε παχύ στρώμα αλατιού που χρησιμοποιείται για την αποπάγωση των δρόμων τον χειμώνα.
“Κοίταξα στα δεξιά μου και υπήρχαν τέσσερα ή πέντε πτώματα”, είπε.
“Έμοιαζαν λίγο με μένα”, είπε ο Moatassem, περιγράφοντας πώς τα σκελετωμένα άκρα τους και το καλυμμένο από ψώρα δέρμα τους ταίριαζαν με το δικό του αδυνατισμένο σώμα. “Έμοιαζαν σαν να είχαν μουμιοποιηθεί”.
Είπε ότι εξακολουθεί να αναρωτιέται γιατί τον πήγαν στο αυτοσχέδιο νεκροτομείο, την ημέρα της απελευθέρωσής του, στις 27 Μαΐου 2014, αλλά υπέθεσε ότι “μπορεί να ήταν απλώς για να μας τρομάξουν”.
– Μαύρη τρύπα –
Η ADMSP, μετά από εκτεταμένη έρευνα για την περιβόητη φυλακή, χρονολογεί το άνοιγμα της πρώτης αίθουσας αλατιού το 2013, ένα από τα πιο θανατηφόρα χρόνια της σύγκρουσης.
“Διαπιστώσαμε ότι υπήρχαν τουλάχιστον δύο δωμάτια αλατιού που χρησιμοποιούνταν για τα πτώματα όσων πέθαναν υπό βασανιστήρια, από ασθένεια ή πείνα”, δήλωσε ο συνιδρυτής της ομάδας Diab Serriya κατά τη διάρκεια συνέντευξης στην τουρκική πόλη Gaziantep.
Δεν ήταν σαφές αν και τα δύο δωμάτια υπήρχαν ταυτόχρονα, ούτε αν χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα.
Ο Serriya εξήγησε ότι όταν ένας κρατούμενος πέθαινε, το σώμα του συνήθως έμενε μέσα στο κελί με τους κρατούμενους για δύο έως πέντε ημέρες πριν μεταφερθεί σε ένα δωμάτιο αλατιού.
Τα πτώματα παρέμεναν εκεί έως ότου υπήρχαν αρκετά για ένα φορτηγό.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
