Οικογένεια

Γονείς Παιδιά: Τι είναι η “επιτρεπτική γονική μέριμνα”;

Γονείς Παιδιά: Τι είναι η “επιτρεπτική γονική μέριμνα”;
Συνολικά, οι γονείς πρέπει να βρίσκουν μια ισορροπία μεταξύ της παροχής υποστήριξης και καθοδήγησης, αλλά και της ενστάλαξης των απαραίτητων ορίων για να διασφαλίσουν την υγιή ανάπτυξη και την ευημερία των παιδιών τους.

Γονείς Παιδιά: Το στυλ γονικής μέριμνας παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και την ευημερία των παιδιών. Η επιτρεπτική γονική μέριμνα, ως διακριτή αντίθεση με τα αυταρχικά ή αυταρχικά στυλ, έχει κερδίσει την προσοχή για τον αντίκτυπό της στα παιδιά. Αυτό το άρθρο εμβαθύνει στην επιτρεπτική γονεϊκότητα, εξετάζοντας τον ορισμό της, τα χαρακτηριστικά της, τις τεχνικές που χρησιμοποιούν οι επιτρεπτικοί γονείς και την πειθαρχία στο πλαίσιο αυτού του στυλ.

Τι είναι η επιτρεπτική ανατροφή;

Η Αμερικανική Ψυχολογική Ένωση (APA) λέει ότι οι γονείς που υιοθετούν αυτό το στυλ είναι “θερμοί, αλλά χαλαροί”. Οι επιτρεπτικοί γονείς δίνουν προτεραιότητα στις επιθυμίες των παιδιών τους, τους παραχωρούν σημαντική αυτονομία και αποφεύγουν τις αντιπαραθέσεις. “Αποτυγχάνουν να θέσουν αυστηρά όρια, να παρακολουθούν στενά τις δραστηριότητες των παιδιών ή να απαιτήσουν την κατάλληλα ώριμη συμπεριφορά των παιδιών τους”, αναφέρει η Αμερικανική Ψυχολογική Ένωση APA.

Πώς είναι το επιτρεπτικό γονικό στυλ;

Η ψυχολόγος Francyne Zeltser, διευθύντρια υπηρεσιών ψυχικής υγείας στο Manhattan Psychology Group στη Νέα Υόρκη, παρατήρησε ότι τα στυλ γονικής μέριμνας συχνά ταξινομούνται με βάση τα επίπεδα ζεστασιάς και ελέγχου. “Οι επιτρεπτικοί γονείς παρέχουν υψηλό βαθμό ζεστασιάς, που αναφέρεται στην ανταπόκρισή τους στις ανάγκες και τις επιθυμίες του παιδιού τους”, δήλωσε η ίδια. “Και, αυτοί οι γονείς παρέχουν χαμηλό βαθμό ελέγχου, που σημαίνει ότι αφήνουν τα παιδιά τους να κάνουν κουμάντο”. Οι επιτρεπτικοί γονείς δίνουν προτεραιότητα στις επιθυμίες των παιδιών τους, τους παρέχουν σημαντική αυτονομία και αποφεύγουν τις αντιπαραθέσεις. Αντί να επιβάλλουν πολλούς κανόνες, επιτρέπουν στα παιδιά να βρουν τα πράγματα από μόνα τους. Οι επιτρεπτικοί γονείς συχνά συμπεριφέρονται περισσότερο σαν φίλοι παρά σαν πρόσωπα εξουσίας. “Οι επιτρεπτικοί γονείς είναι στο κάλεσμα του παιδιού τους. Τείνουν να είναι υπερβολικά επιεικείς με στόχο να ευχαριστούν και να κατευνάζουν. Είναι απρόθυμοι να εφαρμόσουν κανόνες και θα κάνουν τα πάντα για να αποφύγουν να απογοητεύσουν το παιδί τους”, δήλωσε ο Zeltser. Η έλλειψη κανόνων και προσδοκιών στην ανεκτική γονική μέριμνα μπορεί να οδηγήσει σε ανθυγιεινές διατροφικές συνήθειες, ιδιαίτερα στο τσιμπολόγημα, οι οποίες μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο παχυσαρκίας και άλλων προβλημάτων υγείας στη μετέπειτα ζωή του παιδιού. Τα παιδιά σε επιτρεπτικά νοικοκυριά απολαμβάνουν επίσης μεγάλη ελευθερία, όπως το να αποφασίζουν μόνα τους για την ώρα του ύπνου, για το αν ή πότε θα κάνουν τα μαθήματά τους και για το πώς θα διαχειρίζονται τον χρόνο που αφιερώνουν στην οθόνη. Ενώ τα παιδιά των επιτρεπτικών γονέων τείνουν να έχουν κάποιο επίπεδο αυτοεκτίμησης και αξιοπρεπείς κοινωνικές δεξιότητες, μπορεί επίσης να παρουσιάζουν χαρακτηριστικά όπως παρορμητικότητα, απαιτητική συμπεριφορά, εγωισμό και έλλειψη αυτορρύθμισης.

Παραδείγματα επιτρεπτικών γονέων

Ακολουθούν ορισμένα παραδείγματα επιτρεπτικής ανατροφής σύμφωνα με το MedicineNet:

  • Στοργικός και ζεστός: Οι επιτρεπτικοί γονείς είναι πάντα στοργικοί και περιποιητικοί προς τα παιδιά τους, παρέχοντας ένα υποστηρικτικό συναισθηματικό περιβάλλον.
  • Έλλειψη περιορισμών: Δεν πιστεύουν στον έλεγχο των παιδιών τους ή στην επιβολή αυστηρών κανόνων και κανονισμών.
  • Περιορισμένες ευθύνες: Οι επιτρεπτικοί γονείς αναθέτουν λίγες ευθύνες στα παιδιά τους και τα αφήνουν να ρυθμίζουν μόνα τους τη συμπεριφορά και τις επιλογές τους.

Έμφαση στην ελευθερία: Αυτοί οι γονείς δίνουν προτεραιότητα στην ανεξαρτησία του παιδιού τους, δίνοντάς του την αυτονομία να επηρεάζει σημαντικές αποφάσεις.

Έλλειψη παρακολούθησης: Συχνά υπάρχει μικρή παρακολούθηση των σνακ και του χρόνου στην οθόνη, γεγονός που μπορεί να συμβάλει στην παχυσαρκία και τη βλάβη των ματιών των παιδιών. Ωστόσο, έρευνες έχουν δείξει συσχετισμούς μεταξύ της επιτρεπτικής γονικής συμπεριφοράς και των αυξημένων κινδύνων χρήσης αλκοόλ μεταξύ των εφήβων, των υψηλότερων ποσοστών σχολικής παραβατικότητας και των χαμηλότερων ακαδημαϊκών επιδόσεων. Ο Zeltser προσέφερε ένα παράδειγμα επιτρεπτικής γονικής μέριμνας. “Σκεφτείτε ένα παιδί που ζητάει από τους γονείς του να είναι μέλος μιας ομάδας μπέιζμπολ”, είπε. “Έτσι, οι γονείς εγγράφουν το παιδί. Στη συνέχεια, μια μέρα, το παιδί λέει στους γονείς του ότι δεν θέλει να πάει στον αγώνα της ομάδας του. Και ο γονέας απαντά: “Εντάξει, δεν χρειάζεται να πάμε”, αφήνοντας το παιδί να πάρει την απόφαση. Καταστάσεις, όπως αυτή, αποτυγχάνουν να διδάξουν στα παιδιά την ανάγκη να τηρούν τις δεσμεύσεις τους. Απογοητεύουν και τους συμπαίκτες τους”.

Επιτρεπτική γονική πειθαρχία

Οι επιτρεπτικοί γονείς τείνουν να αποφεύγουν την αντιπαράθεση και σπάνια προβαίνουν σε πειθαρχικές ενέργειες. Αντί να θέτουν σαφείς κανόνες και προσδοκίες, υιοθετούν μια προσέγγιση χωρίς χέρια, επιτρέποντας στα παιδιά να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις και να μάθουν από τις δικές τους εμπειρίες. Η έμφαση δίνεται στην ανεξαρτησία και την αυτογνωσία. Η περιορισμένη χρήση της πειθαρχίας στην ανεκτική γονική μέριμνα μπορεί να αποτελέσει πρόκληση για την καθιέρωση ορίων και την προώθηση της υπευθυνότητας. “Δυστυχώς, τα παιδιά των ανεκτικών γονέων συχνά αναπτύσσουν κάποια ανεπιθύμητα χαρακτηριστικά συμπεριφοράς”, δήλωσε ο Zeltser. “Τείνουν να έχουν φτωχό αυτοέλεγχο, μπορεί να είναι εγωκεντρικά, έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, επιδεικνύουν περιφρόνηση για την εξουσία και σε ακραίες περιπτώσεις μπορεί να γίνουν επιθετικά. Το πιο δυσάρεστο όμως είναι ότι αυτά τα παιδιά δεν αναπτύσσουν την ικανότητα να είναι ανθεκτικά απέναντι στις αντιξοότητες”.

Αυταρχική γονική μέριμνα έναντι επιτρεπτικής γονικής μέριμνας

Η επιτρεπτική γονική μέριμνα είναι ένα ξεχωριστό στυλ που προάγει ένα ανοιχτό και περιποιητικό περιβάλλον όπου τα παιδιά έχουν την ελευθερία να εξερευνήσουν και να εκφραστούν, αλλά η έλλειψη δομής και σαφών ορίων μπορεί να οδηγήσει σε προκλήσεις όσον αφορά την αυτορρύθμιση και την υπευθυνότητα. Συνολικά, οι γονείς πρέπει να βρίσκουν μια ισορροπία μεταξύ της παροχής υποστήριξης και καθοδήγησης, αλλά και της ενστάλαξης των απαραίτητων ορίων για να διασφαλίσουν την υγιή ανάπτυξη και την ευημερία των παιδιών τους.