Με το νερό είμαστε συνδεδεμένοι από την αρχή της ζωής μας. Όταν είμαστε μωρά, το σώμα μας είναι κατά 75% νερό, ενώ όσο μεγαλώνουμε «στεγνώνουμε» και πέφτουμε στο 60% – αν και ο εγκέφαλός μας είναι κατά τα τρία τέταρτα του νερό, όπως και τα οστά μας αποτελούνται κατά 31% από νερό.
Ο εγκέφαλος, ο οποίος βρίσκεται σε ενός είδους «διαυγές, άχρωμο εγκεφαλονωτιαίο υγρό» στο κεφάλι μας, αντιδρά πολύ θετικά με το νερό διότι, όπως γράφει ο Νίκολς, στο CBS News, «οι αρχαίοι πρόγονοί μας βγήκαν από το νερό και εξελίχθηκαν από το κολύμπι στο περπάτημα.
Αυτή η βιολογική σχέση με το νερό, προκαλεί μια άμεση αντίδραση στον εγκέφαλο, όταν δει ή ακούσει τη θάλασσα να ξέρει ότι είναι στο σωστό μέρος.
Είμαστε πιο χαλαροί όταν βρισκόμαστε στην παραλία
Όταν βλέπουμε το νερό, και μόνο στη θέα του, υποσυνείδητα ηρεμούμε, αναφέρει ο Νίκολς σε μια δεύτερη μελέτη, στην οποία καταγράφει πως, περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται λιγότερο με το άγχος και περισσότερο με την ενσυναίσθηση, ενεργοποιούνται όταν βλέπουμε φυσικά τοπία. Ενώ οι εικόνες των αστικών τοπίων προκαλούν δραστηριότητα στις περιοχές που σχετίζονται με το στρες, οι συμμετέχοντες που είδαν φωτογραφίες φύσης έδειξαν δραστηριότητα στους εγκεφαλικούς τομείς που σχετίζονται με τη «θετική προοπτική, τη συναισθηματική σταθερότητα και τις ευτυχισμένες αναμνήσεις».
Και όταν πρόκειται για φυσικές εικόνες, η εικόνα μιας παραλίας κερδίζει. Σε μια τρίτη μελέτη, οι εικόνες από παραλίες λειτούργησαν περισσότερο αποτελεσματικά στην ενεργοποίηση των συστημάτων ανταμοιβής των συμμετεχόντων, όπως παρατηρεί ο Νίκολς.