Μια μελέτη που διεξήχθη από μια ομάδα με επικεφαλής τον Δρ. Tu Yiheng από το Ινστιτούτο Ψυχολογίας της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών αποκάλυψε ότι τα άτομα που υποφέρουν από χρόνιο πόνο σε πολλές περιοχές του σώματός τους έχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν άνοια και να βιώνουν μια ευρύτερη και ταχύτερη μείωση των γνωστικών λειτουργιών όπως η μνήμη, η εκτελεστική λειτουργία, η μάθηση και η προσοχή. Η μελέτη δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences.
Λεπτομέρειες για την έρευνα
Σχεδόν οι μισοί από τους ασθενείς με χρόνιο πόνο βιώνουν χρόνιο πόνο πολλαπλών θέσεων, όπου αισθάνονται πόνο σε πολλά μέρη του σώματός τους, γεγονός που επηρεάζει σημαντικά τη συνολική υγεία τους. Ωστόσο, προηγουμένως δεν ήταν σαφές εάν τα άτομα με χρόνιο πόνο πολλαπλών θέσεων εμφανίζουν επιδείνωση των νευρογνωστικών ανωμαλιών. Σε αυτή τη μελέτη, αφού ανέλυσαν τα αρχεία 354.943 ατόμων στην κοόρτη της Biobank του Ηνωμένου Βασιλείου, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο κίνδυνος νευρογνωστικής ανωμαλίας αυξανόταν με κάθε επιπλέον σημείο πόνου και μεσολαβούσε από ατροφία στον ιππόκαμπο, το τμήμα του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για τη μνήμη.
Δεδομένου ότι ο όγκος του ιππόκαμπου μειώνεται με την ηλικία, οι ερευνητές εξίσωσαν το μέγεθος της επίδρασης της ατροφίας του ιππόκαμπου σε ασθενείς με χρόνιο πόνο πολλαπλών θέσεων με την επίδραση της γήρανσης σε υγιείς ανθρώπους με μέση ηλικία τα 60. «Πολλαπλός χρόνιος πόνος μπορεί να οδηγήσει σε έως και οκτώ χρόνια επιταχυνόμενης γήρανσης του ιππόκαμπου, μια επίδραση που μπορεί να αποτελεί τη βάση μιας σειράς γνωστικών επιβαρύνσεων», δήλωσε ο Δρ Tu, ο αντίστοιχος συγγραφέας της μελέτης.
Η μελέτη παρέχει μια ποσοτική κατανόηση της επίδρασης του χρόνιου πόνου στη γνωστική λειτουργία και τον κίνδυνο άνοιας, θέτοντας μια σημαντική βάση για μελλοντική έρευνα σχετικά με τη σχέση μεταξύ χρόνιου πόνου και γνωστικής εξασθένησης. Υπογραμμίζει επίσης την υπερβολική επιβάρυνση του χρόνιου πόνου πολλαπλών θέσεων στη γνωστική λειτουργία και τον εγκέφαλο των ασθενών και την ανάγκη αντιμετώπισης της αλληλοεπικαλυπτόμενης φύσης των συνθηκών πόνου τόσο στη βασική έρευνα όσο και στις κλινικές μελέτες.