Ακόμη και στα πιο ευτυχισμένα ζευγάρια, τα ίδια τα χαρακτηριστικά που κάποτε τους προσέλκυαν μεταξύ τους μπορεί τελικά να γίνουν ενοχλήσεις που τους χωρίζουν. Η απόκτηση των δεξιοτήτων για να διαρκέσει μια σχέση είναι σκληρή δουλειά και οι απειλές μπορεί να εμφανιστούν χωρίς προειδοποίηση. Σε βραχυπρόθεσμες, περιστασιακές σχέσεις, κανένας από τους δύο δε μπορεί να δει ένα πραγματικά βιώσιμο μακροπρόθεσμο μέλλον μαζί, αλλά συχνά μόνο ο ένας αναλαμβάνει δράση, σε ορισμένες περιπτώσεις φαντάζει τον άλλον, φεύγοντας από τη ζωή του χωρίς επικοινωνία, ούτε καν ένα μήνυμα.
Γιατί αποτυγχάνουν οι σχέσεις;
Για μερικά ζευγάρια, η απιστία είναι τόσο το πρώτο όσο και το τελευταίο πράγμα. Ακόμη, ένας εκπληκτικός αριθμός σχέσεων επιβιώνει με την προδοσία, ή από καθημερινές προστριβές, όπως η απώλεια ενδιαφέροντος για τη σωματική οικειότητα ή η εξασθένιση του θετικού συναισθήματος. Μετά από συνεχή κριτική, περιφρόνηση ή αμυντικότητα, η σχέση γίνεται δύσκολη. Ακόμη και η παραμονή μαζί για δεκαετίες δεν αποτελεί εγγύηση ότι ένα ζευγάρι θα συνεχίζει να παραμένει συνδεδεμένο. Το ποσοστό διαζυγίων για ζευγάρια άνω των 50 έχει διπλασιαστεί από το 1990 μέχρι σήμερα.
Μερικοί άνθρωποι μπορεί να χωρίσουν και να αισθανθούν αμέσως ανακούφιση. Για άλλους, το τέλος μιας σχέσης που κράτησε μόνο λίγα ραντεβού μπορεί να προκαλέσει συναισθηματικό τραύμα που παραμένει για χρόνια. Όπως και να έχει ένας χωρισμός, μπορεί να είναι ένας σημαντικός στρεσογόνος παράγοντας με επίδραση στον εγωισμό και την αυτοεκτίμηση που δεν μπορεί να αγνοηθεί.