Διαβήτης: Ως ενδοκρινολόγος ενηλίκων, έχω χρησιμοποιήσει συνεχή παρακολούθηση γλυκόζης, ή CGM, πολλές φορές στους ασθενείς μου για να διαχειριστώ και να ελέγξω καλύτερα τις τιμές του διαβήτη και της γλυκόζης τους. Τα τελευταία 4 ή 5 χρόνια, σκέφτομαι πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό καλύτερα σε ένα νοσοκομειακό περιβάλλον όπου το ένα τρίτο όλων των ασθενών που έρχονται έχουν μη φυσιολογικά επίπεδα γλυκόζης. Αναρωτήθηκα αν μπορούσαμε να πάρουμε και να μεταφράσουμε τη συνεχή παρακολούθηση της γλυκόζης CGM από το περιπατητικό περιβάλλον στο νοσοκομειακό περιβάλλον.
Δημιουργήσαμε μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή που άρχισε να το δοκιμάζει. Αναθέσαμε στους μισούς ασθενείς να φορούν μια συνεχή παρακολούθηση της γλυκόζης
CGM όπου μπορούσαμε να δούμε τα αποτελέσματα και στους άλλους μισούς να φορούν αυτή τη συνεχή παρακολούθηση της γλυκόζης CGM αλλά τυφλωμένοι, έτσι ώστε στο τέλος να μπορούμε να συλλάβουμε και να δούμε ποια ήταν τα αποτελέσματα όταν μπορούσαμε να διαχειριστούμε χρησιμοποιώντας αποτελέσματα αυτής συνεχούς παρακολούθησης της γλυκόζης [ CGM] έναντι μη χρήσης τους.
Καταφέραμε να δημοσιεύσουμε ένα μικρό μέρος αυτών των αποτελεσμάτων τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους. Όταν εμφανίστηκε η COVID, σκεφτήκαμε ότι μπορεί να είναι σημαντικό για τους ανθρώπους να κατανοήσουν λίγο καλύτερα τι μπορεί να συμβεί εάν έχουν πρόσβαση στη συνεχή παρακολούθηση της γλυκόζης CGM.
Βρήκαμε ότι μπορούσαμε να ελέγξουμε καλύτερα αυτά τα εύρη υπεργλυκαιμίας και να τα μειώσουμε.
Ο αριθμός των ατόμων με χρόνο μεταξύ 80 και 250 mg/dL βελτιώθηκε στην ομάδα που είχε πρόσβαση στη συνεχή παρακολούθηση της γλυκόζης CGM, τους οποίους θα μπορούσαμε στη συνέχεια να διαχειριστούμε με βάση αυτές τις τιμές.
Συνεχής παρακολούθηση της γλυκόζης CGM στο Νοσοκομείο ως Πρότυπο Φροντίδας Όταν ο FDA βγήκε με το σχόλιο ότι δεν θα είχε αντίρρηση για τη χρήση της συνεχούς παρακολούθησης της γλυκόζης CGM στο νοσοκομείο, μας έδωσε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε να τη χρησιμοποιήσουμε ως τυπική περίθαλψη.
Στην πραγματικότητα αποσύραμε την τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή που κάναμε και αντ’ αυτής θεσπίσαμε την τυπική περίθαλψη, όπου οι ασθενείς που έρχονταν στο νοσοκομείο μπορούσαν να τοποθετηθούν σε συνεχή παρακολούθηση της γλυκόζης CGM.
Οι ομάδες που είχαμε στη θέση τους θα κατάφερναν και θα τις ακολουθούσαν με βάση τα αποτελέσματα.
Αυτή ήταν μια ευκαιρία γιατί, για τους ασθενείς με COVID-19, το νοσηλευτικό προσωπικό που δεν ήθελε να πηγαίνει στα δωμάτια τόσο συχνά για να πάρει το σημείο περίθαλψής τους ή που δεν ήθελε να χρησιμοποιεί τόσα Μέσα Ατομικής Προστασίας ΜΑΠ κάθε φορά που πήγαινε σε δωμάτιο θα μπορούσε τώρα να παρακολουθεί αυτές τις τιμές από το νοσηλευτικό σταθμό αντί να χρειάζεται να πάει στο δωμάτιο.
Το κάναμε αυτό τώρα με περισσότερους από 400 ασθενείς στο νοσοκομείο και μάθαμε μερικά πραγματικά ενδιαφέροντα πράγματα.
Το ένα είναι ότι χρειάζεστε ακόμα μια ομάδα για να μπει και να τοποθετήσει αυτές τις συσκευές.
Το νοσηλευτικό προσωπικό μας, οι νοσηλευτές μας και οι εντατικολόγοι μας δεν είναι τόσο εξοικειωμένοι με το πώς λειτουργούν αυτές οι συσκευές ή ακόμη και πώς να τις τοποθετήσουν.
Οι ομάδες μας έπρεπε να εκπαιδεύσουν τις νοσοκόμες δίπλα στο κρεβάτι να μπαίνουν και να τοποθετούν απλώς τη συσκευή σε ασθενείς με COVID-19.
Μόλις τοποθετήθηκε η συσκευή, είχαμε στη συνέχεια νοσηλευτικό προσωπικό που μπορούσε να παρακολουθεί εξ αποστάσεως, εκτός από τη νοσοκόμα δίπλα στο κρεβάτι, και να μπορεί να τους συμβουλεύει εάν τα σάκχαρα στο αίμα ήταν πολύ υψηλά ή πολύ χαμηλά και χρειαζόταν μια προσαρμογή με αυτά τα σετ παραγγελίας ινσουλίνης. Επιπλέον, προσθέσαμε άλλη μια στρώση.
Είχαμε μια συνιστώσα 24/7 παρακολούθησης από μια ομάδα που θα παρακολουθούσε μόνο για υπογλυκαιμία.
Οι ασθενείς στο νοσοκομείο διατρέχουν κίνδυνο για υπογλυκαιμικά επεισόδια.
Τώρα, όταν οι τιμές τους ήταν κάτω από 80 mg/dL, μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε, να καλέσουμε το νοσηλευτικό προσωπικό και να τους ζητήσουμε να χορηγήσουν γλυκόζη ή υδατάνθρακες προτού φτάσουν σε αυτό το κρίσιμο σημείο κάτω από 70 mg/dL ή κάτω από 54 mg/dL.
Ήταν ενδιαφέρον γιατί το έχουν εξετάσει και άλλοι. Ο Ηλίας Σπανάκης το έκανε αυτό, αλλά το έκανε σε ασθενείς που είχαν υψηλό κίνδυνο για υπογλυκαιμία. Μπόρεσε να αναγνωρίσει αυτούς τους ασθενείς και να τους τοποθετήσει συσκευή συνεχούς παρακολούθησης της γλυκόζης CGM. Διαπίστωσε επίσης ότι θα μπορούσε να μειώσει τη συχνότητα εμφάνισης υπογλυκαιμίας σε αυτούς τους ασθενείς.
Πώς τα φέρνουμε όλα μαζί;
Είναι ενδιαφέρον ότι τώρα έχουμε τη δυνατότητα να έχουμε αυτοματοποιημένα σετ παραγγελιών ινσουλίνης, τα οποία υπάρχουν στον ηλεκτρονικό μας φάκελο υγείας. Έχουμε εικονικές υπηρεσίες διαχείρισης γλυκόζης που εξετάστηκαν από τον Δρ Rushakoff στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια Σαν Φρανσίσκο UCSF.
Το κάναμε επίσης τώρα και διαπιστώσαμε ότι η δυνατότητα παροχής εικονικών συστάσεων μπορεί να λειτουργήσει πολύ καλά, ειδικά σε αυτό το περιβάλλον COVID-19. Εξετάζουμε επίσης εάν θα μπορούσαμε να προσθέσουμε μια υβριδική αντλία κλειστού βρόχου για συγκεκριμένους ασθενείς που επίσης μπορεί να τη χρειαστούν.
Τέλος, όπως ανέφερε πρόσφατα ο Δρ Klonoff, όταν εξετάζετε τη γλυκόζη και την εξετάζετε στο περιβάλλον του νοσοκομείου, αυτό που διαχειριζόμαστε ως άλλα ζωτικά σημεία —διαχειριζόμαστε τον καρδιακό ρυθμό, την αρτηριακή πίεση, τη θερμοκρασία, τα επίπεδα οξυγόνου— δεν είναι ακόμη η γλυκόζη άλλο ένα από τα ζωτικά σημάδια;
Όπως ονομάσαμε πρόσφατα την εργασία μας, «Η γλυκόζη ως το πέμπτο ζωτικό σημάδι», θα έπρεπε πραγματικά να είναι μια από αυτές τις μετρήσεις που αξιολογούμε σε βάση ρουτίνας στο νοσοκομείο για να μας επιτρέψει να φροντίζουμε καλύτερα τους ασθενείς μας με διαβήτη