Ο όρος “βιώσιμα θαλασσινά“ χρησιμοποιείται πολύ σε σχέση με τις βιομηχανίες αλιείας και υδατοκαλλιέργειας – είναι μια φράση που ποικίλλει ως προς το νόημα και χρησιμοποιείται παντού, από οδηγίες πολιτικής έως στρατηγικές μάρκετινγκ. Τι σημαίνει όμως πραγματικά; Στην καθομιλουμένη, ο όρος “αειφορία” αναφέρεται συχνά στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, όσον αφορά την υπεραλίευση και τη διασφάλιση ότι η ικανοποίηση των ανθρώπινων απαιτήσεων δεν καταστρέφει τα ωκεάνια οικοσυστήματα.
Η εμπορική αλιεία στις Ηνωμένες Πολιτείες ρυθμίζεται κατά της υπεραλίευσης, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αποτελεί πρόβλημα – η αυξανόμενη ζήτηση για θαλασσινά σε συνδυασμό με τις πιέσεις που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή ασκούν μεγάλη πίεση στην ικανότητα του ωκεανού να συνεχίσει να παράγει ψάρια για ανθρώπινη κατανάλωση. Εν τω μεταξύ, ο παγκόσμιος πληθυσμός συνεχίζει να αυξάνεται. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στα 8 δισεκατομμύρια και εκτιμάται ότι θα είναι 11,2 δισεκατομμύρια μέχρι το τέλος του αιώνα. Αυτή η ανάπτυξη ασκεί πρόσθετη πίεση στον ωκεανό. Σε συνδυασμό με τους περιορισμούς που αντιμετωπίζει η χερσαία γεωργία, οι ερευνητές έχουν επισημάνει τον ωκεανό ως πιθανό τόπο για καλλιεργήσιμα τρόφιμα υπό το φως αυτής της τάσης.
Το 2020, τα Ηνωμένα Έθνη δημοσίευσαν μια έκθεση λέγοντας ότι η υδατοκαλλιέργεια είχε ήδη βελτιώσει την επισιτιστική ασφάλεια παγκοσμίως. Ωστόσο, αυτή η συζήτηση δεν είναι χωρίς μια σημαντική προειδοποίηση – η καλλιέργεια θαλασσινών δεν είναι μια πανάκεια λύση και υπάρχουν πολλές μορφές υδατοκαλλιέργειας που μπορούν να βλάψουν τόσο το περιβάλλον όσο και τις τοπικές κοινότητες αντί να τις ωφελήσουν. Όταν πρόκειται για την ανθρώπινη διατροφή, ο ωκεανός είναι ένας πιθανός πόρος για καλό φαγητό. Γνωρίζουμε από καιρό για τα οφέλη για την υγεία που συνδέονται με την ενσωμάτωση των ψαριών στην εβδομαδιαία διατροφή σας – είναι άφθονα σε υγιή λίπη, αμινοξέα και άλλα πράγματα που βοηθούν το σώμα μας να λειτουργεί καλά.
Στην έκθεση των διατροφικών συστάσεων του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ και του Υπουργείου Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών για το 2020, ένα έγγραφο που δημοσιεύουν οι υπηρεσίες κάθε πέντε χρόνια, δίνεται έμφαση στη σημασία της κατανάλωσης θαλασσινών υψηλής ποιότητας σε όλες τις ηλικιακές ομάδες και τους δημογραφικούς πληθυσμούς. Το πρόβλημα με αυτό εδώ και καιρό ήταν ότι τα θαλασσινά παραμένουν μια από τις πιο δύσκολες πρωτεΐνες για να αποκτηθούν σε προσιτή τιμή. Από οικονομική άποψη, η βιομηχανία θαλασσινών που αλιεύονται άγρια παρέχει στη Βόρεια Καρολίνα 5.500 θέσεις εργασίας και φέρνει σε αξία 300 εκατομμύρια δολάρια στην πολιτεία.
Αλλά όταν μιλάμε για αυτό το οικονομικό όφελος, για το κράτος και για τη χώρα πέρα, ποιες κοινότητες αποκόπτονται από την εικόνα λόγω οικονομικής ή φυσικής πρόσβασης; Ποιος αποκλείεται άθελά του από συζητήσεις για “βιώσιμα θαλασσινά”; Μια κατανόηση της βιωσιμότητας είναι ότι για να είναι κάτι βιώσιμο, πρέπει να υποστηρίζεται από τρεις πυλώνες οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής ισχύος. Όταν προσπαθούμε να καταλάβουμε εάν τα θαλασσινά έχουν θέση σε ένα βιώσιμο μέλλον, πρέπει να αξιολογηθούν και οι τρεις αυτές πτυχές.