Επειδή ο κύριος ρόλος του Ιωάννη διαδραματίστηκε την ημέρα των Θεοφανείων, η Εκκλησία από τα πρώτα χρόνια αφιέρωσε την επόμενη ημέρα των Θεοφανείων στη μνήμη του. Με τη γιορτή αυτή συνδέεται και το περιστατικό με το χέρι του Προδρόμου. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς θέλησε να μεταφέρει το σώμα του Ιωάννη από τη Σεβάστεια, όπου ο μεγάλος προφήτης αποκεφαλίστηκε από τον Ηρώδη, στην Αντιόχεια που γεννήθηκε. Κατόρθωσε όμως, να αποκτήσει και να μεταφράσει μόνο ένα χέρι που διατηρήθηκε στην Αντιόχεια μέχρι τον δέκατο αιώνα μετά τον οποίο μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη από όπου εξαφανίστηκε την εποχή των Τούρκων.
Η μνήμη του Αγίου Ιωάννη γιορτάζεται πολλές φορές όλο το χρόνο. Μεταξύ των ευαγγελικών προσωπικοτήτων που περιβάλλουν τον Σωτήρα, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής κατέχει μια εντελώς μοναδική θέση από τον τρόπο εισόδου του στον κόσμο καθώς και από τον τρόπο ζωής του σε αυτόν τον κόσμο, από το ρόλο του στο βάπτισμα των ανθρώπων για μετάνοια και βαπτίζοντας τον Μεσσία και, τέλος, με την τραγική αναχώρησή του από αυτή τη ζωή. Είχε τέτοια ηθική καθαρότητα που στην πραγματικότητα θα μπορούσε να ονομαστεί άγγελος όπως τον αποκαλεί η Αγία Γραφή παρά θνητός.
Ο Άγιος Ιωάννης διαφέρει από όλους τους άλλους προφήτες ιδιαίτερα στο ότι είχε το προνόμιο να μπορεί, με το χέρι του, να δείξει στον κόσμο Αυτόν για τον οποίο προφήτευσε. Λέγεται ότι κάθε χρόνο στη γιορτή του αγίου ο επίσκοπος έφερνε το χέρι του Αγίου Ιωάννη ενώπιον του λαού. Μερικές φορές το χέρι φαινόταν ανοιχτό και άλλες φορές το χέρι φαινόταν σφιγμένο. Στην πρώτη περίπτωση σήμαινε μια γόνιμη και γενναιόδωρη χρονιά και, στη δεύτερη περίπτωση, σήμαινε μια χρονιά ακαρπίας και πείνας.