Η συνεχής έρευνα, παρακολούθηση και αξιολόγηση θα είναι το κλειδί για την καθοδήγηση τεκμηριωμένων πολιτικών και στοχευμένης δράσης για την εξασφάλιση κάθε παιδιού στην Ινδία να έχει την ευκαιρία για υγιή ανάπτυξη».
Παιδική Ηλικία: Η διαβίωση σε υψηλότερα υψόμετρα στην Ινδία συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο καθυστέρησης της ανάπτυξης, με τα παιδιά που ζουν σε σπίτια 2.000 μέτρα ή περισσότερο πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας 40% περισσότερο σε κίνδυνο από αυτά που ζουν 1.000 μέτρα κάτω, διαπιστώνει έρευνα που δημοσιεύτηκε στο BMJ Nutrition Prevention & Health. Τα παιδιά που ζουν σε αγροτικές περιοχές φαίνεται να είναι τα πιο ευάλωτα, ωθώντας τους ερευνητές να υποστηρίξουν την προτεραιότητα των διατροφικών προγραμμάτων σε λοφώδεις και ορεινές περιοχές της χώρας.
Παρά τις διάφορες πρωτοβουλίες, η παιδική καθυστέρηση, που προκαλείται από τον χρόνιο υποσιτισμό, παραμένει μια σημαντική πρόκληση για τη δημόσια υγεία στην Ινδία, επηρεάζοντας πάνω από το ένα τρίτο των 5χρονων παιδιών, σημειώνουν οι ερευνητές. Ενώ η έρευνα από άλλες χώρες δείχνει μια σύνδεση μεταξύ υψόμετρου κατοικίας και καθυστέρησης, δεν είναι σαφές εάν αυτό μπορεί να ισχύει και στην Ινδία, όπου ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων ζει πάνω από 2.500 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Για να το διερευνήσουν περαιτέρω, οι ερευνητές άντλησαν δεδομένα από την Εθνική Έρευνα Οικογενειακής Υγείας 2015–16 (NFHS-4), μια εθνικά αντιπροσωπευτική έρευνα για τα νοικοκυριά της Ινδίας. Στην ανάλυση συμπεριλήφθηκαν περίπου 167.555 παιδιά κάτω των 5 ετών από όλη τη χώρα.
Τα δεδομένα GPS χρησιμοποιήθηκαν για την κατηγοριοποίηση του επιπέδου υψομέτρου, ενώ το πρότυπο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) χρησιμοποιήθηκε για τον ορισμό της καθυστέρησης. Τα περισσότερα (98%;164.874) από τα παιδιά ζούσαν σε υψόμετρο μικρότερο από 1.000 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το 1,4% (2.346) ζούσε μεταξύ 1.000 και 1.999 m πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και το 0,2% (335) ζούσε σε υψόμετρο ή πάνω από 2.000μ. Επτά στους 10 ζούσαν σε αγροτικές περιοχές. Ο συνολικός επιπολασμός της καθυστέρησης σε αυτά τα παιδιά ήταν 36%, με υψηλότερο επιπολασμό μεταξύ των παιδιών ηλικίας 18–59 μηνών (41%) από ό,τι μεταξύ των παιδιών ηλικίας κάτω των 18 μηνών (27%). Η καθυστέρηση ήταν πιο συχνή στα παιδιά τρίτης ή μεγαλύτερης σειράς γέννησης (44%) από ό,τι στα πρωτότοκα (30%). Τα ποσοστά καθυστέρησης ήταν ακόμη υψηλότερα μεταξύ εκείνων των παιδιών που ήταν μικρά ή πολύ μικρά (45%) κατά τη γέννηση. Η εκπαίδευση των μητέρων προέκυψε ως παράγοντας επιρροής: ο επιπολασμός της καθυστέρησης μειώθηκε καθώς το μορφωτικό επίπεδο της μητέρας αυξήθηκε.
Το ποσοστό των παιδιών των οποίων οι μητέρες δεν είχαν σπουδάσει ήταν υπερδιπλάσιο από αυτό των παιδιών των οποίων οι μητέρες είχαν ανώτερη εκπαίδευση: 48% έναντι 21%. Άλλοι προστατευτικοί παράγοντες περιελάμβαναν στοιχεία της προγεννητικής φροντίδας, όπως οι επισκέψεις σε κλινική, ο εμβολιασμός κατά του τετάνου και τα συμπληρώματα σιδήρου και φολικού οξέος. εγγύτητα σε εγκαταστάσεις υγείας· και ότι δεν ανήκουν σε συγκεκριμένη κάστα ή φυλή ιθαγενών. Αυτή είναι μια μελέτη παρατήρησης που κατέγραψε ένα στιγμιότυπο του πληθυσμού σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, καθιστώντας δύσκολη την επιβεβαίωση του υψομέτρου ως αιτίας της καθυστέρησης, παραδέχονται οι ερευνητές. Αλλά υπάρχουν εύλογες εξηγήσεις για τα ευρήματά τους, προτείνουν. Για παράδειγμα, η χρόνια έκθεση σε μεγάλο υψόμετρο μπορεί να μειώσει την όρεξη, να περιορίσει την παροχή οξυγόνου στους ιστούς και να περιορίσει την απορρόφηση θρεπτικών συστατικών. Η επισιτιστική ανασφάλεια τείνει επίσης να είναι μεγαλύτερη σε υψηλότερα υψόμετρα όπου οι αποδόσεις των καλλιεργειών είναι χαμηλότερες και το κλίμα είναι πιο σκληρό. Ομοίως, η παροχή υγειονομικής περίθαλψης, συμπεριλαμβανομένης της εφαρμογής διατροφικών προγραμμάτων, και η πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη είναι επίσης πιο δύσκολες, προτείνουν.
«Συνοπτικά, απαιτούνται συντονισμένες προσπάθειες σε όλους τους τομείς της υγείας και της διατροφής για την αντιμετώπιση της ανεπάρκειας, προσαρμοσμένες ώστε να επικεντρώνονται σε παιδιά υψηλότερου κινδύνου σε ευάλωτες περιοχές», καταλήγουν. “Μια πολύπλευρη προσέγγιση θα πρέπει να συνδυάζει πρωτοβουλίες για την αναπαραγωγική υγεία, προγράμματα διατροφής γυναικών, παρεμβάσεις σίτισης βρεφών και μικρών παιδιών και μέτρα επισιτιστικής ασφάλειας. Η συνεχής έρευνα, παρακολούθηση και αξιολόγηση θα είναι το κλειδί για την καθοδήγηση τεκμηριωμένων πολιτικών και στοχευμένης δράσης για την εξασφάλιση κάθε παιδιού στην Ινδία να έχει την ευκαιρία για υγιή ανάπτυξη». Η καθηγήτρια Sumantra Ray, Εκτελεστική Διευθύντρια του Παγκόσμιου Ινστιτούτου Τροφίμων, Διατροφής και Υγείας NNEdPro, που είναι συνιδιοκτήτης της BMJ Nutrition Prevention & Health με την BMJ, προσθέτει: «Τις τελευταίες δεκαετίες οι παρεμβάσεις δημόσιας υγείας στην Ινδία έχουν αντιμετωπίσει αποτελεσματικά προηγουμένως διαδεδομένα διατροφικά προβλήματα, όπως η ανεπάρκεια ιωδίου, που σχετίζονται με τη ζωή σε μεγαλύτερα υψόμετρα. «Αλλά αυτή η μελέτη υπογραμμίζει την πολυπλοκότητα του υποσιτισμού σε λοφώδεις περιοχές όπου οι ευρύτεροι καθοριστικοί παράγοντες του υποσιτισμού μεταξύ των κάτω των 5 ετών απαιτούν περαιτέρω μελέτη για να αποσαφηνιστεί η σχετική συμβολή της κληρονομικότητας, του περιβάλλοντος, του τρόπου ζωής και των κοινωνικοοικονομικών παραγόντων».
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
