Διαβήτης: Για πρώτη φορά, οι επιστήμονες έχουν καταλήξει σε μια ακριβή εξήγηση σχετικά με την αιτία που η γλουλισίνη -ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται συνήθως για τη θεραπεία του διαβήτη- δρα πιο γρήγορα από την ινσουλίνη.
Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στο Scientific Reports, θα μπορούσαν να έχουν οφέλη για τους ασθενείς με διαβήτη, εξασφαλίζοντας ότι μπορεί να αναπτυχθεί βελτιωμένη εκδοχή για μελλοντική θεραπεία.
Η μελέτη διεξήχθη από εμπειρογνώμονες των Πανεπιστημίων του Νότιγχαμ και του Μάντσεστερ και του Imperial College London, μαζί με το Diamond Light Source – την εθνική επιστημονική εγκατάσταση του Ηνωμένου Βασιλείου.
Το Glulisine είναι μια συνθετική ινσουλίνη ταχείας δράσης που αναπτύχθηκε από την Sanofi-Aventis – με εμπορική ονομασία Apidra. Χρησιμοποιείται για τη βελτίωση του ελέγχου του σακχάρου στο αίμα σε ενήλικες και παιδιά με διαβήτη.
Σε αυτή τη νέα μελέτη, οι επιστήμονες ξεκίνησαν να καθορίσουν την ακριβή δομή της γλουλισίνης και πώς αυτή η δομή μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται φυσιολογικά.
Η ομάδα στόχευε να καθορίσει, εξετάζοντας τη δομή, ποιο θεμελιώδη ρόλο παίζει η γλουλισίνη στη διαχείριση του διαβήτη. Αυτά τα ευρήματα θα μπορούσαν ενδεχομένως να οδηγήσουν σε βελτιωμένη συνθετική ινσουλίνη για ασθενείς, με λιγότερες παρενέργειες.
Ο Δρ Gary Adams Αναπληρωτής Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Nottingham, και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, δήλωσε: «Για πρώτη φορά, η έρευνά μας παρέχει νέες πληροφορίες σχετικά με μια κλινικά συνθετική ινσουλίνη, τη γλουλίνη, η οποία είναι μια σημαντική θεραπεία για τους ασθενείς που παρουσιάζουν διαβήτη».
«Αυτές οι πληροφορίες ρίχνουν φως στη διάσπαση της γλουλισίνης και μπορούν να εξηγήσουν τη γρήγορη διάσπασή της σε διμερή και μονομερή που ως εκ τούτου λειτουργεί ως ινσουλίνη ταχείας δράσης. Αυτές οι νέες πληροφορίες μπορεί να οδηγήσουν σε καλύτερη κατανόηση της φαρμακοκινητικής και φαρμακοδυναμικής συμπεριφοράς της γλουλισίνης και, με τη σειρά τους, θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη βελτίωση της συνταγοποίησης και στη μείωση των παρενεργειών αυτού του φαρμάκου».
Ο Δρ Hodaya Solomon, μέλος της ομάδας του Imperial College και βασικός συγγραφέας είπε: «Οι κύριες συγκρίσεις μοριακού επιπέδου μεταξύ αυτής της κρυσταλλικής δομής της γλουλισίνης και των προηγούμενων κρυσταλλικών δομών ινσουλίνης έδειξαν ότι μια μοναδική θέση του γλουταμινικού οξέος (ένα αμινοξύ), δεν υπάρχουν σε άλλα ανάλογα στοιχεία. Αυτό μειώνει τις αλληλεπιδράσεις με τα γειτονικά μόρια και έτσι αυξάνει την προτίμηση της διμερούς μορφής, δίνοντας στους ειδικούς καλύτερη κατανόηση της συμπεριφοράς της γλουλισίνης».
Ο John Helliwell, ομότιμος καθηγητής Χημείας στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, και ένας από τους συγγραφείς της έρευνας, δήλωσε: «Ένα απροσδόκητο εύρημα ήταν ότι το σκεύασμα γλουλισίνης τεκμηριώνεται ως ανάλογο ινσουλίνης χωρίς ψευδάργυρο για τη δράση ταχείας απορρόφησης. Η κρυσταλλογραφία ινσουλίνης έχει δείξει ότι ο ψευδάργυρος είναι καθοριστικός για τον σχηματισμό εξαμερών. Η νέα κρυσταλλική δομή γλουλυσίνης έδειξε ψευδάργυρο δεσμευμένο με τον ίδιο τρόπο όπως στη φυσική ινσουλίνη».
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον Κόσμο
