Παιδιά και καλοί τρόποι: Η αξία του ευχαριστώ. Η μετάδοση στα παιδιά της σημασίας του να ευχαριστήσουμε, να πούμε “παρακαλώ” ή “καλημέρα” ή “καλησπέρα” ξεπερνά μια απλή πράξη ευγένειας. Επενδύουμε σε συναισθήματα, σε κοινωνικές αξίες και πάνω από όλα σε αμοιβαιότητα.
Για να δημιουργήσουμε μια κοινωνία βασισμένη στον αμοιβαίο σεβασμό, στην οποία η ευγένεια και ο προβληματισμός κάνουν τη διαφορά, είναι απαραίτητο να επενδύσουμε σε αυτά τα μικρά κοινωνικά “έθιμα”, στα οποία μερικές φορές, δεν αποδίδουμε τη σημασία που τους αξίζει. Επειδή η συνύπαρξη βασίζεται στο τέλος στην αρμονία, σε εκείνες τις ποιοτικές αλληλεπιδράσεις που βασίζονται στην ανοχή, όπου κάθε παιδί πρέπει να ξεκινά από μικρή ηλικία.
Ένα λάθος που πολλές οικογένειες κάνουν συχνά είναι να εισαγάγουν τα παιδιά σε αυτούς τους ευγενικούς κανόνες όταν τα μικρά αρχίζουν να μιλούν. Είναι ενδιαφέρον να γνωρίζουμε ότι ο «κοινωνικός εγκέφαλος» ενός μωρού είναι εξαιρετικά δεκτικός σε οποιοδήποτε ερέθισμα, τον τόνο της φωνής και ακόμη και τις εκφράσεις του προσώπου του πατέρα και της μητέρας του. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, μπορούμε να εκπαιδεύσουμε ένα παιδί σε αξίες από πολύ μικρή ηλικία. Οι ικανότητές του είναι σχεδόν ανυποψίαστες και πρέπει να εκμεταλλευτούμε αυτήν τη μεγάλη ευαισθησία σε συναισθηματικά θέματα.
Οι νευροεπιστήμονες μάς υπενθυμίζουν ότι το νευρικό σύστημα ενός παιδιού είναι γενετικά προγραμματισμένο για να “συνδέεται” με άλλους. Είναι κάτι μαγικό και έντονο. Ακόμη και οι πιο συνηθισμένες δραστηριότητες όπως η σίτιση, η κολύμβηση ή η ντύσιμο τους γίνονται αποτυπώματα εγκεφάλου που απεικονίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη συναισθηματική απόκριση που θα έχει αυτό το παιδί στο μέλλον. Είναι πολύ πιθανό ότι ένα 3χρονο παιδί που έχει διδαχθεί να πει ευχαριστώ, ή καλημέρα από τον πατέρα και τη μητέρα του, δεν καταλαβαίνει ακόμη πολύ καλά την αξία της αμοιβαιότητας και του σεβασμού που διαπερνούν αυτές οι λέξεις. Ωστόσο, όλα αυτά δημιουργούν ένα κατάλληλο και υπέροχο υπόστρωμα για ισχυρές και βαθιές ρίζες.