Ζούμε σε μία εποχή όπου οι ρυθμοί της καθημερινότητας μας κάνουν να τρέχουμε για να προλάβουμε όλες τις υποχρεώσεις που έχουμε στην ζωή μας χωρίς καν να καταλαβαίνουμε πως περνά η ώρα , οι μήνες και τα χρόνια και απλά ξυπνάμε ένα πρωί και συνειδητοποιούμε ότι ξεχάσαμε εμάς.
Πιο συγκεκριμένα από μικρή ηλικία μαθαίνουμε να ζούμε σε ένα κοινωνικό πλαίσιο το οποίο έχει πολύ γρήγορους ρυθμούς που μας αναγκάζει να κινηθούμε σε αυτούς με αποτέλεσμα να τρέχουμε για να προλάβουμε την δουλειά μας, το σπίτι μας, το κάθε ένα από τα παιδιά στις δραστηριότητες του . Επίσης οι γονείς τρέχουν να με κάθε τρόπο προκειμένου να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των παιδιών τους και έτσι μπαίνουν σε έναν συνεχόμενο φαύλο κύκλο όπου το μόνο που καταφέρνουν είναι να ζούνε για να βγάλουν εισπέρας κοινωνικές, οικονομικές και άλλες υποχρεώσεις.
Όλα τα παραπάνω τους κάνουν να ξεχνάνε ότι είναι άνθρωποι με όνειρα, φιλοδοξίες και θέλω , επίσης δίνονται τόσο πολύ στο να φροντίζουν τους άλλους που καταλήγουν να παρακάμπτουν τον ίδιο τους τον εαυτό και το καταλαβαίνουν κάποια στιγμή όταν τα παιδιά τους μεγαλώνουν και δεν τους έχουν ανάγκη.
Για όλους αυτούς τους λόγους όλοι πρέπει να κοιτάνε πώς κατά την διάρκεια της ζωής τους πέρα από τους άλλους θα ασχολούνται και με τους ίδιους. Η θεραπεία του εσωτερικού εαυτού μας είναι όταν καταφέρνουμε να εκπληρώσουμε τα εσωτερικά μας θέλω και δεν τα αφήνουμε ανεκπλήρωτα με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να μας καπελώσουν και με τέτοιο τρόπο που μπορεί να είναι πολύ οδυνηρός.
Είναι καλό να φροντίζουμε τα πάντα γύρω μας, όμως το πιο σημαντικό από όλα είναι να φροντίζουμε εμάς και το να εκπληρώνουμε τα θέλω μας ώστε να μην πληγωνόμαστε όταν καταλαβαίνουμε ότι δεν πράξαμε όλα όσα θα θέλαμε. Επίσης όταν είμαστε εμείς απόλυτα καλά τότε αυτόματα κάνουμε ευτυχισμένους και όλους όσους βρίσκονται γύρω μας.