Η χημειοθεραπεία γίνεται λιγότερο αποτελεσματική επειδή τα υγιή κύτταρα ωθούν τα καρκινικά κύτταρα να αναπτυχθούν πιο αργά, σύμφωνα με δύο μελέτες από ερευνητές στο UCL και στο Yale. Στις δύο μελέτες που δημοσιεύθηκαν στο Cell, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν «μίνι όγκους» και τις πιο πρόσφατες τεχνολογίες ανάλυσης μονοκυττάρου για να αρχίσουν να λύνουν το παζλ του γιατί τα υγιή κύτταρα στον όγκο του καρκίνου του εντέρου ενός ασθενούς μπορεί να οδηγήσουν σε κακά αποτελέσματα.
Καρκίνος εντέρου
Ο καρκίνος του εντέρου σκοτώνει περισσότερους από 900.000 ανθρώπους ετησίως και είναι η δεύτερη μεγαλύτερη αιτία θνησιμότητας από καρκίνο παγκοσμίως. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, ευθύνεται για το 10% όλων των θανάτων από καρκίνο. Στην πρώτη μελέτη, οι ερευνητές του UCL χρησιμοποίησαν τις πιο πρόσφατες τεχνολογίες ανάλυσης μονοκυττάρου για να μετρήσουν πώς 1.107 μικροόγκοι που προέρχονται από ποντίκια ανταποκρίθηκαν στις αλλαγές τόσο στα γονίδιά τους όσο και στο περιβάλλον τους.
Η ανάλυση αποκάλυψε ότι τα καρκινικά κύτταρα του εντέρου μπορεί να υπάρχουν σε δύο κύριες καταστάσεις, ταχέως αναπτυσσόμενα ή αργά αναπτυσσόμενα, και ότι τα υγιή κύτταρα μπορούν να ωθήσουν τα καρκινικά κύτταρα του εντέρου προς την κατάσταση βραδείας ανάπτυξης. Επειδή οι χημειοθεραπείες στοχεύουν γρήγορα αναπτυσσόμενα κύτταρα, αυτά τα αργά αναπτυσσόμενα καρκινικά κύτταρα είναι πιο πιθανό να είναι ανθεκτικά στη θεραπεία.
Ο Δρ Κρις Τέιπ, ανώτερος συγγραφέας των μελετών από το Ινστιτούτο Καρκίνου του UCL, είπε: «Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι οι ασθενείς με καρκίνο του εντέρου με περισσότερα υγιή κύτταρα στον όγκο τους, συμπεριλαμβανομένων των κυττάρων που ονομάζονται ινοβλάστες που εμπλέκονται στην επούλωση τραυμάτων, έχουν συχνά κακή Αλλά αυτό που δεν γνωρίζαμε μέχρι τώρα ήταν γιατί συμβαίνει αυτό. Η έρευνά μας προτείνει ότι επειδή οι χημειοθεραπείες στοχεύουν γρήγορα αναπτυσσόμενα κύτταρα, τα καρκινικά κύτταρα που επιβραδύνουν την ανάπτυξή τους από υγιή κύτταρα δεν είναι πλέον ευαίσθητα στη χημειοθεραπεία».
Στη δεύτερη μελέτη, η ομάδα προσπάθησε να επιβεβαιώσει τα ευρήματά της σε ανθρώπινα κύτταρα, χρησιμοποιώντας πάνω από 2.500 μίνι όγκους που αναπτύχθηκαν από δωρεά ιστού από ασθενείς με καρκίνο του εντέρου που είχαν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι παράγοντες όπως η ηλικία του ασθενούς και οι συγκεκριμένες μεταλλάξεις που έφερε ένας όγκος δεν επηρέασαν την απόκριση του καρκίνου στη χημειοθεραπεία. Ο βασικός παράγοντας ήταν το πόσο γρήγορα αναπτυσσόταν ο καρκίνος. Είναι πολύ σημαντικό ότι τα υγιή κύτταρα ινοβλαστών θα μπορούσαν να επιβραδύνουν την ανάπτυξη του καρκίνου σε ορισμένους ασθενείς, προστατεύοντας πλήρως τον καρκίνο από τη χημειοθεραπεία.
Η Δρ Maria Ramos Zapatero, μια πρώτη συγγραφέας μιας από τις μελέτες από το UCL Cancer Institute, είπε: «Η αργή ανάπτυξη που παρατηρήσαμε σε αυτούς τους καρκίνους του εντέρου είναι πολύ ασυνήθιστη και συνήθως εντοπίζεται μόνο κατά την ανάπτυξη του εμβρύου ή μετά από βλάβη του εντερικού ιστού. Η παρουσία ινοβλαστών σε υγιή ιστό φαίνεται να διεγείρει τα καρκινικά κύτταρα να εισέλθουν σε αμυντική κατάσταση, η οποία τα προστατεύει από τη χημειοθεραπεία».
Η καθηγήτρια Smita Krishnaswamy, ανώτερη συγγραφέας μιας από τις μελέτες από το Πανεπιστήμιο Yale, είπε: “Υπάρχουν πολλές έρευνες τα τελευταία χρόνια για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει στα καρκινικά κύτταρα και στο περιβάλλον σε μονοκύτταρο επίπεδο. Οι προηγουμένως τεχνικοί περιορισμοί σήμαιναν ότι μπορούσαμε να αναλύσουμε μόνο μια χούφτα διαφορετικά σενάρια τη φορά. Αυτό είναι ένα πρόβλημα όταν αντιμετωπίζετε χιλιάδες μεταβλητές, συμπεριλαμβανομένων των καρκινικών κυττάρων με διαφορετικές μεταλλάξεις, διαφορετικές θεραπείες και την περίπλοκη αλληλεπίδραση μεταξύ όγκων και των κυττάρων γύρω τους.”
“Η ροή εργασιών κυτταρομετρίας μάζας και η νέα υπολογιστική μας μέθοδος, που ονομάζεται TRELLIS, δημιουργεί έναν τρόπο ενσωμάτωσης δειγμάτων από την κυτταρομετρία με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να υπολογιστούν οι αποστάσεις μεταξύ ολόκληρων δειγμάτων, επιτρέποντάς μας να χαρτογραφήσουμε το τοπίο διαφορετικών καρκίνων υπό διάφορες συνθήκες θεραπείας και καλλιέργειας Αυτές οι τεχνικές εξελίξεις μας επέτρεψαν να δούμε τη μεγάλη εικόνα και να εξηγήσουμε γιατί ορισμένοι καρκίνοι είναι λιγότερο ευαίσθητοι στη θεραπεία.”