Η ονυχομυκητίαση οφείλεται σε ένα μύκητα που προκαλεί παραμόρφωση των νυχιών, πόνο και αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης των μαλακών ιστών και πλήττει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Υπάρχουν πολλές επίκαιρες αντιμυκητιακές θεραπείες διαθέσιμες σήμερα. Ωστόσο, η αποτυχία της θεραπείας παραμένει υψηλή λόγω ορισμένων παραγόντων.
Η πιο πρόσφατη θεραπεία, είναι ένα φάσμα τριαζόλης που ονομάζεται efinaconazole, το οποίο έχει σχεδιαστεί για να βελτιώσει τη διείσδυση της θεραπείας στο νύχι. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η νέα θεραπεία έχει πολύ υψηλά ποσοστά αποτελεσματικότητας μεταξύ άλλων τοπικών αντιμυκητιασικών φαρμάκων, αλλά το κόστος για ένα μπουκάλι είναι πάνω από $600 και η πλήρης θεραπεία απαιτεί πολλές φιάλες.
Ο Adam Friedman, καθηγητής δερματολογίας στην Ιατρική Σχολή και Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου George Washington, και η ομάδα του, διερεύνησαν τη χρήση της νανοτεχνολογίας για τη βελτίωση της θεραπείας με την εφινακοναζόλη έτσι ώστε, να γίνει οικονομικότερη για τον ασθενή. Παρατήρησαν ότι όταν τα νανοσωματίδια απελευθέρωσης οξειδίου του αζώτου συνδυάζονται με την εφινακοναζόλη, επιτυγχάνονται τα ίδια αντιμυκητιακά αποτελέσματα, με μόνο ένα κλάσμα της ποσότητας του φαρμάκου από αυτό που απαιτείται σε άλλη περίπτωση για να προσδώσει το ίδιο αποτέλεσμα.
«Η νανοτεχνολογία μελετάται και χρησιμοποιείται σε πολλούς τομείς της ιατρικής και χειρουργικής επέμβασης για την καλύτερη απεικόνιση καθιερωμένων απεικονιστικών και θεραπευτικών παραγόντων για την τελική βελτίωση των αποτελεσμάτων των ασθενών», δήλωσε ο Friedman. «Ένα ταχέως αναπτυσσόμενο εμπόδιο στην περίθαλψη των ασθενών είναι, δυστυχώς, η πρόσβαση σε φάρμακα λόγω του αυξανόμενου κόστους και της κακής ασφαλιστικής κάλυψης».
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Journal of Drugs in Dermatology», διαπίστωσε ότι, όταν συνδυάζονται, τα νανοσωματίδια και τα φάρμακα είναι πιο αποτελεσματικά από ότι από μόνα τους, ανοίγοντας έτσι την πόρτα σε δυνητικά καλύτερα και περισσότερο ανεκτά θεραπευτικά σχήματα. Ένα πρόσθετο πλεονέκτημα είναι η ικανότητα των νανοσωματιδίων να έχουν πρόσβαση σε μολύνσεις σε δύσκολες περιοχές όπου, για την επίτευξη της θεραπείας είναι απαραίτητη τόσο η διείσδυση όσο και η συγκράτηση του φαρμάκου στα σημεία αυτά, κάτι που θεωρείτε εμπόδιο για πολλά αντιμυκητιασικά φάρμακα.
«Η χρήση του συνδυασμού, ο οποίος οπτικοποιήθηκε με τη βοήθεια της ηλεκτρονικής μικροσκοπίας, σε σύγκριση με το κάθε προϊόν από μόνο του, έδειξε ότι ήταν αποτελεσματική αλλά και απολύτως ασφαλής για τα ανθρώπινα κύτταρα» εξηγεί ο Friedman.