Παιδιατρικοί Ασθενείς: Εδώ και δεκαετίες, υπάρχει συζήτηση στην ακαδημαϊκή βιβλιογραφία σχετικά με τις ηθικές αρχές που διέπουν τη λήψη ιατρικών αποφάσεων για τα παιδιά. Ως απάντηση σε αυτό, μια ομάδα κορυφαίων επιστημόνων στον τομέα της παιδιατρικής ηθικής συμμετείχε τον Ιούνιο του 2022 σε συμπόσιο με τίτλο “Βέλτιστα ενδιαφέροντα και πέρα από αυτό: Πρότυπα λήψης αποφάσεων στην παιδιατρική” “Best Interests and Beyond: Standards of Decision Making in Pediatrics”, στο Πανεπιστήμιο Saint Louis. Κατά τη διάρκεια τριών ημερών, οι 17 μελετητές συζήτησαν ένα ερώτημα -στο πλαίσιο της παιδιατρικής περίθαλψης στις ΗΠΑ, ποιες ηθικές αρχές θα έπρεπε να καθοδηγούν τους γονείς και τους κλινικούς γιατρούς στη λήψη ιατρικών αποφάσεων για τα παιδιά
Μια ομάδα κορυφαίων επιστημόνων συμμετείχε σε συμπόσιο τον Ιούνιο του 2022, με τίτλο “Βέλτιστα ενδιαφέροντα και πέρα από αυτό: Πρότυπα λήψης αποφάσεων στην παιδιατρική” στο Πανεπιστήμιο Saint Louis. Το συμπόσιο και οι περαιτέρω συζητήσεις οδήγησαν σε έξι συστάσεις για τη λήψη αποφάσεων στην παιδιατρική. Τα εν λόγω πορίσματα, “Παιδιατρική λήψη αποφάσεων: Συστάσεις συναίνεσης”, εμφανίστηκαν στο περιοδικό Pediatrics. Η Erica K. Salter, Ph.D., αναπληρώτρια καθηγήτρια ηθικής της υγειονομικής περίθαλψης και παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Saint Louis, είναι η επικεφαλής συγγραφέας της δημοσίευσης. Ο Johan Bester, M.B.Ch.B, Ph.D., αναπληρωτής κοσμήτορας για το πρόγραμμα σπουδών πριν από την πρακτική άσκηση στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Saint Louis και ο Lou Vinarscik, φοιτητής M.D./Ph.D. στη δεοντολογία της υγειονομικής περίθαλψης, συνέβαλαν επίσης στην εργασία. Ο Bester είναι αναπληρωτής καθηγητής οικογενειακής και κοινοτικής ιατρικής και ηθικής της υγειονομικής περίθαλψης στο SLU. Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής προσφέρει τέσσερα πρότυπα για τη λήψη παιδιατρικών αποφάσεων – το πρότυπο του βέλτιστου συμφέροντος, την αρχή της βλάβης του Diekema, την περιορισμένη γονική εξουσία του Ross και την κοινή λήψη αποφάσεων με επίκεντρο την οικογένεια. Αυτός ο αστερισμός αρχών συχνά άφηνε τους παιδιατρικούς κλινικούς ιατρούς σε σύγχυση σχετικά με τα ηθικά πρότυπα λήψης αποφάσεων, ιδίως όταν οι γονείς και οι ιατροί διαφωνούν για μια συγκεκριμένη πορεία δράσης. Οι συστάσεις από το συμπόσιο του SLU αποσκοπούν στην παροχή ενός ενιαίου συνόλου αρχών λήψης αποφάσεων που θα είναι πιο προσιτές και εφαρμόσιμες για τους κλινικούς γιατρούς, τους γονείς και τους νόμιμους κηδεμόνες για παιδιά από τη βρεφική ηλικία έως το δημοτικό σχολείο. Οι εργασίες αυτές έφεραν σε επαφή εμπειρογνώμονες σε θέματα παιδιατρικής δεοντολογίας, οι οποίοι υπερασπίστηκαν διαφορετικές απόψεις και οι οποίοι έχουν διαφορετικό υπόβαθρο και προοπτικές. Το ξεχωριστό χαρακτηριστικό αυτής της εργασίας είναι ότι μπόρεσαν να εντοπίσουν σημεία συναίνεσης σχετικά με το ποιες ηθικές αρχές είναι θεμελιώδεις για τη λήψη ιατρικών αποφάσεων για τα παιδιά. “Το γεγονός ότι αυτή η ομάδα διακεκριμένων παιδιατρικών ηθικολόγων, ειδικότερα, μπόρεσε να καταλήξει σε συναίνεση σχετικά με αυτές τις έξι συστάσεις αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός στην παιδιατρική ηθική”, δήλωσε ο Salter.
Συστάσεις
- Οι γονείς θα πρέπει να τεκμαίρεται ότι έχουν ευρεία, αλλά όχι απεριόριστη, διακριτική ευχέρεια να λαμβάνουν αποφάσεις υγειονομικής περίθαλψης για τα παιδιά τους.
- Οι γονείς θα πρέπει να προστατεύουν και να προάγουν τα συμφέροντα υγείας των παιδιών τους, εξισορροπώντας παράλληλα τους πρακτικούς περιορισμούς ή/και άλλες σημαντικές υποχρεώσεις και συμφέροντα.
- Η πρωταρχική ευθύνη του κλινικού ιατρού είναι να προστατεύει και να προωθεί τα συμφέροντα της υγείας των παιδιατρικών ασθενών του. Οι συστάσεις των κλινικών ιατρών θα πρέπει να βασίζονται στην επαγγελματική κρίση και στα καλύτερα διαθέσιμα στοιχεία.
- Για να σέβονται τα παιδιά και να προάγουν την ευημερία τους, οι κλινικοί γιατροί και οι γονείς θα πρέπει να ενημερώνουν τους παιδιατρικούς ασθενείς για τις σημαντικές πληροφορίες και να προσκαλούν την άποψή τους στον βαθμό που αυτό είναι αναπτυξιακά κατάλληλο.
- Εκτός από την εκπλήρωση των υποχρεώσεων αναφοράς που επιβάλλει η πολιτεία, οι κλινικοί ιατροί θα πρέπει να ζητούν την παρέμβαση της πολιτείας όταν όλες οι λιγότερο περιοριστικές εναλλακτικές λύσεις έχουν αποτύχει και μια γονική απόφαση θέτει το παιδί σε σημαντικό κίνδυνο σοβαρής επικείμενης βλάβης ή δεν ανταποκρίνεται στο συμφέρον του παιδιού.
- Οι κλινικοί ιατροί και οι γονείς θα πρέπει να προσπαθούν να συνεργάζονται σε μια κοινή διαδικασία λήψης αποφάσεων για την προώθηση του συμφέροντος του παιδιού.
“Με αυτές τις συστάσεις, ελπίζουμε ότι οι παιδιατρικοί πάροχοι αισθάνονται καλύτερα εξοπλισμένοι για να συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων με τους γονείς και τους ασθενείς, ιδίως όταν μπορεί να υπάρχουν διαφωνίες. Μπορεί να είναι πολύ οδυνηρό όταν οι πάροχοι και οι γονείς διαφωνούν σχετικά με το ποια θεραπευτική επιλογή είναι η καλύτερη για ένα συγκεκριμένο παιδί, αλλά οι διαφορές απόψεων δεν είναι ασυνήθιστες και θα πρέπει μερικές φορές να είναι αναμενόμενες”, δήλωσε ο Salter. “Οι συστάσεις καταδεικνύουν ότι οι γονείς και οι γιατροί έρχονται στο τραπέζι της λήψης αποφάσεων με διαφορετικές προτεραιότητες, επειδή διαδραματίζουν διαφορετικούς ρόλους στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Οι παιδιατρικοί πάροχοι μπορούν πλέον να συμμετέχουν σε αυτές τις συζητήσεις με καλύτερη αίσθηση του ρόλου τους και της ηθικής του αιτιολόγησης”.
Το έργο αυτό θα βοηθήσει τους ασκούμενους κλινικούς γιατρούς και τους βιοηθικολόγους να λαμβάνουν αποφάσεις για τα παιδιά που βασίζονται σε κοινές ηθικές αξίες. Οι αρχές αυτές θα βοηθήσουν επίσης στη διδασκαλία της παιδιατρικής ηθικής και στην καθοδήγηση των ακαδημαϊκών εργασιών στον τομέα της παιδιατρικής ηθικής. Οι συγγραφείς λένε ότι απαιτείται περαιτέρω αξιολόγηση για να διαπιστωθεί εάν οι αρχές αυτές ισχύουν για τα νεογέννητα μωρά, τους εφήβους και τους κρατικούς θαλάμους ή εάν απαιτούνται τροποποιήσεις για αυτούς τους πληθυσμούς ασθενών.