Πολλοί άνθρωποι συνδέουν τα ακουστικά εικονικής πραγματικότητας με διαδραστικά βιντεοπαιχνίδια, αλλά ένας ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι τα χρησιμοποιεί για κάτι πολύ πιο σημαντικό: να βοηθήσει τους αυτιστικούς ανθρώπους να πλοηγούνται στα μέσα μαζικής μεταφοράς στις πανεπιστημιουπόλεις.
Ο ερευνητής του MU Noah Glaser —σε συνεργασία με τον Matthew Schmidt, αναπληρωτή καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια, και άλλους— συνεργάστηκε με ένα πρόγραμμα στο Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι σε ένα ζευγάρι μελετών που αποσκοπούν στην παροχή ευκαιριών εικονικής εκπαίδευσης σε άτομα με αυτισμό για εξάσκηση χρησιμοποιώντας δημόσια λεωφορείο για να μετακινηθείτε στην πόλη.
Χρησιμοποιώντας τεχνητή νοημοσύνη (AI), η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε ότι οι αυτιστικοί άνθρωποι συχνά βιώνουν το περιβάλλον τους διαφορετικά από τους νευροτυπικούς συνομηλίκους τους και ότι η προσοχή και τα βλέμματά τους συχνά εκτρέπονται λόγω προκλήσεων αισθητηριακής επεξεργασίας σε περιβάλλοντα υπερδιέγερσης. Αυτά τα ευρήματα ανοίγουν το δρόμο για μελλοντική έρευνα που διερευνά πώς οι προσομοιώσεις εικονικής πραγματικότητας μπορούν να βοηθήσουν τα αυτιστικά άτομα να αυξήσουν την αυτοπεποίθησή τους και τη δέσμευσή τους στην κοινότητα παρέχοντας έναν ασφαλή χώρο για την άσκηση διαφόρων εργασιών.
Λεπτομέρειες για την μελέτη
Για να συγκεντρώσουν δεδομένα, ο Glaser και η ομάδα του δημιούργησαν μια προσομοίωση εικονικής πραγματικότητας που είναι ένα ακριβές αντίγραφο της πανεπιστημιούπολης και του συστήματος μεταφοράς λεωφορείου ενός πανεπιστημίου. Χρησιμοποίησαν μια τεχνική τεχνητής νοημοσύνης γνωστή ως «όραση υπολογιστή» για να αναλύσουν τον τρόπο με τον οποίο οι συμμετέχοντες που φορούσαν τα ακουστικά εικονικής πραγματικότητας. Στη συνέχεια συνέκριναν αυτά τα δεδομένα με νευροτυπικούς χρήστες για να δουν ποιες διαφορές μπορεί να υπάρχουν.
“Γνωρίζουμε ότι τα άτομα με νευροδιαφορά συχνά αντιμετωπίζουν προκλήσεις αισθητηριακής επεξεργασίας και ορισμένα περιβάλλοντα – όπως το να πηγαίνουν σε μια στάση λεωφορείου σε μια πολυσύχναστη πανεπιστημιούπολη – μπορεί να είναι υπερβολικά διεγερτικά και να προκαλούν άγχος”, είπε ο Glaser. Μέρος της εικονικής προσομοίωσης περιλάμβανε έναν εκπαιδευτή που μοντελοποιούσε τις δεξιότητες που οι συμμετέχοντες θα είχαν τελικά στην πραγματική ζωή σε μια ξενάγηση στην εικονική στάση του λεωφορείου.
Οι αιτήσεις συνεχίζονται
Ο Glaser είπε ότι αυτή η έρευνα είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου για την εξέταση του τρόπου με τον οποίο η τεχνητή νοημοσύνη και οι προσομοιωτές εικονικής πραγματικότητας μπορούν να βοηθήσουν τους επαγγελματίες της ειδικής αγωγής, τους ειδικούς παρέμβασης και τους εκπαιδευτικούς σχεδιαστές.
«Στο μέλλον, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα εργαλεία για να βοηθήσουμε στην παροχή ευκαιριών εκπαίδευσης για μαθητές νευροδιαφόρου που ενδιαφέρονται για την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο και τα πεδία που σχετίζονται με την επιστήμη, την τεχνολογία, τη μηχανική και τα μαθηματικά (STEM)», είπε ο Glaser. «Πρόκειται για βιομηχανίες που ιστορικά υποεκπροσωπούνται σοβαρά σε άτομα με αναπηρίες και νευροδιαφορετικά άτομα».
Ο Glaser είπε ότι ελπίζει ότι οι προσπάθειές του μπορούν να βοηθήσουν στη μετάφραση των δεξιοτήτων που οι εκπαιδευόμενοι νευροδιαφορών προσαρμόζονται ουσιαστικά στον πραγματικό κόσμο, κάτι που θα βελτιώσει τόσο την αυτοπεποίθησή τους όσο και τη συνεισφορά τους στην κοινωνία γενικότερα.
«Αυτή η εργασία μπορεί να πυροδοτήσει περισσότερες ευκαιρίες για την προώθηση περιβαλλόντων μάθησης χωρίς αποκλεισμούς και την καλύτερη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο τα νευροδιαφορετικά άτομα χρησιμοποιούν και αλληλεπιδρούν με την τεχνολογία», είπε ο Glaser. «Όταν αναπτύσσονται μαθησιακές παρεμβάσεις, είναι σημαντικό να συμπεριλάβουμε άτομα με νευροδιαφορά ως μέρος της διαδικασίας σχεδιασμού».