Παιδιά

Πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο

Πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο
Πολλά παιδιά τις πρώτες μέρες ή εβδομάδες από την είσοδό τους στο σχολείο παθαίνουν μικρό ή μεγάλο σοκ, καθώς καλούνται να αντιμετωπίσουν μόνα τους την κοινωνία του σχολείου και να ξεφύγουν από τη ζεστασιά και την ασφάλεια της οικογενειακής φωλιάς. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων έχει αποδειχτεί ότι αυτός ο «μεγάλος σαματάς», ή άρνηση, τα πείσματα, […]

Πολλά παιδιά τις πρώτες μέρες ή εβδομάδες από την είσοδό τους στο σχολείο παθαίνουν μικρό ή μεγάλο σοκ, καθώς καλούνται να αντιμετωπίσουν μόνα τους την κοινωνία του σχολείου και να ξεφύγουν από τη ζεστασιά και την ασφάλεια της οικογενειακής φωλιάς. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων έχει αποδειχτεί ότι αυτός ο «μεγάλος σαματάς», ή άρνηση, τα πείσματα, οι φωνές και οι φράσεις τύπου είμαι άρρωστος είναι παροδικό φαινόμενο. Όλα τα παιδιά αναζητούν τα όριά τους και θέλουν να χειραγωγούν.
Όταν το παιδί σας ανακοινώσει ότι δε θέλει να πάει στο νηπιαγωγείο, το πιθανότερο είναι ότι στην ερώτησή σας «γιατί», δε θα είναι σε θέση να σας δώσει καμία πιο πειστική απάντηση από το «έτσι, δε θέλω!». Η Μαίρη Ουάλας, οικογενειακή ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας του βιβλίου KeystoParentingYour FourYearOldεξηγεί: « Το νηπιαγωγείο για ένα παιδί αντιπροσωπεύει το άγνωστο. Ξέρει ότι εκεί θα το αντιμετωπίζουν σαν «μεγάλο» και, ενώ αυτό του αρέσει και το γεμίζει περηφάνια, ταυτόχρονα το φοβίζει γιατί μέχρι τώρα απολάμβανε την ιδιαίτερη φροντίδα του ως «μικρό». Ενώ από τη μία θέλει να «μεγαλώσει», από την άλλη τρομάζει μη γνωρίζοντας τι συνεπάγεται αυτό. Όλα αυτά όμως δεν μπορεί να τα εκφράσει».
Πολλά παιδιά εκτός από το να αρνούνται να πάνε ή να παραμείνουν χωρίς τους γονείς τους στο νηπιαγωγείο εκδηλώνουν και «μωρουδίστικες» συμπεριφορές. Μπορεί να αρχίσουν να μιλάνε σαν μωρά ή να βάζουν το δάχτυλο στο στόμα, να μην πάνε πουθενά χωρίς το αγαπημένο αρκουδάκι τους ή ακόμα και να αρχίσουν να «βρέχουν» το κρεβάτι τους. Όλα αυτά τα χρησιμοποιούν ασυνείδητα για να σας πείσουν ότι είναι νωρίς ακόμα να απαιτείτε να πάνε στο νηπιαγωγείο.
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Κάθε αλλαγή, ευχάριστη ή δυσάρεστη, δημιουργεί άγχος και αποζητά αντίστοιχη προσαρμογή. Οι ειδικοί λένε πως ο χρόνος προσαρμογής είναι απαραίτητος και ξεχωριστός για κάθε παιδί. Επίσης, αγάπη, ηρεμία και πολύ συζήτηση θα βοηθήσουν τόσο εσάς που ως μητέρα έχετε το άγχος της προσαρμογής και το παιδάκι σας το άγχος του αποχωρισμού και μιας νέας ζωής γεμάτης εμπειρίες.
Αν χρειαστεί πηγαίνουμε μαζί τους, στο νηπιαγωγείο, για λίγες ώρες επί 2 – 3ημέρες ώστε να αισθανθούν ασφαλή και πως δεν τα «παρκάρουμε» εγκαταλείποντάς τα.
Τα επιβραβεύουμε με μικρές εκπλήξεις ώστε να καταλάβουν πως κάνουν κάτι σπουδαίο και συζητάμε μαζί τους κατά την επιστροφή τα νέα της ημέρας. Μην ξεχνάτε πως έχουν ανάγκη από επιβράβευση και πολύ πολύ αγάπη.
Να θυμάστε πως όλα στο τέλος εξελίσσονται απολύτως ομαλά.