Η διάγνωση της «αλλεργίας» στον παιδικό πληθυσμό, ακούγεται όλο και πιο συχνά στα παιδιατρικά ιατρεία. Η αναγγελία της, γεμίζει συνήθως άγχος τους γονείς οι οποίοι συνδέουν συνειρμικά την αλλεργία με μια χρόνια, δυσεπίλυτη δυσλειτουργία του οργανισμού που απαιτεί συνδυασμό θεραπευτικών χειρισμών. Τί είναι όμως η αλλεργία;
Σχετικές πληροφορίες μας δίνει ο κ. Σπύρος Α.Κυβέλλος – Ιατρός – Γενικός Γραμματέας Έρευνας – Διεθνούς Ακαδημίας Κλασσικής Ομοιοπαθητικής.
Πρόκειται για αντίδραση υπερευαισθησίας που προκαλείται με ανοσολογικό μηχανισμό. Στην αλλεργία μπορεί να μετέχουν ειδικά αντισώματα ή ανοσολογικά κύτταρα (Τ-λεμφοκύτταρα). Στην πλειονότητα των περιπτώσεων το αντίσωμα που τυπικά ευθύνεται για μια αλλεργική αντίδραση ανήκει στον IgE ισότυπο. Όλοι γνωρίζουμε τις συνηθέστερες αλλεργικές αντιδράσεις που είναι το άσθμα, η ρινο-επιπεφυκίτιδα και το έκζεμα. Ειδικά για το άσθμα που ταλαιπωρεί τόσο πολύ τον παιδικό πληθυσμό θα πρέπει εξαρχής να επισημάνουμε ότι η μεγάλη αύξηση της επίπτωσής του σε αυτόν είναι περισσότερο μη-αλλεργικού τύπου και για αυτό θα αναφερθούμε πιο ειδικά παρακάτω.
Με λιγότερο επιστημονικούς όρους, θα λέγαμε ότι μία ενδογενής ή επίκτητη τάση του οργανισμού να αντιδρά σαν «ψευδής συναγερμός» έναντι σε ακίνδυνες για τον μέσο πληθυσμό ουσίες (κοινά αλλεργιογόνα: γύρη, ακάρεα, πρωτεΐνες από αγελαδινό γάλα, φυστίκι, αυγό, ψάρι, δηλητήρια εντόμων, χημικά φάρμακα κυρίως αντιβιοτικά, χημικές ουσίες από καλλυντικά, απορρυπαντικά κ.α.) δημιουργεί συμπτώματα φλεγμονής που μπορεί να εμφανιστούν στο δέρμα, στον ρινικό βλεννογόννο, στον επιπεφυκότα του οφθαλμού ή στο βρογχικό δέντρο του αναπνευστικού.
Τα συμπτώματα αυτά ποικίλλουν και ανά άτομο αλλά και ανά εποχή στο ίδιο άτομο, κυρίως δε ποικίλλουν σε επίπεδο βαρύτητας, από έναν απλό κνησμό μέχρι μία λίαν επικίνδυνη αναπνευστική δυσχέρεια. Στην Ιατρική, μία ολόκληρη ειδικότητα η Αλλεργιολογία, ασχολείται ειδικά με τους ασθενείς αυτούς και αντίστοιχα υπάρχει και η ειδικότητα της Παιδο-αλλεργιολογίας.
Οι θεραπευτικές προσπάθειες έχουν ένα δίπτυχο: την μείωση των ενοχλητικών ή και επικίνδυνων συμπτωμάτων με φάρμακα που καταστέλλουν τα αλλεργικά συμπτώματα (αντιισταμινικά, κορτικοστεροειδή) είτε την προσπάθεια απευαισθητοποίησης έναντι συγκεκριμένων αλλεργιογόνων, όταν αυτά είναι φανερά. Ωστόσο παρά την πρόοδο της φαρμακευτικής στον τομέα αυτό, οι αλλεργικές παθήσεις ακόμα θεωρούνται ιδιαίτερα δυσεπίλυτες. Το ίδιο ισχύει και για την αλλεργία της παιδικής ηλικίας, η οποία αφενός αυξάνει ραγδαία σε ρυθμούς, αφετέρου παρουσιάζει επιπλέον δυσκολίες λόγω των έντονων παρενεργειών των σύγχρονων πιο κατασταλτικών χημικών αγωγών