Τα κύματα της θάλασσας στ’ αυτί σου από ένα κοχύλι. Όταν κρατάτε ένα κοχύλι στο αυτί σας, ακούτε το ήσυχο βρυχηθμό των κυμάτων να ρέει σε μια μακρινή παραλία. Όσο αξιαγάπητη κι αν είναι αυτή η ιδέα, είναι απλά μια μεταφορά.
Κάποιοι πιστεύουν ότι αυτό που ακούς είναι ο ήχος του αέρα που ρέει μέσα από το κέλυφος. Ωστόσο, οι επιστήμονες έχουν διαψεύσει και αυτή τη θεωρία. Όταν δοκιμάζονται σε ένα ηχομονωτικό δωμάτιο—όπου υπάρχει ακόμα ροή αέρα—τα κοχύλια δεν παράγουν τον ίδιο “ωκεάνιο” ήχο.
Πιθανολογείτε είναι ότι είναι η ηχώ του θορύβου στον αέρα γύρω σας. Ονομάζουν αυτό το θόρυβο του περιβάλλοντος. Το λευκό πέλμα συλλαμβάνει το θόρυβο του περιβάλλοντος, ο οποίος στη συνέχεια αντηχεί μέσα στο κέλυφος. Το σχήμα των θαλάμων απλά συμβαίνει να τους κάνει μεγάλους ενισχυτές του θορύβου του περιβάλλοντος. Κάθε αέρας που μπαίνει στην κοιλότητα ενός κελύφους, ανακυκλώνεται από τις σκληρές, καμπύλες εσωτερικές επιφάνειες του. Ο αντηχητικός αέρας παράγει ήχο. Τα κοχύλια δεν είναι κάψουλες που έχουν αποθηκεύσει τους ήχους των φυσικών οικότοπων τους. Ο ήχος ενός άδειου κελύφους που κρατιέται μέχρι το αυτί δημιουργείται από ήχους που παράγονται στο περιβάλλον.
Ανάλογα με το μέγεθος και τον τύπο του κοχυλιού που ακούτε, διαφορετικές συχνότητες ήχου θα ηχούν πίσω στο αυτί σας. Αυτό οδηγεί σε διαφορετικές οβίδες που κάνουν διαφορετικούς ήχους “ωκεανού”. Τα καλύτερα κοχύλια είναι μεγάλα, σπειροειδή κοχύλια. Το πιστεύεις ότι δεν χρειάζεσαι καν ένα κέλυφος για να ακούσεις τον “ωκεανό”; Μπορείτε να παράγετε το ίδιο αποτέλεσμα με ένα άδειο κύπελο ή απλά βάζοντας το χέρι σας στο αυτί σας. Ίσως θέλετε να δοκιμάσετε κάτι τέτοιο σε μια θορυβώδη περιοχή. Όσο πιο δυνατός είναι ο θόρυβος γύρω σας, τόσο πιο δυνατό θα είναι το αποτέλεσμα.