Ποίηση και εγκέφαλος: Ποια είναι η επίδραση της ανάγνωσής της. Αν και είναι αδύνατο να χρονολογηθεί με ακρίβεια η αρχή του στην προφορική παράδοση, θα ήταν λάθος να πούμε ότι πάντα συνόδευε την ανθρωπότητα.
Αυτό μας δίνει μια ιδέα για τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει η ποιητική γλώσσα στη συναισθηματική και γνωστική μας κατάσταση. Με τη σειρά του, αυτό το νήμα εγείρει πολλά ερωτήματα σχετικά με τη σχέση μεταξύ ποίησης και εγκεφάλου. Ορισμένες πρόσφατες μελέτες απεικόνισης του εγκεφάλου αρχίζουν να μας δίνουν πολλές ενδείξεις σχετικά με τους νευρικούς συσχετισμούς και τους μηχανισμούς του εγκεφάλου που εμπλέκονται στην πράξη της ανάγνωσης ή της ακρόασης ποίησης.
Σε αντίθεση με άλλους τύπους αναγνώσεων που σχετίζονται περισσότερο με διάφορες δομές στην αριστερή πλευρά του εγκεφάλου, η ποίηση ενεργοποιεί έντονα περιοχές που σχετίζονται με την ενδοσκόπηση. Η συναισθηματική απάντηση στη λογοτεχνία μοιράζεται γενικά τις ζώνες ενεργοποίησης με τη μουσική. Ωστόσο, περισσότερες περιοχές του δεξιού ημισφαιρίου φαίνεται να σχετίζονται με την ποίηση. Τα τελευταία χρόνια, πραγματοποιήθηκαν αρκετές εργαστηριακές έρευνες με σκοπό να αποκαλυφθεί ο τρόπος με τον οποίο σχετίζονται η ποίηση και ο εγκέφαλος. Η ομάδα του Δρ Eugen Wassiliwizky συγκέντρωσε δεδομένα νευροαπεικόνισης, ψυχοφυσιολογικές και συμπεριφορικές απαντήσεις σε άτομα που διαβάζουν ή ακούνε ποίηση. Μέσα στις ψυχοφυσιολογικές αποκρίσεις επικεντρώθηκαν στις αντιδράσεις του αυτόνομου νευρικού συστήματος.
Διαπίστωσαν ότι η ποίηση μπορεί να προκαλέσει πολύ έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις και συναισθηματικές εμπειρίες. Είναι ένα ισχυρό συναισθηματικό ερέθισμα ικανό να ενεργοποιεί πρωτογενείς περιοχές ανταμοιβής του εγκεφάλου. Συγκεκριμένα, μέτρησαν την πιλοτική δράση, τα χτυπήματα που προέρχονται από ρίγη που προκαλείται από την ποίηση. Τα ρίγη που παράγονται από την ποίηση ενεργοποιούν διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου από αυτές που ενεργοποιούνται από τη μουσική. Υπάρχει ένα μοτίβο στην ποίηση που φαίνεται να αποκαθιστά την επιθυμία μας για τάξη. Η ποίηση βασίζεται στους κατασκευαστικούς κανόνες. Ρυθμίζεται ένας ρυθμός που στη συνέχεια σπάει για να επιστρέψει ξανά σε αυτόν.